Allereerst: wat vind ik het verdrietig voor je dat je in deze situatie zit. Maar in dit geval is het niet met beider toestemming. Met beider toestemming betekent dat je er beiden voor 100% achter staat. En dat staat je man niet. Hij gaat er hoogstens in mee, voor jou. Belangrijker is denk ik de vraag, waaròm dit in de Bijbel staat. Ik denk dat het niet goed is voor een huwelijk als een man en vrouw te lang geen gemeenschap hebben. De intimiteit die er - als het goed is - tijdens seks is, is een bevestiging van de eenheid die een man en vrouw zijn. Dit heeft mij geholpen. Ik ben zelf ook gelovig en heb ook niet zo vaak zin in seks. Ik heb op een gegeven moment de stoute schoenen aangetrokken en hier met mijn moeder over gesproken, die het heel erg herkende. Zij vertelde dat zij altijd het volgende uitgangspunt had: als God het belangrijk vindt dat ik mijn huwelijk met mijn man lichamelijk ook bevestig, dan zal hij me ook kracht geven om me aan mijn man te geven. Deze gedachte heeft me geholpen om soms zin te maken, als ik geen zin had. En meestal, als we eenmaal bezig waren, kreeg ik er dan toch wel plezier in. Ik raad je aan om hier met je man over te praten EN samen te gaan bidden. Je moet voorkomen dat jullie hierin op den duur lijnrecht tegenover elkaar komen te staan. Door te bidden vind je elkaars hart en Gods hart. Breng je angsten bij Hem. Vraag Hem om - tegen de tijd dat de tijd daarvoor rijp is - het verlangen naar een tweede kindje in jullie hart te leggen. Hier sluit ik mij volledig bij aan.
En dan nu echt de laatste keer off-topic: Zo'n mooi verhaal vind ik het eerlijk gezegd niet. Ze wordt door haar vader gewoon uitgehuwelijkt aan haar verkrachter!!! Nog een geluk dat haar broers het er niet bij lieten zitten...
En ik dan nog even echt voor de laatste keer off-topic... Vandaar ook mijn ''. Juist omdat het zo afgrijselijk is heb ik het altijd onthouden...
Ik heb de reacties nog eens gelezen. Ik denk dat jij naas aan god ook eens aan jezelf moet denken! jou man moet respecteren dat jij niet gelijk weer zwanger wil worden, wil je dan straks 20 kinderen en een ongelukkig leven??? nee toch? Wij mensen kunnen beter nadenken als bijv dieren, dus wij kunnen ook de gevolgen overzien en beslissingen maken, ik denk dat je daar goed over na moet denken hoor! En nee ik vergelijk je niet met een konijn ofzo, ik wist anders ook ff niet hoe ik het duidelijk moest maken
Hoe het nu gaat lijkt mij niet bevordelijk voor je relatie. Ik denk dat het volgens god ook niet de bedoeling is dat je uit elkaar gaat of dat jullie een huwelijk hebben waarin juliie ongelukkig zijn en langs elkaar leven. Gebruik condooms, dat laat je je cyclus wel nog gewoon natuurlijk verlopen. Op bepaalde dagen niet vrijen is ook AC. En met condoom kun je ook vrijen op je veel-zin dagen (ovulatie) nou jij blij je man blij. Jij kan vrijen als je heel veel zin hebt en je wordt ook nog eens niet zwanger. Je man blij want jullie vrijen weer meer. En hij kan wel dit en dat niet willen, maar hij is niet diegene die zwanger (kan) raakt/raken, het moet dragen, ervan moet bevallen etc etc. Dus hij heeft makkelijk praten. Buiten god en je man etc om mag je ook nog aan jezelf denken hoor. God wil dat namelijk ook he, dat je goed voor jezelf zorgt.
Ik zie vrijen op ´veilige´ dagen heel anders als vrijen met condoom. Met condoom is het bijna onmogelijk om zwanger te raken omdat je hier bewust een rubbertje tussen stopt maar tov vrijen op veilige dagen is het altijd mogelijk om zo zwanger te raken wanneer dit God´s wil is. Overigens zou ik je echt adviseren het hier met je man of iemand uit jullie gemeenschap over te hebben en de angst voor het bevallen eventueel met een hulpverleenster te bespreken. De meeste mensen hier beleven jouw manier van geloven niet of heel anders en zullen dus enkel antwoord geven vanuit hun perspectief. Ik zal hier ook nooit vragen komen stellen over mijn religie omdat 98% niet weet hoe mijn religie in elkaar steekt en dan enkel zal reageren vanuit eigen oogpunt, wat ook logisch is.
