Heel vervelend maar het ligt wel aan hoe een kind in elkaar zit. Mijn vader was er af en toe niet op onze verjaardagen. Ik heb daar verder niet onder geleden. En door mijn werk lukt het mij helaas ook niet altijd om vrij te krijgen. Heel vervelend maar bij sommige beroepen is het niet anders.
Niet helemaal, de tijd en zorg met de kinderen is eigenlijk altijd samen. Als hij ‘s avonds uit eten gaat met een vriend bijvoorbeeld is hij wel tevoren thuis aan tafel als de kinderen eten en doet dan ook de jongste twee alvast pyjama aan voordat hij gaat. Het is zelden dat ik echt de kinderen of huishouden alleen doe. Het is meer dat als de kinderen op bed liggen hij altijd iets te doen heeft zoals veel thuis werken. Omdat hij zoveel gezinstijd heeft overdag haalt hij dat ‘s avonds in. En dan wel eens ‘s avonds met een vriend naar voetbal. Het is niet dat ik altijd thuis ben met de kinderen en hij weg. Maar het is dus ook zo dat we echt zelden een avond samen met een glas wijn op de bank zitten. Daar baal ik heel erg van.
Is het misschien een idee om dat ook soms in te plannen in de agenda? Wij hebben in principe ook de afspraak dat we iets kunnen plannen als er niks in de agenda staat. Hele dagen weg overleggen we wel en we proberen er rekening mee te houden dat we niet teveel avonden achter elkaar weg zijn en het voor de ander niet te druk te maken, maar soms gebeurt dat toevallig toch en dan spreken we ook wel eens af dat we sommige avonden juist bewust tijd samen plannen.
Ah zo. Klinkt op zich wel als iets wat heel fijn kan werken. Maar dan wel ook met tijd voor jullie samen erin. Het idee om dit vast in te plannen zoals @Aries oppert is misschien wel iets.
Dat klopt helemaal hoor. Denk dat het heel erg verschilt per kind. Hoeft zeker helemaal niet perse een probleem te zijn hoor.
Ja sorry wij hechten gewoon niet zoveel waarde aan data. Behalve misschien dan dat ik 2 weken geleden eigenlijk had moeten bevallen, maar dat was ook gewoon benoemen en even huilen en klaar, dat zal volgend jaar ook gewoon een normale dag zijn. Morgen zijn we 2 jaar getrouwd en ik ga met 2 vriendinnen naar een escape room en lekker uit eten, zit mijn man ook alleen met kind. Interesseert ons gewoon niet zo. Ze vroeg een mening, dit is de mijne.
Beetje meegelezen.. Ik snap je zeker over het stukje overleg. Dat vind ik zeker belangrijk! mijn man overlegt alles maar als ik nee zeg kan hij als een klein kind gaan mokken Dat weerhoudt me er ook weleens van mijn echt mening te geven.. maar al met al mag ik zeker niet klagen! mijn man is vrachtwagenchauffeur dus hij heeft het niet altijd voor het kiezen of hij thuis is als de kinderen jarig zijn. Maar hij regelt dan wel altijd dat hij dan niet hoeft te overnachten, dat hij ze wel kan zien.. Ik probeer altijd wel te wisselen als ze jarig zijn op mijn werkdag, maar afgelopen jaar was dat echt niet mogelijk en heeft mijn man vrij genomen. Misschien scheelt het ook als ze van kleins af aan dit anders gedaan hadden, weet niet hoe dit bij jullie is? Ik hoor ook vaak zat dat mensen het in weekend plannen en dan groots uitpakken en op de echte datum er dan niks meer aan doen.. voor mij zijn de geboortedatums van mijn kinderen zulle bijzondere dagen dat wij er altijd iets speciaals van maken.. Waren de mooiste dagen van mijn leven en ik voel me dan zelf altijd meer jarig of feestelijk dan op mijn eigen verjaardag.. Maar er zijn ook mensen die dat gevoel totaal niet hebben.. Ik zou zeker laten weten dat ik het niet leuk vindt en teleurgesteld ben.. Maar echte ruzie ga ik er niet over maken (doe ik zo ie zo niet snel). Uiteindelijk is het zijn keuze om die dag en herinnering niet te willen delen met ons en ik kan later terugkijken zonder spijt.. ben benieuwd of hij dat dan ook kan.. mijn vader was weinig in mijn leven toen ik opgroeide, en nu wel gelukkig. En hij heeft echt spijt van alles wat hij gemist heeft.. nu is dat misschien te overtrokken op 1 verjaardag hoor.. maar om een beeld te geven van mijn gedachte erover
