Ik zou dat eigenlijk wel best vinden. Ik ben behoorlijk nuchter en ik vind een eerste reactie zoals de jouwe dus wel wat overdreven. Hopelijk komen jullie er uit samen!
Pas op hoor, dat mag je niet zeggen Maar jij hebt trouwens kinderen dus jij mag dat wel vinden. De moedermaffia hier denkt namelijk dat zodra je een kind hebt, je niet meer nuchter in het leven kan staan. En dan bedoel ik niet qua alcohol al is dát misschien wél waar Wel lekker weer wat sappig drama, werd ook wel weer tijd.
Maar vind je het best dat hij weggaat tijdens een kinderverjaardag of vind je het best dat hij weggaat op een dag die voor jou belangrijk is, zonder dat met jou te overleggen en af te stemmen? Het eerste kan ik me namelijk best voorstellen, het tweede vind ik wat minder standaard. Ik weet dat mensen ook verschillende niveaus van onderling afstemmen hebben, bij sommige mensen volstaat het om op de kalender te kijken, bij anderen moeten alle voors en tegens worden besproken. Maar in dit geval heeft de man op de agenda gekeken en eigenhandig besloten dat omdat hij het niet belangrijk vindt, zijn partner het ook maar niet belangrijk hoeft te vinden. Dat stukje vind ik erg kwetsend.
Het heeft ook niet zozeer met nuchter te maken . Voor uw kind er is, weet je eigenlijk niet hoe je gaat worden als uw kind er echt is. Het is niet omdat er een kind is dat ...., ik zou .... We kennen het allemaal hoor . Kan het zijn dat jij geen probleem hebt met afwezig zijn op de verjaardag en uw kind (dan niet omdat je moet werken of in het ziekenhuis ligt ofzo) maar een heel bewuste keuze ? Tuurlijk kan dat. Maar hou er ook rekening mee dat in de toekomst uw prioriteiten toch een tikkeltje anders gaan liggen.
Beide. Oke even stom en waarom overleg je niet ff, maar een heel drama erom maken. Nee. Het hele drama eromheen is, in mijn ogen, een stuk vervelender voor het kind dan dat papa 1x niet fysiek op zijn/haar verjaardag is.
Maar dan focus je weer op het kinderverjaardag stuk wat voor jou niet zo belangrijk is, maar stel dat het gaat om de dag dat je vader overleed en waar je niet alleen wilt zijn of je eigen jubileum of wat dan ook. Bedenk echt een dag waar jij veel waarde aan hecht om samen te zijn en jouw partner zegt dan: ja, maar het komt mij niet uit dus jammer voor jou. Ik zou dat echt kwetsend vinden. En als dat eenmalig voorkomt, dan is dat natuurlijk geen splijtstuk, maar deze man doet het vaker terwijl hij weet dat zijn partner dat heel vreselijk vindt.
Ja, dat stukje is voor velen toch echt wel zo. Ik heb me daar ook wel eens op verkeken. Eigenlijk weet je pas wat voor mama je wordt, als je kindje er is. Ik ben van mezelf enorm nuchter, en duidelijk. En nu ik mama ben, ben ik t..a.v. zoontje soms toch echt een heel stuk minder nuchter, strikt enz. Ik heb ook gemerkt dat thuis/gezin/ familie, echt een andere dimensie heeft gekregen na de komst van een kindje. En ook wat betreft energie. Vroeger zou ik mijn hand niet hebben om gedraaid voor een verjaardag organiseren, zonder partner. Nu zou me dat veel meer energie en ook gedoe kosten. Omdat je ook de zorg hebt voor je kindje.
Dat, en je weet ook niet hoe belangrijk het kind het zelf gaat vinden. Ik heb 1 dochter die dat echt heeeeeeel belangrijk vindt. De rest maakt het allemaal weinig uit. Maar omdat ze het zo belangrijk vindt, maken we er toch wat speciaals van, en zijn wij het ook wat belangrijker gaan vinden. edit: sorry femkes ik quote jou per ongeluk. Heb het weg gehaald
Ik heb als kind van 12 jaar meegemaakt dat mijn vader voor zakenreis weg was op mijn verjaardag. Ik zat toen in groep 8. En ik begreep toch wel echt heel goed dat papa daar ook vrij weinig aan kon doen en dat het door werk kwam. Toch was ik wel echt heel verdrietig. Papa belde toen die dag heel speciaal op, terwijl ik op school zat. wet nog heel goed dat ik vd meester van school daar mocht bellen met papa. Maar kan me ook nog wel echt het verdrietige gevoel. Blijkbaar toch veel indruk gemaakt.
Ik sta op en top nuchter in het leven. Maar ik weet hoe mijn kinderen reageren en daarom zou ik het wel erg vinden . Als je bijv weet dat je kind daar veel waarde aan hecht, dan lijkt het me dat je daar als ouder zelf rekening mee wilt houden. Het is wst anders dan een voetbaltraining missen. Als het kind het zelf niet erg vindt dan kun je nog samen overleggen wat te doen. Maar zonder overleg überhaupt op wintersport gaan.. mmwwoaaaah
De sloten zou ik ook niet vervangen. Alsof ts dat zou doen. Maar ik begrijp haar primaire - emotionele - reactie wel. Tijd voor een gesprek lijkt me. Uiteindelijk gaat het er ook om hoe het kind erin staat toch.
