Maar deze situaties staan toch volkomen los van zonder overleg met vrienden op wintersport gaan op bday kind? Is hele andere context en staat los van flexibiliteit of in je eentje een gezin kunnen runnen of niet
Gezien het al 2 jaar verschoven was door covid, zat het er een keer aan te komen. Hij had het misschien wat subtieler kunnen brengen, maar in een goede relatie moeten zulke dingen soms ook gewoon medegedeeld kunnen worden ben ik van mening. In ieder geval,papa is ook niet op de 8e verjaardag van mijn zoon. Vind hij dat jammer? Neuh, als hij zijn grote cadeau maar krijgt en patat mag eten. ♀️ had hij het jammer gevonden als ik er heel dramatisch over had gedaan richting hem? Ja dan zeer zeker wel. Heeft niets te maken met dat je dan laat doorschemeren dat hij zich niet moet aanstellen.
Ik denk niet dat dat helemaal los staat. Of mijn man nou 5 dagen aan boord zit of 5 dagen op vakantie met vrienden maakt in praktische zin voor mij niks uit, in beide situaties moet ik het alleen doen. Zou hij elke avond van zich 17.30 tot 19.00 thuis helpen (of wat de eet en kinderbedtijden zijn) of smorgens helpen met de ochtendspits dan is dat in praktische zin anders dan nu. Maar psychisch voelt het wel anders of hij "lekker op vakantie" is of aan boord "geld verdienen". Dus als hij een vakantie meedeelt krijgt hij in eerste instantie negatief commentaar. Is het met een kinderverjaardag extra commentaar omdat hij dan sowieso de kans ontneemt om erbij te zijn, al is het met varen ook vaak erg lastig te plannen (gelukkig zijn de meiden vaak in de zomervakantie jarig en wij dus aan boord ). Vraagt hij het voor een willekeurige week: lekker gaan maar dat betekent wel dat ik ook me-time wil er na. Vraagt hij het rond een verjaardag: nee, daar ligt niet je prioriteit, je mist al veel van de kinderen, dan gaan we die verjaardag niet ook nog bewust missen.
Nee, dat zeg je niet. Maar als je het zonder lading brengt, is de kans groot dat je kind het prima vindt. Zeker als je een goed alternatief hebt. Maar als je zelf een groot drama (of enorm boos in het geval van ts) van maakt, dan voelen je kinderen dat haarfijn en dan zullen ze ook eerder teleurgesteld zijn.
Maar daarmee zeg je ook dat je kind jouw gedrag volgt. Als je als ouder dus ‘het verkeerde voorbeeld’ geeft, zal zal kind zich ws ook dramatisch opstellen. dat is natuurlijk complete onzin. Een kind van 6/7/8/9 jaar kan toch oprecht van zijn à propos zijn als zijn vader hem vertelt dat hij zijn verjaardag mist vanwege zijn wintersport ‘dat al 2 jaar verzet is’. Knap kind hoor, als je dan reageert met ‘o. Oké. Veel plezier papa’.
Een kinderverjaardag missen omdat je moet werken: het zij zo. Maar omdat je je vakantie met vrienden belangrijker vindt..??? Nou, zout dan maar lekker op hoor. Weten we ten minste meteen waar de prioriteiten liggen Nee, dit zou bij mij echt niet lekker vallen.
Ik had je helemaal gelijk gegeven als je als stel een romantische date had gepland en zoiets zou er tussendoor komen. Dan zou ik het nog niet leuk vinden maar ik ben het met je eens dat het geven en nemen is en dat het zeker verschil maakt waarop je iets brengt. Maar als je kind een compromis moet sluiten omdat jij op dat moment een egoïstische (= nastreven van eigen geluk ten koste van de belangen (of “geluk”) van een ander.. oftewel in dit geval: het plezier van jezelf voorop plaatsen ten opzichte van je kind) maakt en dit ook nog eens heel bewust mededeelt naar je partner (die óók nog eens de boel mag opknappen - want verdrietig kind / zorgen voor afleiding).. hmmmm niet oké. Ik breng het een tikkeltje overdreven maar het is wel gewoon hoe het zit.
