Dank je! Eh, en leuk is anders idd Gelukkig is t allemaal goed gekomen en kijk is met een prachtgevoel terug op de bevalling. Aan de andere kant, als ik dat gevoel had gehad, voor dat ik zwanger werd had ik misschien zoals jou gezeten. En had ik misschien nooit dat prachtige, kleine, blonde kereltje gehad!
O maar ik vind het al super dat jullie allemaal (met respect) meedenken en verhalen delen, ik heb echt niemand waarmee ik kan praten, dat doen wij in de familie gewoon niet Ik kan mezelf ook heel moeilijk verwoorden op bepaalde punten. Zou dat kunnen met Eleos, per mail?? Dat zou ik dan nog wel willen.. Al helpt dat misschien minder dan een echt gesprek.. Goed wij hebben dus geen medische indicatie en weet nog niet echt hoe nu verder, mijn man is vaak weg s avonds en dan ga ik al naar bed, ben eg moe de laatste tijd. gisteren dus ook niet gepraat. Misschien vanavond even. Maar hij begint toch weer over NFP.. Over die veilige zone vind ik wel slim, maar goed ik kan niet alleen hem de schuld geven, als hij me begint aan te raken enzo doet dat mij ook wel wat. (Op bepaalde momenten dan met name.) Hij pleit daar ook wel voor om wel gewoon normaal te doen, maar ik zeg dan meteen: Ik kan toch niet van jouw verlangen dat je niks bij me mag doen en dan toch de kat op het spek binden??
in de familie praten wij eigenlijk ook niet over zulke dingen. Toen we verkering hadden en we dingen wilde die niet mochten ben ik op een reformatorisch forum gaan kijken/posten om hier over te praten. is je man in het weekend ook weg savonds? misschien dat je nog paar dagen kan wachten en het dan met hem bespreken als je doordeweeks te moe bent om op hem te wachten? veilige zone: toen wij die hadden merkte man snel genoeg of hij verder kon gaan of dat hij het echt bij de plekken moest houden die mochten.
Nee meestal niet dus ik zal eens kijken wanner ik kan praten. Ja dat is hier ook zo, maar voel me dan zo rot en schuldig dat ik hem liever niets laat doen. Even hond een botje voor houden en snel wegtrekken...
heb even voor je gekeken over mailcontact. Op de site van eleos kon ik doorklikken naar optiment (onderdeel van eleos) en daar is mailcontact mogelijk! http://www.optiment.eu/Page/nctrue/sp2328/index.html
Volgens mij is verschil tussen onthouding en de pil (oid) een nuance-verschil. Strikt genomen ben je met beide bezig met 'planning' en wil je dus deels zelf de regie nemen en heel streng geredeneerd zou er dus geen verschil zijn. In de praktijk is het gebruik maken van anticonceptie heel nadrukkelijk zelf ingrijpen in iets waarvan je vindt dat je niet in moet grijpen, of wat op een natuurlijke manier zou moeten verlopen. Daarbij zijn de pil en andere vormen van anticonceptie 'middelen' en is onthouding iets natuurlijks. Vanuit het geloof geredeneerd zou je kunnen zeggen dat de mogelijkheid tot onthouding en daarmee geboorteplanning een manier waarop je binnen de grenzen van wat God van ons vraagt en voor ons wil toch niet 'aan de lopende band' zwanger hoeft te zijn. Onze dominee legde uit dat er weliswaar in het huwelijksformulier over het huwelijk als startpunt van een gezin gesproken wordt, maar dat je best zelf verantwoordelijkheid mag nemen over keuzes die je daarin maakt. Je hebt je hersens ook niet voor niets gekregen. Uiteindelijk heeft natuurlijke planning een andere lading dan kunstmatige anticonceptie en daar zit denk ik het verschil. Maar het blijft afwegen. In de Bijbel staat verder weinig over geboorteplanning, dat maakt het lastig. Uiteindelijk gaat het over waar de grens ligt van 'zelf beslissen' of de beslissing bij God laten. Het gedeelte over dat je lichaam je man toebehoort en vice versa hebben we toevallig net vanmorgen gelezen thuis . Paulus schrijft dat man en vrouw elkaar toebehoren