Syane zegt letterlijk: "Dan raakt het jou zo diep omdat het een appel doet op hetgeen jou vroeger zo kwetste. Goed om te realiseren dat dat zo bij je werkt." Dat kan toch niet! Die stelligheid over een persoon die je totaal niet kent... . Ik vind het goed om even te benadrukken dat het niet helpful is als iemand met nul kennis van zaken of kennis van de persoon in kwestie zulke boute conclusies trekt. Daar heeft TS helemaal niets aan en in het dagelijks leven leiden dit soort conclusies alleen maar tot onbegrip en conflicten. Dus ik vond het wel nodig om te zeggen
Hoezo ik lees het meer als een samenvatting van hetgeen ts zegt ipv een sessie van een psycholoog hoor. En buiten dat, er wordt hier in het hele topic heel stellig gereageerd door mensen op elkaar die elkaar niet kennen. Dat is niet vreemd voor een forum. Beetje overdreven om dan zo op @Syane te reageren.
Ik vind het niet zo vreemd. Vond het ook echt een héél erg rare reactie gebaseerd op zo weinig informatie en met zulke stelligheid.
“Wat een lariekoek, luierstoel psychologie en kwestie van bul behaald bij een pakje boter…” Leg eens even uit waarbij jij zelf nu niet enorm stellig bent. Wat ik probeer te zeggen: het hele Topic staat bol van de stelligheid van leden; en ja inclusief die van mezelf Aan jouw opmerking heeft TS ook helemaal niks om iemand de grond in te trappen met boude beweringen. Jij kent @Syane toch ook niet ondanks dat je zulke opmerkingen maakt? Ik denk dat er meer gevallen wordt om een bepaalde woordkeuze/keuze zin. En volgens mij zijn we het erover eens (en zegt TS dat zelf) dat het iets is uit haar verleden. Linksom of rechtsom. Iedereen heeft daar weer een andere woordkeuze over
Precies. En al zou degene die jij nu quote de reactie van TS nog niet gelezen hebben tijdens het plaatsen, dan nog blijft het feit dat TS letterlijk zegt dat het (deels of zou kunnen dat het) voort komt uit haar eigen verleden.
Volgens mij kan ik me deze ruzie nog herinneren. Mijn hemel wat had je toen gelijk volgens mij heb ik toen nooit meegekregen hoe het afgelopen was dus bedankt voor de update haha
Ik weet wel dat ik zo boos was dat ik uit frustratie de toto tegen Ajax had ingezet en dus geld had gewonnen want die finale hebben ze verloren. En dat na het verlies (waar hij giga van baalde) nog lekker vrolijk ging doen om mijn winst
Ik vraag me af of t aan het kind zelf ligt of meer aan hoe de moeder/omgeving er bijvoorbeeld mee omging? Hoe luchtiger er thuis mee wordt omgegaan, en er toch wel een feestje wordt gemaakt zal een kind er een ander gevoel door krijgen dan wanneer het een soort van 'beladen' wordt. Wanneer het zo erg wordt gevonden dat papa er niet is. Of bijvoorbeeld zoals hierboven staat, dat een kind uit de klas wordt gehaald om met papa te bellen op de verjaardag, maakt het vaak ook heel bijzonder en speciaal en daardoor wellicht ook weer extra verdrietig. Logisch dat dit dan indruk op een kind maakt en je je dat dan nog altijd zal blijven herinneren. Kinderen waarvan papa er nou eenmaal wel eens niet is, 'maar dan vieren we het feestje toch wel en gewoon met papa erbij nog een keertje extra' zullen het wellicht anders ervaren omdat de sfeer eromheen anders was. Geen idee hoor, zo maar een gedachte. Ik merk het namelijk met andere dingen ook, iedereen gaat anders met dingen om.