Ik bepaal niks voor hem, dat is het mooie als ik sommige reacties hier zo lees ben ik echt blij dat ik niet zo doe/ben. Chill een beetje is mijn boodschap, het leven wordt er zoveel fijner op. Alle dramareacties worden vannacht weer gelezen!
Wat een vreemde reactie. Er is iemand die een serieuze vraag/ situatie voorlegt. Je hoeft niet iets te bepalen voor elkaar, maar je mag best verwachtingen hebben. Zo verwacht mijn man dat ik in de ochtend de kinderen gereed maakt voor vertrek, ik verwacht dat hij brood klaar maakt. Staat nergens op papier, maar zo is in de ochtend de taakverdeling. Zo overleggen wij als er een verjaardag komt wanneer we dit gaan vieren en zo zullen wij nooit zonder overleg een weekje weg plannen. Staat ook nergens vastgelegd overigens. Als hij een weekje weg gaat zonder overleg dan zou ik daar echt wel boos over worden. We hebben samen dit huishouden gekozen, afstemming hierin is het minste wat je kunt doen. Op de verjaardag van onze kinderen weg zijn zou ik heel teleurstellend vinden. Wij hebben 2 kinderen waarvan we de 1e verjaardag nooit hebben mogen vieren, daardoor beseffen wij ons des te meer dat een verjaardag niet vanzelfsprekend is. Er wordt dus niets bepaald voor de ander, maar er wordt rekening houden met elkaar. Een groot verschil. Maar dit is vast een ‘dramareactie’ dus veel plezier vannacht met lezen
Eens hoor, zonder overleg zou ik ook niet leuk vinden. En rekening houden met elkaar; een vanzelfsprekendheid in mijn ogen inderdaad. Mijn reacties gaan enkel over reacties hier dat het echt een superwereldramp is als vader weg is op verjaardag kind. Zonder context, enkel dit feit. Chill. Het is maar een verjaardag. Chill. Het is maar een vakantie.
Maar dit maak jij er nu van, he? Je reageert net onwijs cynisch op mijn post, maar mijn man wil dit zelf niet, ik verbied niks, dat is jouw aanname. Hij wil niet los van ons gezin op vakantie (net als dat ikzelf die behoefte niet heb) en er ging een behoorlijke wenkbrauw omhoog toen ik hem de OP voorlas - met name bij het stukje weg zijn op een verjaardag van de kinderen. Heeft hij dan het “germ, zo zwaar” met mij en “bepaal ik alles”? Of is het gewoon fijn dat we op 1 lijn liggen wat dit betreft? Niet elke man staat er hetzelfde in als de jouwe, he…
Zo dan, ik heb werkelijk géén idee waar jij het over hebt ik denk dat ik het vooral over andere reacties heb, niet over jouw reacties. Ben het namelijk wel eens met wat jij zegt, minus het stukje verjaardag dan.
Dat zie ik toch anders. Het is voor mij niet maar een verjaardag en voor onze kinderen al helemaal niet. Maar goed, hier hangen de aftelkalenders 2 maanden van te voren al in de kamer, zo ‘vreselijk belangrijk’ is het voor mijn zoontje. Niemand die weg durft te blijven. Ik denk dat hij ons een jaar niet aan kijkt als een van ons weg zou gaan (en terecht)
De Denk dat die verkeerd gequote is als ik dat zo zie heb hem zelf ook niet helemaal in beeld, behalve dat ik het wel eens ben met dat mijn man het heerlijk heeft
Nou als je zo tips geeft, dan zou ik er niet raar van kijken dat men er niets mee doet. Je begon nl niet met een tip, maar met de constatering dat sommige mannen het vreselijk zwaar hebben. Dat is geen tip. En de reacties die laten blijken dat het dus wel erg zou zijn als een ouder weg is met een verjaardag vindt jij drama reacties. Dat is ook geen tip maar een mening. Even chill doen is een tip waar men weinig aan heeft. Want ja sommige gezinnen vinden het dus wel een wereldramp als een ouder mist op een verjaardag.
En in dat geval ben ik het dan weer eens met iemand die hier eerder zei dat het vooral is hoe belangrijk en groot je het zelf maakt. Jij geeft al aan dat mijn stellige stelling () niet opgaat voor jouzelf, dus laat staan voor jouw kinderen. Dat snap ik dan. Ik denk dat als mensen er niet zo veel belang aan hechten (en het op andere manieren/dagen oplossen) de kinderen dit ook overnemen. Zonder goed of fout, maar jemig, het ging wel echt even over koffers buiten zetten Dus mijn tip van de dag (week inmiddels): chill gewoon een beetje! En zo niet, dan niet
Mijn tip van flip stond een week geleden al ergens, maar kreeg geen meldingen meer dus moest weer opnieuw beginnen maar nu heeft iedereen mijn tip wel gelezen dus kan ik weer werken.