en dat het goed is om gemeenschap te hebben, omdat je anders 'van begeerte brandt' (dus je nergens anders meer aan kan wijden) en dat je dat elkaar niet zomaar mag ontzeggen. Dat betekent niet dat je per se 'moet' vrijen. Sowieso natuurlijk niet als je beide niet wilt, maar ook niet als een van beide niet wil. Het gaat om een afweging die je zelf als echtgenote/echtgenoot maakt en niet om een 'recht' wat de ander kan claimen. Bovendien is het ook nadrukkelijk de bedoeling dat je elkaar respecteert en voor elkaar zorgt. ... Maar ik vind het lastig hoor. Los van het wel/niet zwanger worden, is vrijen bij ons sowieso een lastig iets en altijd geweest. Voor mij is het niet iets vanzelfsprekends en heb vaak gewenst dat seks helemaal niet bestond. Mijn man is hierin heel lief, geduldig, respecteert mij en accepteert dat we misschien maar een paar keer per jaar vrijen. Zelf vind ik het wel heel vervelend, vooral omdat ik vind dat het er toch bijhoort en omdat het iets is wat ik hem graag zou geven. En inderdaad... ik denk ook wel dat het is wat God wil. Het hoort bij het huwelijksleven. --- @ TS: Het is wel heel erg jammer dat je er niet met mensen uit je omgeving kunt praten. Ik zou inderdaad eens op reformatorisch forums kijken. Op de site van refoweb worden ook vragen beantwoord, vaak ook wel van deze strekking en volgens mij kun je inderdaad ook bij Eleos goed terecht. Er is ook wel over geschreven. Wij hebben het geluk dat mijn echtgenoot uit een gezin komt waar het wel mogelijk is om ook over dergelijke dilemma's te spreken. Oke, je snijdt het onderwerp natuurlijk niet heel gemakkelijk even aan, maar het is wel heel fijn om te merken dat er veel meer mensen zijn die kanten van waar je mee worstelt herkennen. Sterkte in ieder geval! Terzijde: ik vind het erg jammer dat er niet over geloof gepraat zou mogen worden. Als het uitloopt in vervelende en respectloze discussies snap ik dat wel, maar het is juist zo waardevol om er op een forum als dit over te kunnen praten met elkaar. Juist omdat je er 'in real life' niet zo snel met mensen over dit soort problemen spreekt en zo fijn kan zijn om met met anderen te praten die niet uit je eigen 'kringetje' komen. Bovendien heeft de ts in dit geval heel nadrukkelijk in het openingsbericht uitgelegd wat haar dilemma is en dat ze geen geloofsdiscussie wilde starten. Prima dan toch, lijkt me? Groetjes! Esther
van de site: Psychologische hulp is er voor volwassenen, jongeren en kinderen met lichte psychische klachten tot klachten die gematigd ernstig zijn. Voorbeelden voor volwassenen hiervan zijn: Depressie, somberheid, schuldgevoelens Angstgevoelens Rouw; verwerking van een schokkende/traumatische gebeurtenis Relatieproblematiek (partners, gezin, familie, vrienden) Seksuele problematiek Levensfaseproblematiek; moeite met aanpassen Problematiek rondom arbeid; conflicten op het werk Onzekerheid, negatief zelfbeeld, faalangst, afhankelijkheid Overspannenheid, burnout Opvoedingsvragen (zoals mijn kind luistert niet en hoe leer ik mijn kind meer zelfstandigheid ---- daar valt jouw probleem toch ok onder?
Ik zal nog even goed kijken maar volgens mij is het voor mensen die pastoraal zijn om met gemeenteleden te mailen.
Eh even over Persona, ik wist niet wat dat was, maar heb nav een vraag van jullie toch even gegoogeld. Dat is dus ook een vorm van NFP, ik gebruik nu ook ovulatietesten, alleen dit is nauwkeuriger. Het lijkt me wel wat... Ik heb het tegen mijn man gezegd en hij was best enthousiast.. Hij weet dat ik gewoon NFP niet durf en vind dit vast wel fijn. Ik denk dat we het zo eerst maar gaan doen. Neemt niet weg dat ik hiermee niet aan mijn angst werk maar heb ik tenminste wel wat meer 'rust' in mijn hoofd. Voel me best een beetje opgelucht..