Ik was zo’n kind die dat dan zei… Maar ondertussen voelde ik mij dan heel erg onbelangrijk en niet gezien. Want ik wilde het iedereen altijd naar de zin maken. (Nog steeds trouwens, maar nu ben ik volwassen en is het mijn verantwoordelijkheid in grenzen aangeven) Ik zou dit soort vragen dus niet eens stellen aan mijn kinderen want je weet nooit of hij/zij zegt dat het goed is om de ouder blij te maken of omdat ze het echt zo ervaren en het dus helemaal niet erg vinden. En misschien is mijn mening wel gekleurd, maar dan zij het maar zo.
Biecht: als man op mijn verjaardag op vriendenvakantie is zou ik best teleurgesteld en boos zijn. Ik ben wel zo kinderachtig dat ik me speciaal wil voelen Gelukkig gaat hij 3 dagen later
Mijn man en kinderen zijn er niet op mijn verjaardag. Vind het eigenlijk wel lekker een dag voor mezelf
Dat kan inderdaad, maar dat hoeft niet. Hier is man best vaak weg voor werk en soms vakantie en dan maken we het altijd gezellig hier.
Ja maar ook met een verjaardag zouden we er wat leuks van maken op de dag zelf en als papa thuis nog een keer. Twee keer feest en een extra cadeau vanuit vakantie van papa.
Kijk we verschillen gewoon van mening. Dat is oké. Maar ik vind dat er soms echt makkelijk wordt geconstateerd dat het kind zich maar gewoon moet aanpassen en dat de moeder er vooral niet te dramatisch over moet doen. Mijn kinderen mogen dan nog klein zijn, maar ik denk dat ik ervaring genoeg heb inmiddels om te constateren dat kinderen echt wel gevoelig zijn en zo veel mee krijgen. Het zit hem soms in de kleinste dingen. Wat voor jou niet zo veel uitmaakt, kan voor een kind echt een vreselijk gevoel geven. Misschien uit zich dat niet altijd, maar dat wil niet zeggen dat het er niet is. Het missen van een mijlpaal in zijn leven zou reden genoeg moeten zijn om júist familie tijd te willen hebben. Dus los van zakenreizen, af en toe weg zijn of wat dan ook. Dit is de verjaardag van je kind. Als je weet dat hij het kut vindt dat je weg bent, ga je toch niet lekker snowboarden of après skiën?
Nee klopt, maar anders kun je toch nooit weg, want altijd is het meer 'werk' voor de ouder die achterblijft. Die mijlpaal hangt voor ons niet zo aan de datum, dus dat vieren we natuurlijk wel, maar op een ander moment. (en op de dag zelf ook een klein feestje met taartjes van de bakker, zelf eten kiezen enz)
En hoe leg je dat dan uit aan je kind die overduidelijk heel teleurgesteld of verdrietig is? Want je neemt nu aan dat het kind best is met de situatie
En: vind je heel eerlijk de keuze om te gaan wintersporten, in de situatie die TS schetst, niet egoïstisch? Het is toch niet in zijn belang dat hij weg gaat? Nogmaals als zoontje er niks om geeft; boeien idd. Lekker andere keer vieren. En wat zeg je als moeder dan? Ga je een excuus verzinnen? Of leg je het gewoon uit? Verwacht je dan echt van zo’n jong kind dat ie het begrijpt? Er zijn tal van situaties waarin dit zich kan voor komen. Tuurlijk, dan leg je iets uit en maak je er het beste van. Maar waarom op deze dag? Waarom zijn verjaardag? Daar heeft hij waarschijnlijk toch naar uit gekeken? Koop je hem dan om met cadeautjes? Dat werkt misschien als ze nog zeer jong zijn, maar hebben ze ook gauw genoeg door.
Ik dacht ergens gelezen te hebben van wel. Dat hij waarde hecht aan familie tijd en zeker zijn ouders op z’n verjaardag wilt.