heb nu het hele topic gelezen en begrijp dat je christen bent?(welke gemeente ga je?) Wij ook. En wij vonden dit ook een heel moeilijk punt. Kan wel zeggen hoe wij het hebben bedacht en gedaan, misschien heb je daar iets aan? Toen wij trouwden was ik nog jong en studeerden we allebei, we woonden bij mijn moeder. Dus zijn we aan de pil gegaan. Wij vonden het geen goede situatie om voor een kindje te gaan. De pil is 99% betrouwbaar en daardoor konden wij dit in geloof doen. Wij waren ervan overtuigd dat de pil de juiste beslissing was, maar had God toch andere plannen, dan zouden we evengoed zwanger kunnen raken. Wij zien elke vorm van anticonceptie als planning en andersom. Dus ook onthouding of NFP, immers je bent dan nog steeds bezig met het voorkomen van een zwangerschap. Op een gegeven moment was het moment daar dat wij dachten dat het goed was dat we stopten met de pil, we hebben dit in gebed gebracht en de beslissing genomen. Helaas werd ik niet zwanger. En dat is moeilijk hoor! ook in de geloof. Want waarom gaf Hij ons dit wonder niet?? En dan de MMM, hoever ga je hierin? Wij hebben dit echt samen met God beleefd en zijn er enorm gezegend uitgekomen. Nu hebben we 2 kindjes (2x hulp bij nodig gehad) en is het lichamelijk voor mij zwaar geweest en ook geestelijk. Nu staan wij op het punt of we weer ac moeten gaan gebruiken. Maar aangezien ik eigenlijk niet zwanger kan raken zonder hulp weten we het niet. Zullen we maar gewoon zo door gaan zonder ac? En erop vertrouwen dan God doet wat Hij goed acht? Ik geloof stellig dat God geen kindje geeft als Hij er niet achter staat. Maar ik geloof ook stellig dat God het gebruik van ac niet in alle gevallen afkeurt. Wij zijn nu nog in twijfel, maar waarschijnlijk zullen we wel ac gaan gebruiken ondanks de nihili kans op een zwangerschap. Meid, probeer je antwoord te vinden in de Bijbel en je geloof, breng het in gebed, ook samen met je man. En ga zelf je antwoorden vinden!! Succes!
Tsja niet lullig bedoeld, maar bidden werkt niet tegen het zwanger worden hoor. Ik neem aan dat je dat als gelovige ook wel weet. Of heb ik het nu helemaal verkeerd...?
haha, nee idd. ik bedoel dat ts het dilemma in gebed moet brengen en zo dus tot een beslissing moet komen. zelf dus en niet volgens de regeltjes op gelegd door een kerk. Snappie. Nee, zou wat zijn, 3xdaags bidden tegen een zwangerschap
Kun je niet met een dominee of Pastor ( ik heb geen idee wel geloof je hebt) gaan praten? Daar zijn ze toch ook voor? Je kunt namelijk wel zelf de bijbel gaan intepreteren maar misschien lees je het wel helemaal verkeerd. Kun je niet bidden om inzicht over je probleem? Ik heb een heel ander geloof en geloof dus ook niet in een almachtige vader. Lijkt me erg moeilijk.
Dat vind ik een goed advies Umm85. Ik zelf ben ook gelovig, en in ons geloof zitten er ook bepaalde voorwaarden vast aan het gebruik van anticonceptie. Klinkt voor niet of anders gelovigen misschien kort door de bocht. Maar zoals Umm85 zegt is er voor jullie situatie misschien een gepast advies. Elke situatie is anders, en een klein detail in een bepaald soort situatie kan al een 'uitspraak' of oplossing hierover erg veranderen. Verder denk ik dat het belangrijk is ook in jezelf vertrouwen te hebben, vertrouwen in onze Schepper hebben we sowieso. Vetrouw je eigen lichaam en jezelf, en geloof erin dat je dit aankunt. Wij zijn op een bepaalde manier geschapen, en wij vrouwen kunnen dit dragen en handelen (een zwangerschap/bevalling). Je hebt het 1 keer bewezen, en toch maar mooi wel 'even' gedaan. Zie niet op tegen wat je niet kent, want misschien is het de mooiste verrijking van je leven.
@ taliaa: haha ik dacht al @ Beingmommy: Ja ik kan het miss ook wel aan om een gezin met 20 kinderen te stichten, maar de vraag is WIL ik dit? het gaat toch zeker ook om wat jezelf wilt!!! of niet dan? Ik ben niet gelovig dus begreip me niet verkeerd, maar ik geef enkel advies op een mannier wat ik goed acht, misschien heb je er wat aan en misschien niet, dat mag TS zelf uitmaken natuurlijk!
Ik lees nu nog even de laatste bladzijdes, wass niet verder gekomen dan de eerste 3-4. Ben het eens met mijn advies hierboven en wil toch even verduidelijken wat ik oa bedoel met voorwaarden en een gepast advies. We zijn geen kippen die achter mekaar broeden, en je kunt voor jezelf het beste inschatten of je nog een kindje erbij lichamelijk en geestelijk aan zal kunnen. En voor je eigen gevoel zal je misschien hier advies over kunnen vragen bij een juist persoon binnen jullie kerk?