Ik begrijp dat een verjaardag belangrijk is voor een kind maar om het missen van een verjaardag op de dag zelf vraag ik geen echtscheiding aan hoor. Ik vind dat sommigen hierin wat doorschieten. En veel kinderen vinden het prima, zolang ze hun cadeautjes maar krijgen en er slingers hangen. Ik leg altijd uit wat er speelt en waarom iets gebeurt zoals het gebeurt. Als je het op een andere dag samen viert is er toch niks aan de hand? Sowieso vind ik de dag zelf vaak niks aan, er moet meestal gewoon gewerkt worden. Natuurlijk trakteren ze wel en mogen ze kiezen wat ze eten. Maar daar heb je niet beide ouders voor nodig. Zoals ik het begreep was er 1 datum waarop iedereen kon en man van ts als enige niet (in die week van de verjaardag dus). En dat hij toen overstag is gegaan. Dat begrijp ik ergens wel. Dat wil niet zeggen dat je je kind of de verjaardag niet belangrijk vindt. Uit de post begrijp ik ook dat het een betrokken vader is die veel voor en net de kinderen doet en ook niet te beroerd is om in huis een wat op te pakken. Alleen voor ts maakt hij weinig tijd en wanneer hij ziet de agenda leeg is gaat hij ervan uit dat hij weg kan, een avondje uit of naar voetbal. Zonder te denken aan zijn vrouw die misschien ook eens behoefte heeft aan samen zijn als man en vrouw of dat ze zelf eens erop uit wil. Denk dat daar de pijn zit. Want natuurlijk had hij moeten overleggen. En zelf met een alternatief moeten komen om de verjaardag toch samen te vieren, ervoor of erna. Over dat niet overleggen, daar zou ik ook boos om zijn. @Kraanvogel Is het een idee om samen weer naar relatietherapie te gaan? Een soort "opfriscursus"? Het lijkt me echt heel naar om steeds op de laatste plek te komen bij je man. Ik vind dat je hem al veel gunt (en dat moet ook) maar dat hij andersom niet stil staat bij jou behoeften. Hij mag best weer wakker geschud worden. Hopelijk voel je je inmiddels wel wat beter.
Die aftelkalender is niet om het belangrijk te maken, maar om van de vraag af te komen ‘hoe lang het nog duurt’. Als ouder zijnde probeer ik het juist zo lang mogelijk niet onder de aandacht te brengen. Maar kinderen vinden feestjes leuk, cadeautjes krijgen, visite… hun verjaardag dus! Mijn neefje had altijd een tik voor zijn verjaardag van de zenuwen. Mijn zus besteedde er juist geen aandacht aan, wilde hem dat echt besparen, maar kinderen snappen al heel snel hoe het werkt. Het is gewoon allemaal niet zo simpel als je nu schetst.
Volgens mij is het, behalve kind afhankelijk, ook een balans vinden tussen de teleurstelling of zelfs verdriet van je kind serieus nemen en daarnaast ook proberen te relativeren, zodat ze er niet in blijven hangen of dat het daadwerkelijk hun verjaardag verpest. En dat even los van het feit of ouder een vakantie heeft gepland (met of zonder overleg) of moet werken, oid. En ook even terzijde wat ik er überhaupt van vind als een ouder zonder overleg op vakantie gaat… En dat zal bij het ene kind makkelijker gaan dan bij het ander kind. En bij sommige kinderen zal het alsnog onoverkomelijk zijn terwijl andere kinderen er uiteindelijk (of direct al) overheen stappen. Hier in huis is het niet heel ongewoon dat wij er weleens op uit gaan zonder gezin. Man gaat toevallig dit weekend naar Barcelona met vrienden. Dat was voor corona al een jaarlijks uitje. En ik maak het nog bonter en ga in september met vriendinnen weg, en daarnaast standaard in mei en november een weekend alleen weg. Maar alles gaat in overleg. En dat is in dit topic het andere issue. Iets ergelijks als een vakantie vastleggen zonder rekening te houden met het thuisfront is voor mij sowieso een no go, ook als er geen sprake van een verjaardag zou zijn. Ik ben nu ook wel nieuwsgierig hoe de stand van zaken is bij @Kraanvogel. Blijft de vakantie staan, of heeft hij door dat het voor jullie een te groot issue is. En als hij wel gaat hoe staat je kind erin?
Omdat haar man, voor de zoveelste keer, zonder overleg zichzelf belangrijker vond dan zijn echtgenote en kinderen hun gevoelens. Als de goede man tegen @Kraanvogel had gezegd dat het in de groep eigenlijk alleen die periode kon, dat hij echt graag wilde gaan en dat hij wilde overleggen hoe ze dat dan konden regelen, dan zou zij niet zo boos zijn geweest. In plaats daarvan meldt hij tussen neus en lippen door dat hij weg is op een dag die voor haar en hun kind belangrijk is. Zonder overleg, zonder enige mate van rekening houden met een ander. Dan snap ik best dat op dat moment even de bom barst als dat al vaker is gebeurd.