Maar daarom denk ik ook dat het aan je kind ligt. Mijn vader was heel vaak niet aanwezig op de dag zelf. Dat weet ik, omdat hij altijd druk was met werk maar ik heb er geen nare herinnering of überhaupt een herinnering aan. Ik weet dan weer wel dat mijn vader naar Oostenrijk was geweest met een vriend en thuis kwam met Oostenrijkse cadeaus (zo’n groot potlood met een zakje met kleine potloodjes eraan) super tof vond ik dat. Mijn oudste vindt het ook niet erg als een van beide er is. Hij is het ook wel gewend. Door werk zijn we nou eenmaal vaak niet beide bij iets maar een van ons is er altijd. Zo ook wel verjaardagen of andere momenten. Mijn middelste denk ik dat hij het wat “erger” zou vinden dus dan zou ik ook wellicht een andere keuze maken. Al weet ik het niet zeker want hij is 4. Dit jaar nemen we wel allebei vrij op de verjaardag van de middelste (midden in de vakantie) zodat ze niet naar opvang hoeven ook. Maar mijn man is dus het weekend van de verjaardag van de oudste weg en ook dat hebben we samen besproken en alternatief voor bedacht. En dat is ook oké. Volgens mij is het sleutelwoord overleg.
Ik verbaasde me werkelijk over dit topic en de discussie. Hier gaat heel veel tijd energie en boosheid in zitten. Als je man zo betrokken is en dit is een punt waar je aan ergert dan bespreek je dat met hem. Ondanks de betrokkenheid krijg ik niet het idee dat er een goede communicatie is. Dan zou ik daar mijn tijd en energie in steken. Ja eens dat het een domme actie is en zou ook absoluut niet blij zijn. Maar de hoeveelheid agressie over uit huis gooien is voor mijn gevoel niet passend. Ik zeg tijd voor een goed gesprek
Het maakt behoorlijk discussie los idd.. denk dat we in elk geval allemaal een idee hebben gekregen van hoe we zelf zouden reageren
Dit idd. En wat ik m’n lees is het feit dat er zonder overleg beslissingen worden genomen die het hele gezin aangaan. Dat zou bij mij ook fout vallen, zeker als t niet de eerste keer was.
Kijk, er kunnen zoveel scenario's zijn. Reageert man vaker zo gemakkelijk? Heeft hij geprobeerd dit te bespreken maar stond TS voor zijn gevoel niet open voor een gesprek? Waar komt wellicht die behoefte vandaan? Is hij zich er van bewust? Heeft TS voldoende duidelijk gemaakt waarom ze zo reageert en wat ze van haar man nodig heeft (een bepaald type reactie?) om zich te verplaatsen in de ander en vice versa? Is het kind überhaupt betrokken bij de beslissing of is die er bewust buiten gehouden? Een zakenreis is wel van andere orde van een wintervakantie met vrienden natuurlijk. Ik denk dat we het allemaal wel eens zijn met het feit dat beide ouders in het belang van het kind zouden moeten kijken wat nu het handigst is. Want ja, een wintersport vakantie is natuurlijk niet iets wat je zomaar overkomt en wat je niet zou kunnen verzetten. Als je prio je kind is en je weet dat hij de hele dag een verdrietige dag heeft, dan zou dit in mijn ogen geen doorgang moeten vinden. Er zijn zoveel details die we niet weten. Maar ik ben wel nieuwsgierig of TS inmiddels is gekalmeerd en rustig met haar man heeft kunnen praten. Hopelijk komen jullie eruit. De verjaardag van je kind is een feestelijk moment, niet een om over te ruziën vind ik.
Ben het he-le-maal eens dat zonder overleg weggaan not done is! Ik reageerde enkel op wat ik (dus niet mijn kind) belangrijker vind: verjaardag of vakantie. Het is allebei niet erg als dat gemist wordt (is mijn onbescheiden mening). En ik ben niet zo gevoelig voor opmerkingen als: wacht maar tot je zelf een kind hebt. Dat zijn van die dooddoeners die er in gegooid worden omdat mensen het dan toch moeilijk te begrijpen vinden dat er mensen bestaan die andere gedachten hebben. Niet naar jou bedoeld hoor Nien Als ik ts was zou ik er iets relaxeder in staan, maar enkel in dit voorbeeld en niet in ander sappig drama wat ik nog meer voorbij zag komen (heb niet alles gelezen dus daar kan ik niks van zeggen). Het komt nogal overdreven en heftig over en het is maar een vakantie of verjaardag! En dat is mijn mening en ik ben benieuwd of deze mening er mag zijn vandaag dat lezen we vannacht weer.