Heilig niet, maar er ontstaan vaak wel soort van "tradities" hoe de verjaardagen gevierd worden. Zeker voor kinderen is een verjaardag iets wat best spannend is (tenminste, als ik voor m'n eigen kinderen praat), en dan is een soort van verwachtingspatroon best prettig. Hier dus een ochtendritueel op de dag zelf, verder is het wel aardig flexibel. Maar zo hebben anderen weer andere momenten waar écht niet van afgeweken kan worden. Bijv. Kerstavond met de schoonfamilie (ik noem maar wat), dat zijn momenten die bij ons dus niet vast liggen.
Ik heb niet alle reacties gelezen. Dus ik hoop dat ik niets verkeerds zeg. Dat hij het niet heeft overlegd zou ik écht niet leuk vinden en dat zou ik ook wel duidelijk maken, maar ik zou er niet zo boos om worden als jij nu beschrijft. Misschien komt dit, omdat ik nog geen kinderen in die leeftijdscategorie heb. Maar wanneer de kinderen jarig zijn en het valt door de weeks, dat moeten ze toch naar de opvang. Dus vieren we het meestal op een ander moment. Ik zou proberen er een leuke dag van te maken en daarna nog eens dunnetjes over laten doen en vader en zijn vrienden moeten maar via videobelverbinding heel hard zingen en met een prachtig cadeau na de vakantie aan komen zetten.
Ik bedoel ook topics over tantes en vrienden die niet komen. Mijn schoonzusje komt ook nooit. Ik vind dat prima. Maar dat is dus inderdaad net de insteek die je zelf over verjaardagen hebt. Of andere dagen of opvattingen.
Bij mijn man is dit dus het geval en het is ook uitgesloten dat hij een halve dag kan werken. Vandaar dat hij al een jaar van te voren, deze 2 vrije dagen (verjaardag van de kinderen) doorgeeft aan de planning. Maar het kan ook zijn dat hij dan intern zit voor zijn werk en er om die reden niet bij kan zijn. Maar we vinden hun verjaardag vieren dus wel heel erg belangrijk en één van ons zou nooit op vakantie gaan.
Woedend zou ik niet zijn, maar not amused wel en dat zou hij net zo goed merken wanneer het niet in overleg is gegaan om toch voor die datum te gaan en toch mee te gaan. Maar goed wij zijn wat dat betreft echt van het samen uit samen thuis. Als in hij heeft zelfs gevraagd of ik mee naar het hotel kon bij het personeelsuitje, anders reed hij liever naar huis nadien. (En dan heb ik hem al over moeten halen om er überhaupt naartoe te gaan )
Ik kan me sowieso geen situatie voorstellen waarin mijn man en ik niet overleggen met elkaar of zo’n situatie zou ontstaan (gelukkig). Maar ik zou ook echt pissig zijn. Als gezin houd je rekening met elkaar, vind ik. Kinderen zijn maar even klein. Voor ons is familie in ieder geval heel belangrijk. Voor het werk vind ik anders, omdat je daar zelf niet altijd inspraak in hebt, maar vakantie… dat overleg je altijd lijkt mij.
Fijn dat het je oplucht dat je hier je verhaal kwijt kunt! Ik kan niet oordelen over jouw emoties, of ze te heftig zijn of niet. Ik weet in ieder geval dat ze heftig kunnen zijn als bepaalde dingen je triggeren (al dan niet onbewust door het verleden). Ik zou het zelf in ieder geval lastig vinden dat zoiets wordt afgesproken zonder eerst te overleggen. Ga je het met hem nog bespreken?
Ik zou dit ook echt niet tof vinden. Wij zingen de jarige samen wakker, doen dan kadootjes in bed. Door de weeks werken wij gewoon maar met eten mogen ze afhaal eten kiezen en vaak komen opa en oma ook even langs. Ik maak er dan sowieso samen met de gastkinderen een feest ervan en papa komt vaak wat eerder thuis. Ook al is dat niet het grote feest. Ik vind het alsnog een belangrijke dag. En we hebben maar 3 kinderen dus 362 andere dagen dat hij wel op vakantie kan. Ik zou echt teleurgesteld zijn als hij wel zou gaan.
