Mijn jongste vind het al niet leuk als papa of mama (laat staan samen) een paar nachtjes weg zijn. Of ze jou jarig is of niet. De oudste zou daar minder moeite mee hebben. Maargoed hier zouden we rond de verjaardagen geen vakantie plannen dus niet aan de orde. Ik zou in het geval van TS kwaad zijn dat het niet in overleg is gegaan. Als man nl van ma-vrij weg zou zijn, hebben we een paar ochtenden best een probleem aangezien hij de jongste 3x naar school brengt.
Ik snap je helemaal. Toen onze oudsten klein waren nam mijn man wel een dagje vrij, want hij maakte toen echt lange dagen en zulke kleintjes liggen vaak vroeg op bed. Maar toen oudste naar school ging bedacht hij opeens: "huh, ik vrij nemen maar zij de hele dag op school. Dat schiet niet op." Vanaf toen nam hij idd ook niet meer vrij. Probeerde wel een beetje op tijd thuis te zijn. En 's morgens iets later vertrekken zodat hij erbij was als ze hun cadeau kregen. Wacht maar tot je kinderen nog weer ouder zijn en zelf geen tijd meer hebben om hun verjaardag te vieren Oudste zoon was pas jarig. De regel is hier: op de dag zelf kiest de jarige wat we eten. Komen de opa's en de oma's. (Voor hen wordt het te druk om op dezelfde dag als de ooms en tantes te komen) en er is natuurlijk taart. Komt zoon: "eh man, ik werk dan hoor. Middag en avond" Uiteindelijk had hij pas een kleine week later tijd om opa en oma te laten komen voor zijn verjaardag Maar wat betreft de situatie van @Kraanvogel: ik snap je boosheid. (Niet helemaal de mate, met sloten vervangen enz..) Ik begrijp uit je berichten dat het bij jullie vaker een discussiepunt is dat hij zonder overleg dingen doet. Dat is zeker niet goed. Je bent samen, je hebt samen kinderen. Je hoort dan te overleggen, over alles. Zeker over een vakantie! De kinderen hier zouden het best accepteren als papa er niet zou zijn. Zolang ze maar hun cadeau krijgen, mogen trakteren, taart krijgen en mogen kiezen wat we eten. ik hoop dat jullie er een oplossing voor vinden waar jullie allebei vrede mee hebben!
@ts ik zou ook echt woest zijn. Vooral het stukje zonder overleg, horen dat anderen op andere data niet kunnen, zou dan denken wat is er belangrijker dan de verjaardag van je eigen kind? Als de anderen voor minder al niet kunnen dan kan jij deze datum dus gewoon niet en zoeken jullie nog maar verder naar een andere optie. Ik heb ook weleens man zijn tassen gepakt en wilde de sloten laten aanpassen. Toen ik de prijs van de sloten hoorde en wist dat ik dat toch niet door ging zetten en het was om hem een hak te zetten ben ik afgehaakt. Was niet een zelfde situatie maar wel dat ik alleen werd gelaten met een feestje. Ajax stond in de finale van de champions League. Met man samen een maand eerder veel van zijn vrienden en wat van mijn vrienden uitgenodigd om bij ons te bbq’en en de wedstrijd te kijken. Ik had groot uitgepakt met die bbq en de tuin versiert toen eenmaal bekend was dat ze de finale gehaald hadden. Komt man 2 dagen voor de finale aanzetten dat hij kaartjes had voor de finale (ergens in het buitenland) en een hotel had geboekt en dus niet op het feestje zou zijn met grotendeels zijn vrienden maar dat ik er maar een leuke dag van moest maken. zoon zwaar teleurgesteld die had er zin in met zijn vader. Toen ben ik dus zo uit mijn plaat gegaan, foto’s van gepakte tassen gemaakt, niet de sloten vervangen, en heeft hij zijn kaartje weggegeven en thuis de wedstrijd gekeken.
