J Ja precies, klopt. Kinderverjaardagen zijn bij ons wel heel belangrijk. Onze verjaardagen niet hoor, gewoon binnen ons gezin vinden wij het voor de kinderen belangrijk.
Ik wil niet voor @Syane praten en zij kan haar opmerking zelf het beste uitleggen, maar zoals ik haar hier ken bedoelt ze dit absoluut niet om TS te bashen. Ik vind het zelf in elk geval geen gekke uitspraak. Dat het er misschien niet zo lekker uitkomt, tja. Oke. Kan. Ik vind het alleen niet raar dat dat gebeurt als je zo aangevallen wordt, terwijl je enkel goede intenties hebt.
Ik zou het gewoon een weekje later vieren, wij vieren het zelden op de dag zelf. Uiteraard hangen we wel slingers op de maar het grote feest vieren we in een weekend daarna vaak. Deden mijn ouders vroeger ook, nooit last van gehad. Maar als hij vaker dingen zonder overleg plant snap ik de irritatie wel. Ik zou er alleen geen groot probleem van maken.
Ik had dit ook niet achter haar gezocht, maar het begon natuurlijk al met die opmerking over dat dit door haar jeugd kwam.
Hier ook eens gehad, maar dat ging om een werkreis van mijn man en hij vond het zelf ook niet leuk - maar verplaatsen was geen optie. Mijn dochter vond het geen probleem… we zijn op haar verjaardag met z’n drietjes leuke dingen gaan doen met als afsluiter eten bij McDonalds, en twee weken later was het nog eens feest. Ze vond het heerlijk En ik bedenk me nu dat toen ze 3 werd, ik ziek in bed lag en zij met papa + zus ook een hele dag leuke dingen heeft gedaan. Natuurlijk jammer dat het zonder mij moest, maar zij was dolblij, en daar gaat ‘t om.
Ik word zelf altijd een tikkie recalcitrant als je als moeder/ouder ook geen gevoel.meer kan uiten of mag laten zien "want o, stel je voor dat de kinderen bla bla bla" Ik ben ook wel eens ergens boos of verdrietig over. En ik laat dat zien, mama heeft namelijk ook gevoelens en kan ook verdrietig of boos zijn. Dan leert ze ook dat gevoelens uiten belangrijk is en helemaal niet raar is. Zolang je erover kan praten. Maar het maar binnen houden "veur de kinderen"... Nee daar ben ik meer van. Maar goed dat moet ieder voor zich weten. Daarnaast zou ik ook not amused zijn. Nou heeft ex stelselmatig mijn verjaardag jarenlang "kundig" ontweken en vroeger thuis moest ik ook niet zo zeuren, mijn verjaardag werd toch van het weekend gevierd enzo, dus een dergelijke actie zou hier ook enorm slecht vallen. Maar goed hij is niet voor niets ex. Voor een kind is de dag zelf belangrijker... Iig voor die van mij wel.
Ik ben vooral teleurgesteld denk ik, dat hij de verjaardag minder belangrijk vindt dan ik. Ook omdat hij zo lang weg is en de weekenden ervoor en erna knellen met verjaardagen van nichtjes of neefjes. Het hier neerzetten lucht wel op, de emoties zaten nogal hoog.
Dit vermoedde ik bij je OP. Ik denk dat je boosheid over jezelf gaat. En zoals je beschrijft is je man een goede en liefdevolle vader voor zijn kinderen. Ik vind het wel raar dat hij niet vooraf overlegd heeft en daar zou ik boos over zijn. Hoe jij en hij het naar jullie kind brengen heb je zelf in de hand en daarmee kun je veel opvangen hoor. En anders leert je man bij deze dat hij dit noooooit meer moet doen.
Ik vind ook dat je behoorlijk overdrijft. Zou ik boos zijn als mijn man dit zou doen zonder overleg? Ja, maar om nu gelijk zulke zware en heftige boze gevoelens te ervaren gaat mij persoonlijk te ver. Als mijn man dit zou overleggen en het zou zo uitkomen omdat dat voor de hele groep het beste uitkomt dan is dat zo. Hij zou er wel zijn als we het vieren en dan zou hij zeker bellen op de dag van de verjaardag zelf. Het ligt er natuurlijk ook zelf aan wat voor drama je er zelf van maakt. Maak jij er drama van tegenover je kinderen dan is het logisch dat zij erger reageren dan wanneer je het luchtiger zou brengen.
