Lieve meiden, Vanmorgen getest en ja hoor... Twee roze streepjes. Blij, spannend, emotioneel, eindelijk na al die jaren wachten, vragen; ben ik er wel echt klaar voor? Er gaat even heel veel door mij heen. Hoe hebben jullie de eerste periode van een eventuele nieuwe zwangerschap ervaren? Ik merk dat ik nu af en toe al bijna in paniek raak; niet nog een keer.. Ik hoop zo dat mijn zwangerschap blijft zitten en dat alles goed mag gaan.
Wat super voor jullie, proficiat!! Begrijp heel goed dat je nu zo onzeker bent. Dat gevoel: blijft het nu wel goed zitten, gaat het niet weer gebeuren etc. Probeer te genieten van de zwangerschap!
Gefeliciteerd met je zwangerschap. Ik kan wel begrijpen dat het onzeker voelt. Ik duim voor je dat het goed blijft gaan.
@Lun gefeliciteerd! Ik snap die angst wel hoor. Ik denk zelf dat als ik ooit nog eens een keer zwanger mag worden de eerst 4 mnd een hel zijn en ik weet zeker dat ik met lood in mijn schoenen naar de 1e echo zal gaan. Maar dat is toch wel logisch, je wilt niet nog een keer horen dat er iets mis is en niet nog een keer die beslissing maken. Probeer ook aan te denken dat het eigenlijk vaker goed gaat dan dan niet. Hoe voel je je nu? Ik las in een ander stukje dat het 2 jaar geduurd had voor je zwanger werd, ik moet zeggen dat het mij een beetje geruststelt dat het nu met een half jaar gelukt is bij je. Aangezien het bij ons toch ook 2 mnd geduurd heeft. En als je je niet helemaal blij voelt, dat zal uiteindelijk wel komen denk ik. Als je na 12 weken een goede echo hebt en als je de 16 weken voorbij bent wellicht. Ik wens je echt veel geluk toe dit keer!
Dankjullie wel meiden! @Bouwjaar; Bedankt voor je reactie. Ik heb ook gelezen dat onze verhalen ons hier en daar overlappen. Na al die tijd dat ik heb gehoopt op een nieuwe zwangerschap is het nu zo ver; en nu ben ik bang. Bang dat het weer gebeurd, bang dat ik niet de liefde ga voelen voor dit kindje als voor ons dochtertje die we los hebben moeten laten. Het is even een achtbaan. Ik snap het, maar begrijp het soms allemaal niet zo goed. Het leven is een raar iets..
Gefeliciteerd!! Ik heb zelf niet alleen de eerste periode als zwaar ervaren. Ik heb het allemaal zo eng gevonden, dat ik mezelf ervoor afsloot. Zo bang om weer een kindje te verliezen. Mijn dochtertje had een nierafwijking die niet met het leven verenigbaar was. Met 12 weken hadden we een echo die uitgebreider was dan een 20 weken echo en daarop was al te zien dat er nierfunctie was en 2 nieren ipv 1 nier.. we wisten dus al dat dit kindje de afwijkingen niet had. Toch heb ik alle maanden in een roes beleefd en had ik moeite om me aan mijn kleintje te hechten. Eigenlijk zo met 37 weken dacht ik hé hij mag nu komen.. en toen kwam dat gevoel pas. Het is nu eenmaal een heftige periode na het verlies van een kindje, opnieuw een kindje mogen ontvangen is een wonder doch heel dubbel ook. Dat is het nu ook nog. Je moet er alleen mee leren omgaan, accepteren dat het zo is. Erover praten, over allebei je kindjes. Geluk en verdriet mogen naast elkaar bestaan, als je er zelf ruimte aan geeft tenminste. Ik hoop dat alles goed zal blijven gaan veel geluk!
Bedankt voor je bericht babyengel! Vooral dat je schrijft dat verdriet en geluk naast elkaar mogen bestaan helpt me relativeren. Wij zijn ons eerste kindje verloren. Ik vind het moeilijk. Vooral omdat ik op dit moment (logisch gezien de duur van mijn huidige zwangerschap) nog meer van mijn overleden dochtertje houdt. Het is allemaal te verklaren. Gevoel is alleen een raar iets.
Gefeliciteerd met je zwangerschap! Logisch dat je in spanning zit. Ik hoop en wens dat alles goed gaat en dat je straks een gezond kindje mag krijgen. Heel veel sterkte!
Gefeliciteerd. Zo spannend zeg, ik kan me het helemaal voorstellen. Sterkte, maar probeer ook een beetje te genieten. Klinkt misschien raar, want je bent zo bang en verdrietig aan de ene kant, maar ook zo blij en gelukkig aan de andere kant. Een mix van emoties, die je alleen maar kunt ondergaan. Hopelijk heb je veel steun! x