Op zich zitten de meeste reacties aardig op 1 lijn. Er kunnen situaties zijn waarbij er overmacht is (werk, andere verplichtingen) en dan kan een ouder gewoon niet aanwezig zijn. Maar meestal wordt aangegeven op de verjaardag er iets leuks van te maken, waarbij bij de 1 pizza bestellen of wakker zingen volstaat en de ander er op die dag een echt feest van maakt. In een paar gevallen wordt aangegeven dat zowel ouders als kind het geen probleem vinden als een ouder er niet is bij "egoïstische" redenen, voor een weekendje weg waarbij andere data echt niet kunnen is nog best begrip. Maar in dit geval: Er is geen overleg geweest met kind en partner Er zijn geen goede alternatieve data om te vieren ivm andere verjaardagen eromheen Ts hecht er waarde aan en haar partner gaat daar compleet aan voorbij, hij erkent niet eens dat hij het beter had kunnen aanpakken. Die 3 dingen samen zouden toch voor de meeste van ons aardig reden zijn om pislink te zijn op onze partner. Dan kun je vinden dat kinderverjaardagen helemaal geen big deal zijn, maar je weet dat de andere persoon dat wel vindt en je vindt het dan niet eens nodig om te overleggen en alternatieven aan te dragen, dat is gewoon ontzettend asociaal
Wij hebben altijd vrij inderdaad, wij werken zo onregelmatig dat het niet voelt als een extra vrije dag. Kan me voorstellen als je op vaste dagen werkt, dit wel zo voelt. En daarbij vinden wij het leuk om gezellig in bed al te beginnen met feest. Dat kan bijvoorbeeld niet als we al vroeg de deur uit zijn.
Hij is ook op wintersport geweest hoor dit jaar maar dan niet tijdens een verjaardag. Ik denk dat mijn man gemiddeld 2x per jaar zonder ons op vakantie gaat, ik ook zoiets maar dan Max een weekendje per reisje.
Zeker, ik snap (nu ts meer informatie heeft gegeven ) in dit specifieke geval zeker wel waarom zij boos is. En ik zou zeker met mijn man in gesprek gaan en ik hoop dat ze tot een oplossing komen. De manier hoe het hier is gegaan zou ik zeker niet leuk hebben gevonden.
In ons gezinnetje is een verjaardag belangrijk, zowel mijn man als ik nemen tot nu toe dan ook echt vrij op alle verjaardagen. Vanaf volgende verjaardag, wordt er ook een kinderfeestje gehouden. En ik kan mij best voorstellen dat dit voor onze kleuter belangrijker gaat zijn dan zijn verjaardag zelf. Hij heeft het er nu al over terwijl hij pas over 8 maanden jarig is.
@GossipGirlxoxo , zou ik Amsterdams temperament hebben haha. Ik ben gewoon zo boos om het ontbreken aan overleg en dat dreunt heel diep door in onze relatie. Hij beslist en doet heel veel alleen, niet alleen privé maar ook zakelijk en het is ook zeker niet altijd in mijn nadeel en voor eigen gewin maar wel een heel irritante eigenschap waardoor onze gelijkwaardigheid behoorlijk op en neer gaat. We hebben er al therapie voor gehad en dat heeft echt geholpen. Waren ook geen 2 gesprekjes maar echt een traject van 8 maanden. Dat was 3 jaar geleden en ik merk aan mezelf dat bij mij gewoon de stoppen doorslaan van dat gedrag. Als hij alles wil vormgeven en bepalen doet hij dat maar lekker vanuit zijn eigen huis etc. Mijn geduld is gewoon op. En of hij die verjaardag er nu wel of niet is kan me eigenlijk niets meer schelen
haha wie weet een klein beetje. Ik snap je volledig ook het feit dat het nu niet meer perse om die verjaardag gaat maar het een principe kwestie is geworden. Hoop dat je een beetje af kunt koelen de komende dagen want in woede of emotie kun je niet helder denken en geen goede beslissingen maken. Wat doet het met je man dat jij er zo verdrietig en boos over bent?