Zou van verschillende dingen afhangen hier... Weet de jarige er vanaf en wat is zijn/ haar reactie daarop? Gaat het om de dag dat de verjaardag ook gevierd gaat worden? En is het besproken (in jullie geval dus niet..) Ik zou ook not amused zijn, het hem zelf maar laten vertellen aan de jarige... En eerlijk, ik denk dat als het erop aan zou komen ik hem niet zou laten gaan. Je kiest zelf voor kinderen, als het de dag is dat het gevierd word mag ik hopen dat je dat belangrijker vind... Maar hangt dus wel van een aantal andere dingen af. Overigens dat je reageert zoals je doet, ach we zijn allemaal mensen die soms (zonder noodzaak) heftig reageren, zou me daar zeker niet te druk over maken. Boosheid en emoties mogen er zijn toch, ook al vind een ander die 'overdreven', voor jouw is dat dus niet zo.
Ik zou ook boos worden. Is het voor werk, oke. Vervelend maar geen wereldramp (door het varen gebeurd dat bij ons regelmatig. Kinderen weten wa). Maar echt voor fun... nee dan zou ik ook boos zijn, zijn plezier/vrienden zijn belangrijker gevoel. Hoeveel vrienden zijn het? En hoeveel kinderen? Want 8 vrienden x 3 kinderen zijn dan theoretisch al 24 weken dat niet kunnen. Puur feitelijk snap ik wel dat het plannen lastig is icm gezinnen en werk. En hoe lang is de vakantie? Weekend? Midweek? Week? En Waarheen? * gaat nu alles lezen *
Hm ja, als dat de data was met de minste afvallers snap ik de keuze van de groep wel. En het is dan niet zo dat hij zonder nadenken ja heeft gezegt.
Oh ja, mijn man houdt daar ook rekening mee hoor, maar de vraag is dat stel dat het gebeurt, hoe ik zou reageren. En dan zou ik er dus echt niet boos om worden
Ik zou er zeker niet blij mee zijn, en zou er wel ruzie om maken omdat het zonder overleg is besloten. Maar ik zou er geen sloten om willen vervangen of tranen over mijn wangen hebben rollen van boosheid. Maar.. ik kan me voorstellen dat als je vroeger afwijzing hebt ervaren dat je soms heftig kan reageren op dit soort momenten. TS, ik denk dat je dit ook kan bespreken met je man. Dat je het oprecht vervelend vindt, dat het voelt alsof zijn vrienden belangrijker zijn, maar ook dat je je realiseert dat je heftig reageert vanwege je verleden. Dat betekent niet dat je gevoelens daarom niet serieus genomen moeten worden, integendeel, ik denk dat je man gevoeliger moet worden hiervoor.
Ik zou dus 'not amused' zijn Maar goed, hier worden zulke dingen wel overlegd, en in overleg is veel mogelijk.
Ik lees op ZP wel vaker dat kinderverjaardagen zowat heilig zijn. Het is net welke waarde je er zelf aan geeft, want dat nemen je kinderen over. Wel handig om daarover op 1 lijn te zitten binnen een gezin. Wij vieren de verjaardag voor familie sowieso op een dag in het weekend, gezien de reistijd van velen. En ik en man werken op een verjaardag, van wie dan ook. Dus als man precies op de geboortedatum weg zou zijn, maar wel op de verjaardag-feestdag thuis, en dat kon echt niet anders en hebben we overlegd, dan gaat ie maar.
Hier zou de groep dan weer verder kijken naar andere mogelijkheden, zowel bij de mannen als de dames werkt dat zo bij ons
Tbm dus ja, ik ben er buiten schooltijden en vaak komt oma (en opa als het lukt met werk) taart eten en/of mee eten savonds. Wij maken er die dag een klein feestje van. Grote feest in een weekend icm broer/zussen (jongens zit 12 dagen tussen, meiden alle 3 in 16 dagen)
Mij lukt dat sowieso. Man probeert altijd vrij te nemen en dat lukt tot nu toe al 9 en 13 jaar. Als hij niet vrij kan nemen dan kan dat gebeuren en dan is hij er rond 17 uur. Maar dat is al een heel ander verhaal dan een vakantie boeken zonder overleg. Ik vind het dan weer heel bijzonder dat het niet lukt om ergens thuis te zijn na school of voor bedtijd, dat betekend dat je zeker van 19-19/20 van huis bent. Lijkt mij dat dat die ene dag best anders kan.