Ik maak me niet echt ongerust, maar het zit me ook weer niet heel lekker, dus ik ben benieuwd wie dit herkent. Mijn hele zwangerschap is eigenlijk voorspoedig verlopen. Harde buiken heb ik eigenlijk ook niet gehad. Met 25 weken een keer een hele duidelijke, sindsdien valt het op een hand te tellen. Vorige week vrijdag had ik vanaf dat ik opstond ineens heel erg last van mijn buik. Omdat ik dus zo weinig harde buiken had gehad, herkende ik ze ook niet zo 1,2,3. Had al urenlang last, en er zat regelmaat in, dus heb ik uiteindelijk de verloskundige gebeld. Die gaf aan dat ik even wat moest gaan rusten, en als het aanhield moest ik bellen. Om 18.00 uur was het nog steeds niet weg en heb ik opnieuw gebeld, waarna ik op de praktijk langs mocht komen. Mijn urine is getest maar die was schoon. Toen ze inwendig onderzoek deed bleek dat ik 1 cm ontsluiting had (of 1 vinger, zoals ze dat noemden) en heeft ze me naar het ziekenhuis gestuurd. Aan de CTG gelegen, registreerde niet superveel harde buiken meer, maar ja, inmiddels was de dag ook alweer zo ongeveer om mijn cervix is gemeten en die was 3,5 cm dus nog lang zat. Ben uiteindelijk na een aantal uur in het ziekenhuis naar huis gestuurd en ondanks dat het sindsdien wel aan het rommelen is, niet heel erg veel last gehad. Alleen bij vlagen. Vandaag stond ik op en voelde meteen al dat mijn buik weer onrustig was. Kreeg weer achter elkaar harde buiken. Toch gaan werken want ja, why not dacht ik, maar al gauw werd duidelijk dat ze weer met regelmaat kwamen en ze begonnen ook pijnlijk te worden. Zat inmiddels steeds een paar minuten tussen en werd alleen maar erger. Ik weer verloskundige gebeld, die wou nu dat ik meteen naar het ziekenhuis ging. Ik ben toen door mijn vriend naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis gebracht (WKZ Utrecht in dit geval) en de CTG liet harde buiken zien waar steeds ongeveer een minuut tussen zat. Ze deden nu ook echt zeer en ik was gesloopt! Weer inwendig onderzoek gehad, ontsluiting was nog hetzelfde als vrijdag en ook mijn cervix was nog mooi lang (44 mm nu zelfs). Na een paar uur was mijn buik weer rustig en mocht ik weer naar huis. Ze hebben me inmiddels ook verboden om nog te gaan werken (ik zou volgende week met verlof gaan, zo dichtbij! ). Ik ben blij dat het tot nu toe steeds vals alarm is hoor, maar ik word er ook heel onrustig van en ik weet niet zo goed wat ik moet verwachten. Heeft iemand ook zoiets meegemaakt?
Ja met tweede zwangerschap precies hetzelfde werd er echt doodmoe van. Begon ook te bloeden toen wat aan bleef houden. werd meteen aan het infuus gelegd en mocht er alleen uit om te plassen. Na twee weken naar huis gestuurd. Is helaas niet meer over gegaan. Met 38 weken ingeleid en had toen ruim 3cm ontsluiting. Tussendoor steeds een nachtje in het ziekenhuis gelegen om te slapen dan kreeg ik een pethadine prik in mijn been om echt helemaal rustig te zijn en bij te kunnen tanken. Nu zwanger van de derde en het begint weer vervelend te worden. We wachten maar weer af. Sterkte ermee en het advies wat ik je wil geven, doe het rustig aan en maak het je zo comfortabel mogelijk. Dikke knuffel.. Op naar de laatste loodjes
Jeetje wat vervelend zeg! Dat zullen lange weken geweest zijn voor je... hoeveel weken was je dat je ook de bloedingen kreeg? Pff, die kleintjes maken het ons wel spannend hè? Hopelijk is deze zwangerschap voor jou wat rustiger! Jij ook veel sterkte!
Met de eerste zwangerschap lag ik met tien weken al in het ziekenhuis. Met tweede zwangerschap vanaf dertig weken.
Vandaag weer last gehad van regelmatige en pijnlijke harde buiken. Zijn dus echt de voorweeën die zijn begonnen. Weer vk gebeld, moest van de gyn gister, en mocht weer langskomen op de praktijk. Ik blijf bezig, pfff! Maar gelukkig geen verandering in bmm. Volgens vk gaan die voorweeën ook niet meer weg nu ik ze zoveel heb. Ik mag van haar inmiddels ook bijna niets meer doen. Ik moet nu zelfs met vriendlief gaan overleggen over de regeling met zijn kids. Mijn vriend heeft 3 kinderen van 13, 15 en bijna 17. Ik ben overigens 26... Wij hebben ze om de week een hele week, maar ik kan de zorg over 3 pubers even niet meer aan met mijn huidige energieniveau. Ineens moet er dus van alles veranderen en ik merk dat ik daar emotioneel toch een tik van krijg. Wie herkent dit?
Ik ben inmiddels 27. Weken. Zo dat is druk meid, werk 3 pubers en dan.die rot voorweeën. Probeer zo rustig mogelijk te blijven en moet niet van alles voor jezelf. Want je moet even niks. Zorgen voor jezelf en voor de baby in je buik. En dat anderen je nu even moeten helpen dat is nu eenmaal even zo.. Neem de hulp ook aan! Je moet maar zo denken het is maar voor even. Knuffel
Geen ervaring...heb wel harde buiken natuurlijk maar op de hand te tellen zegmaar. Maar als ik jou was zou ik per direct naar je eigen lichaam luisteren! Rustig aan doen dus! Idd even geen kinderen om je heen...en zo veel mogelijk (hoe saai ook) bankhangen...bed liggen...gewoon echt niets meer doen!
Hier hetzelfde. Dagelijks, meestal SaVonds 2/3 uur voorweeen. Om de 3 min meestal. Laatst was t 2x 5 uur lang. De gyn zegt dat t bij mij hoort. En m'n baarmoedermond is tot nu toe rustig... Over een week weer controle... Sterkte!!!