Nou ja genoeg beroepen waar dat bij is. Of je net thuis bent onder schooltijd en daar buiten net moet werken. En ook waar je dus gewoon ingeroosterd wordt en zo. Het is gewoon heel fijn als het wel kan.
Wat fijn dat je je opgelucht voelt na het delen van je bericht hier, ik hoop dat je emoties inmiddels wat bedaard zijn? Ik ben wel benieuwd of je het er nog op een ander moment met je man over wilt hebben, waarom het je zo steekt en welke oplossing jullie nu kunnen bedenken? Dat hoef je hier verder niet te delen hoor, maar ik hoop dat je er samen uit kunt komen. Ook in het belang van jullie kind, zodat deze toch een fijne verjaardag heeft! Zoals meerderen al aangeven zou ik vooral erg boos zijn over het niet overleggen. Er is heel veel mogelijk, maar niet zonder overleg. Wij vieren de verjaardag van de kinderen ook altijd in het weekend ivm werk. Man is alleen de weekenden thuis, dus als hun 'echte' verjaardag doordeweeks is dan doe ik iets kleins met ze. Taartje in de middag, klein cadeau en kiezen wat we 's avonds willen eten. Dat vinden ze tot nu toe helemaal prima
Die eerste alinea vind ik nou niet echt nodig om zo te zeggen. TS geeft toch aan dat ze waarschijnlijk zo boos is omdat ze vroeger de aandacht zelf de/die aandacht niet kreeg van haar ouders? En ik ben ‘maar’ een maatschappelijk werker maar ik vind het vrij zorgelijk als iemand hierom in staat is om de koffers van haar partner te pakken of erger. En daarmee wil ik haar gevoelens niet bagataliseren of zeggen dat ze zich druk maakt om niks, maar ik vind het wel heel heftig hoe de reactie is op de situatie. Wat mij betreft mag je boos zijn, mag je aangeven dat je het hier totaal niet mee eens bent en is het ook prima om je teleurstelling aan te geven, maar zo drastisch? Ik vind dat heel moeilijk te begrijpen. Dus ik vind de conclusie van @Syane op basis van de tekst die geschreven wordt helemaal zo gek niet. De voorzet is al gegeven mbt het eigen verleden van TS door TS zelf.
Maar dat is exact wat ik bedoel, je weet van te voren wanneer je kinderen jarig zijn en daar anticipeer je op. Natuurlijk zijn er uitzonderingen. Ik ken genoeg mensen met onregelmatige werkuren, maar die denken daar gewoon lang van tr voren over na. Ik denk dat het idd maar is hoe belangrijk je het als ouder vindt.
Ik neem eigenlijk altijd die dag vrij tot ze naar school gaan... weet ook niet waarom, maar ik vind de verjaardagen gewoon iets speciaals .. mijn man neemt vaak de middag vrij. En door de weeks komt er niet echt visite voor de verjaardagen, opa/ oma misschien... het weekend ervoor of erna is het 'feest voor de familie'. Het punt is meer dat ik het niet oké vind dat partner dit zo heeft besloten zonder overleg, zonder te weten hoe ts erover dacht. En tja, leuk zo die datum prikkers. Maar je geeft niet voor niets je beschikbaarheid door. Ik zelf zou dan zoiets hebben; gaan jullie maar. Mijn kind gaat voor. Zeker als je ergens al weet dat je partner het heel belangrijk/ fijn vindt, wanneer je bij de verjaardag bent.
Tja, weet je: als ik in de week van de kinderverjaardag bijvoorbeeld net oudergesprekken heb, dan is het gewoon pech hebben. Je kunt niet altijd zelf je werk plannen en het is ook niet zo dat je bij elk beroep zelf kunt bepalen wanneer je een vrije dag opneemt. Maar dat vind ik nog wel anders dan zelf iets plannen op de verjaardag van een (jong) kind. Daar zou ik ook boos over zijn. Maar ook weer niet zo boos dat ik de sloten van de deuren zou veranderen.