@konijn, bedankt! Tja, ik snap het nuanceverschil voor anderen, maar voor mezelf zit het er niet. snap je? Dan nog even een vraagje(ben nu toch op dreef) ik begrijp dat je een beetje in dezelfde setting kerkt als ts. Wat zeggen de kerkregels (weet niet hoe je het noemt?) over hulp bij zwanger worden? mag ook in pb, want ik wil niet dat de discussie hier daar over gaat? Ik wil gewoon bepaalde dingen beter begrijpen, niet voor mezelf, want wij hebben keuzes gemaakt en staan erachter en zijn 2x enorm gezegend. maar zodat ik anderen beter begrijp. @ts, persona schijnt goed te werken ja! fijn dat je man er enthousiast over is, hoop dat het voor jou ook fijn is!
Ja, snap ik heel goed! Er zijn geen 'kerkregels' over hulp bij zwanger worden (dat maakt alle overwegingen juist zo moeilijk). In de Bijbel staat daar natuurlijk ook niets over (net als over pilgebruik overigens ). Iedere gelovige of iedere groep gelovigen maakt hierin een eigen afweging. Sommigen zijn hierin strikter en anderen vinden dat meer is 'toegestaan'. Voor mij is hulp bij zwanger worden vergelijkbaar met hulp om niet zwanger te worden. Je grijpt namelijk ook dan zelf in in iets waar wij misschien helemaal niet over horen te gaan. Ik zou zelf terughoudend zijn in vergaande hulp om zwanger te worden, omdat je het dan te veel in eigen hand neemt. Althans, dat denk ik. Want ik ben gezegend met een dochter en ben nu ook weer zwanger, dus weet niet hoe het is om een onvervuld verlangen naar een kind te hebben. Ik vind ook niet dat ik kan oordelen over de keuze van anderen. Sowieso niet: ik denk dat met al deze dingen geldt dat je afwegingen voor jezelf maakt en niet voor een ander. Maar zeker in dit soort dingen. Je kunt niet in het hart van een ander kijken. En alleen God gaat over wat wel of niet goed is. Als je meer vragen hebt mag je best pb'en hoor! @ Gonnie: had het er vanmorgen even met mijn man over. Die is er heel stellig over dat als je echt bang bent om weer zwanger te worden dat het heel slim is om er voorlopig voor te zorgen dat het niet gebeurt, totdat je over de angst heen bent en het wel 'ok' zou zijn, mocht je zwanger raken. Jullie kindje is ook nog heel klein en het verwerken van de ervaring van bevallen kan best lang duren. Die tijd heb je nodig en het is dan ook goed om die te nemen. Hij denkt makkelijker over pilgebruik in dit soort situaties (als zwanger worden gewoon echt niet verstandig is even) dan ik. Voor mezelf heb ik er altijd een beetje een 'verkeerd' gevoel bij. Inderdaad om wat jij zegt: als je aan periodieke onthouding doet, is er altijd het 'risico' dat je wel zwanger wordt en willen vrijen, maar absoluut niet zwanger willen worden voelt niet goed. Hij benadert het veel praktischer. Een wat veiliger oplossing dan gewoon zelf een beetje rekenen, zoals persona klinkt dan als een heel goede oplossing! Volgens mij is (zeker tegenwoordig) het ook gewoon heel geaccepteerd trouwens in reformatorische/orthodoxe kringen.
@konijn, dank je wel. Idd in de Bijbel staan er geen concrete dingen over en wat voor mij van toepassing kan zijn is voor een ander weer heel anders. Jij benadert het vooral vanuit de Bijbel, terwijl ik het idee van ts had dat het "kerkregels" waren. vandaar dat ik me af vroeg wat daar dan in stond. ik kerk in een andere stroming denk ik (baptist) en ken eigenlijk helemaal geen "kerkregels". Nu hoop ik niet dat dat verkeerd overkomt hoor, zo bedoel ik het niet. Wij proberen er aan de hand van ons geloof/bijbel uit te komen en ervaringen van anderen. Inmiddels zijn wij eruit wat we gaan doen en zijn allebei zo blij en opgelucht! dit topic heeft me wel weer bewust gemaakt van de keuzes die we maken.