Ben er echt zo klaar mee!!! zit elke dag jankend in het zkh te wachten tot ze komen zeggen jullie meisje mag mee naar huis. ik heb donderdag een heel (ontslag)gesprek gehad met de KA en eigenlijk mocht ze afgelopen vrijdag mee naar huis, ze hebben haar donderdag de 1e inenting gegeven en daar bleek ze nogal heftig op te reageren dus ze mocht vrijdag niet mee (wat eigenlijk heel logisch is) ze kreeg verhoging, dronk haar flesjes niet meer leeg, kreeg opnieuw een sonde en dipte gigantisch met haar zuurstof gehalte. inmiddels zijn de sonde er weer uit, ze drinkt haar flesjes ontzettend goed, haar temp is constant tussen de 36,9 en de 37,2 dus perfect. nu is het zo ze moet 48u dipvrij zijn en dan mag ze naar huis, maar ze dipt af en toe iets tijdens het drinken en daar komt ze zelf wel weer uit maar elke keer begint die stomme 48u weer opnieuw... het liefst neem ik de maxicosi mee leg haar erin en neem haar mee naar huis, het is dat mn verstand me tegen houd! die laatste dagen zijn zo ontzettend zwaar Is er een prematuur mama die dit herkend?!
Ja hoor ik ken het maar al te goed. En hoe meer jij wil, hoe meer het ziekenhuis je afremd. Want ja; helaas krijg je haar echt pas mee als ze eraan toe is... En je wilt haar ook echt niet thuis hebben als ze er nog niet aan toe is. Maar ja dat zegt je nu allemaal niks, relativeren doen we meestal pas achteraf hier mocht die ellendige monitor er eindelijk af op maandag en donderdag waren we thuis, na woensdag een dagje geoefend te hebben in het ziekenhuis. Dinsdag heb ik dus thuis mijn hele huis opgeruimd en de bedjes opgeschud etc. Dus voor nu: een hele dikke knuffel meid. Hou vol, rust uit, want nog heeeeel even en dan mag ze met je mee. En dan moet je aan de bak! Heerlijk zelf voor je meisje zorgen het zal echt niet lang meer duren, maar de laatste loodjes wegen het zwaarst.
Tranen in mn ogen! Weet zo goed hoe dit voelt! Heb hetzelfde meegemaakt als jij lees ik. Kl*te hellp syndroom! Gefeliciteerd met je dochter meis en ik hoop echt dat jullie haar snel mee krijgen. Dikke knuffel
Heb net een gesprek gehad met de KA.. Door de inenting van vorige week heeft ze een hele flinke stap terug gezet. Dus ze krijgt waarschijnlijk opnieuw een sonde en als ze van de monitor af is dan moet ze nog een paar dagen blijven om "opnieuw" te leren drinken...
Ken je gevoel. Mijn zoon mocht bijna mee naar huis en kreeg toen een infectie waar hij goed ziek van was. Uiteindelijk mocht hij na ruim 14 weken ziekenhuis mee naar huis. Probeer je niet teveel in te stellen op een dag of datum dat ze mee zou mogen. Dan valt het zo tegen als het niet zo is. Ze komt thuis! Echt! Opeens gaat het zo goed en voor je het weet krijg je dan te horen dat ze met je mee mag.
Oh meid wat ontzettend balen!!! Dikke knuffel en hoop dat ze snel weer erboven op is en mee naar huis mag!
Heel herkenbaar. Wij hebben de kinderarts kunnen overtuigen dat wij haar thuis konden hebben met sonde. Zelf verpleegkundige en we durven het aan. Ze is dus nu thuis na 7 weken ziekenhuis. Met sonde en het gaat erg goed. Ze drinkt nu wel uit de fles ipv de borst want dat bleek echt te zwaar. De kinderarts heeft overlegd met de andere kinderartsen omdat het nog nooit voorgekomen is. Maar er lopen verschillende proeven om premature baby's naar huis te laten gaan met extra controle.
Dl heeft ook slecht gereageerd op de 1e enting, ineens 13x per dag dippen, terwijl ze vaak al meer dan 48 uur dipvrij was (grens was hier 72 uur). Ze had toen nog wel de sonde. Enting op donderdag, de woensdag erna de laatste dip, zaterdag de monitor eraf. Dat ellendige wachten hè, verschrikkelijk...
Welke inenting hebben jullie het eigenlijk over? Met ons gaat het nu goed. F. ligt nog in het zkh aan te sterken en ik ben thuis. We komen er wel!
De entingen die je kindje normaal bij de cb krijgt. DKTP en ... Wat erbij hoort. De 2 maanden enting zegmaar.
Heel herkenbaar. Vooral ook omdat je weet dat het einde bijna in zicht is. Bij ons werd er toen ook wel gewaarschuwd dat ze een terugslag kon krijgen door de enting en dat was ook zo. En je zult zien dat het straks toch ineens heel erg snel gaat en ze "ineens" thuis is. Bij ons ging dat ook zo. Op een ochtend ontslaggesprek gehad en toen zei de kinderarts dat we er naar toe gingen werken wanneer ze naar huis mocht. Manlief zei mag het vandaag ook? En s'middags hebben we haar mee naar huis genomen. Zo onwerkelijk. En oh wat zijn we langzaam naar huis gereden. En die 1e nacht helemaal niet geslapen. Steeds maar in het wiegje kijken. Zo blij dat ze eindelijk bij ons was maar ook om te checken of ze nog wel ademde. Daar moesten we wel echt vertrouwen in krijgen.
Herkenbaar Onze dochter was niet prematuur maar heeft 2 weken op de neo gelegen. Die 48 uur vond ik zo spannend Sterkte
Tjee, balen! Hoop echt dat ze alsnog snel mee mag!! (Misschien nog een idee om je in te lezen over inentingen? Je bent niet verplicht om het vaste programma te volgen en je kunt ze dus uitstellen....)