Als een ander zich drukmaakt dan mag dat gewoon. Ik ga ervan uit dat diegene daar dan een reden voor zal hebben. Zoals bijvoorbeeld dat het zonder overleg door man is besloten of omdat iemand zichzelf als kind in de steek gelaten gevoeld heeft, zoals to heeft benoemd.
Eigenlijk dacht ik al vanaf het begin dat er meer speelde dan wat je schreef. Hopelijk kunnen jullie er over praten.
Onze oudste is altijd in de vakantie jarig, en de andere 2 zitten nog niet op school! Als hij straks op school zit neemt hij geen dag meer vrij denk ik. Wij doen vaak wat op de dag zelf van de jarige!
Zoals ik het nu lees, is dit vooral een illustratief voorbeeld van wat er niet lekker loopt in je relatie @Kraanvogel, een soort druppel die de emmer doet overlopen. Dan kan het probleem an sich voor anderen nog zo futiel zijn, alles wat daar aan vooraf ging is wel van belang. Kan je wat handvatten van de gesprekken uit de therapie van 3 jaar terug tevoorschijn halen? Ik hoop dat jullie eruit komen samen!
Ik zou in deze situatie ook behoorlijk pissig zijn. Niet zozeer om het er niet zijn met de verjaardag, maar over het niet overleggen. Als mijn man aan me zou voorleggen, iedereen kan behalve ik, dan had ik waarschijnlijk gezegd ga maar, we vinden wel een oplossing, maar nu word je voor het blok gezet. Ik zou denk ik echt wel even geïrriteerd zijn op mijn man, maar ondertussen in mijn hoofd met de oplossing bezig zijn, zodra ik de oplossing heb bedacht, kan ik de boosheid weer los laten. Ik zou wel een goed gesprek aan gaan met je man, over hoe jullie het nu gaan doen met de verjaardag, maar nog belangrijker, over het gebrek aan overleg en rekening met je houden waar je nu tegen aan loopt. Iemand anders suggereerde het ook al, maar kun je nog teruggrijpen naar handvaten uit de relatietherapie om weer even op 1 lijn te komen met je man (of je man met jou in dit geval)? Zie je het zitten om het te vieren terwijl je man er niet is? Kan je man eventueel een of enkele dagen later vetrekken of eerder terugkomen zodat hij er of op de dag zelf of in het weekend wel bij is? Heb je je kind gevraagd wat die er van vindt dat papa er niet bij is? En soms kan het ook nog helpen je kind te vragen hoe ze de oplossing zien. Kinderen denken daarin soms veel makkelijker dan volwassenen.
Ik ken je niet maar puur gebaseerd op deze post concludeer ik dat de gevolgen van zijn gedrag nog steeds door jou gedragen worden. Of hij al dan niet wil veranderen heb jij geen invloed op. Maar je kunt wel de verantwoordelijkheid bij hem terug leggen. Dan kun jij een fijn leven hebben zonder steeds geraakt te worden door zijn gedrag. Het kan zijn dat dan naar boven komt dat jullie relatie het niet redt. Ik kan je het boek 'Grenzen' aan raden van Henry Cloud. Er staan veel bijbelse verwijzingen in (die in mijn ogen nergens op slaan, al ben ik zelf christen) die verwijzingen zou ik naast me neer leggen. Maar in de basis is zijn boodschap erg duidelijk. Hoe kun jij verder met jouw leven terwijl je man zijn eigen lasten (gevolgen van zijn keuzes) gaat dragen. Het werkt echt heel fijn. Ook in de opvoeding van oudere kinderen. Je hoeft niet boos te worden, niet eindeloos te praten enz. Als therapie niet meer helpt, helpt het om je eigen grenzen zeer duidelijk aan te geven en te bewaken. Een goede man gaat dan zijn eigen deel doen, een man die niet wil raak je kwijt.
Oké maar hij heeft dus al een vakantie gehad en wil WEER op vakantie, op de verjaardag van z’n kind, zonder overleg…. Ik heb er geen woorden voor sorry