Hallo meiden, Ik moet hier mijn verhaal kwijt. Sinds 8 maanden hebben we een kindje, superleuk en lief natuurlijk. Samen met mijn partner genieten we enorm van ons kind. Maar het leven is nu af en toe ook erg lastig moet ik zeggen... Misschien is het erg klagen maar... Ik heb concentratieproblemen, omdat ik met alles zo druk heb. Hoewel ik eigenlijk op mijn oude gewicht ben, heb ik een lelijke buik, uitgerekt om het in het kort te beschrijven. Ik zie niet meer mijn mooie (vind ik wel) gezicht in de spiegel, zoals voor en tijdens de zwangerschap. Ik geniet van niet veel dingen. Ik kan me niet meer concentreren op lezen en en films. Ik heb gevoel dat ik alles voor de helft doe... Net niet af dus. Alles haastend... En vergeten te genieten van het leven. Mijn werk vind ik ook niet meer interessant en uitdagend. Ik heb echt rust nodig, maar ik weet niet waar ik hem kan vinden. Hoe? Wat moet ik doen om een goed balans te vinden? Een soort evenwicht. Is dit bij iemand herkenbaar?
meid wat vervelend. Kan je je niet even ziek melden om wat op adem te komen en misschien hulp zoeken. dikke knuffel iig.
tip 1 meer dingen voor jezelf inplannen tip 2 accepteer, je hebt het drukker, het is logisch dat dingen niet af komen. Schrijf op wat er echt gebeuren moet en verder dat komt wel weer , echt. tip 3 verdeel, iets waar je echt teveel stress van krijgt--> leg die verantwoording ergens anders. dat kan je partner zijn , maar ook bijv. een schoonmaakster of iemand die je was strijkt of iemand die de ramen lapt. bestel je boodschappen online laat je partner ze ophalen of laat het bezorgen op het moment dat het echt even kan. Vraag iemand om een half dagje om je kleine te passen en dan voor 1 x per 2 weken de komende 3 maanden bijv. ( evt. financiele vergoeding) zodat je eerst de dingen kan doen die je gedaan wilt hebben en/ of een rustig dagje voor jezelf inplant.
heel herkenbaar. Hier neem ik weleens een vrije dag, of een weekendje weg alleen voor mezelf, even helemaal uit mijn drukke bestaan. ik ga bijv. shoppen met een vriendin of mijn moeder, of helemaal alleen. of bijv een afspraak op zaterdag ochtend bij de kapper (incl. haarverven), waar ik dus alleen maar hoef te zitten en even gewoon zonder nadenken een boekje kan lezen. verder hebben we een schoonmaakster, wat erg helpt zo heb ik een last minder. ook ga ik in iedergeval 1x per week sporten, zodat ik een uur alleen aan mezelf hoef te denken Het is niet niks alles wat extra bij je terecht komt na het krijgen van een kind, je bent niet meer vrij om zomaar alles te kunnen doen. maar het gaat echt wel wennen, je krijgt wel een nieuw ritme. (dit duurde bij mij ook echt wel een jaar bij de eerste, en alle fases waar je door heen gaat met die kleintjes, slapen ze net een beetje door, gaan ze snachts weer spoken, heb je een dag ritme, is er weer een regeldag en zit je weer heel anders poeh) Bij mijn eerste heb ik ook wel een paar keer gedacht, ik kap gewoon met werken, dan is er een ding in iedergeval al makkelijker, en ben ik de hele dag bij mijn kleintje, maar eigenlijk is dat ook niets voor mij, dus ik blijf gewoon werken. misschien is het een optie om minder uren te werken, ik weet niet hoeveel je werkt. ik zit nu te twijfelen om naar 24 u te gaan, ipv 32 die ik nu werk. meer rust in huis, en meer rust voor mezelf. Dus probeer even eruit te gaan, neem een dag vrij (of meld je ziek) en doe een hele dag even niets, probeer de rust te pakken. zeg tegen je man, ik ga nu even een uur in bad liggen, of op bed een boek lezen en doe dat dan, zonder na 10 min. weer naar beneden te gaan, pak je moment.
Ik herken het... Het is nu bijna 5 jaar geleden en bij mij was het een postnatale depressie.. Sorry wil je misschien niet horen. Ik zou zeggen: ga langs de huisarts en vertel dit verhaal.
Heel herkenbaar. Ik heb het vooral het eerste jaar gehad. Moeite met alles en steeds het idee dat ik alles half deed of in een soort van droomwereld leefde. En ineens, nadat hij een jaar oud was ging het beter en nu vind ik het gewoon allemaal weer leuk! Het werd makkelijker met hem, hij ging doorslapen, ik en mijn man kregen weer wat meer ruimte voor leuke dingen, ik ben zelf weer veel meer gaan ondernemen, sporten, leuke series gaan kijken... Alleen lezen gaat nog steeds niet. Ik heb een korte spanningsboog. Vroeger nooit gehad ik was juist altijd heel geconcentreerd. Dat is wel gek. Ze zeggen ook 9 maanden op en 9 maanden af he. Misschien nog wat tijd geven? Daarnaast gewoon de tijd máken. Ga sporten, laat je man een dag/avond bij de kleine en ga iets leuks doen met je vriendinnen. Zoek een oppas, laat je uk logeren en ga iets leuks doen met je man. Plan een weekendje weg met zijn allen. Zoek leuke dagjes uit op... en wees niet te streng voor jezelf. Je hoeft niet alles in de hand te houden!
Bedankt allemaal voor mooie reacties. Ik ga zeker jullie tips gebruiken! Iemand vroeg, hoeveel uur ik werk.. 32 namelijk. 4 volle dagen op kantoor + file.. Ha ha.. Dit telt ook mee als extra spanning.
Het klinkt alsof je mogelijk in een dip zit. Misschien is het een goed idee om te gaan sporten? Dat is natuurlijk wel weer een extra activiteit, maar zelf krijg ik er altijd energie van. De eerste keer dat ik weer ging sporten na de bevalling van de tweede voelde ik me alsof ik de hele wereld weer aan kon. Een dag minder werken is misschien wel een goed idee, maar ik vind zelf juist dat ik op mijn werk meer 'rust' heb dan thuis, terwijl ik een hele drukke en verantwoordelijke baan heb. Maar je hebt daar wel veel meer de touwtjes in handen dan thuis; daar maken de kinderen voor een groot gedeelte toch de dienst uit
Heeeeel herkenbaar. Proberen erop uit te gaan. Naar buiten, wandelen. Ook al is dat een mega drempel in het begin. Gewoon even alleen, zonder man, zonder kind. Na jaren prutsen met depressies en post-natale depressie, vanalles geprobeerd (van psycholoog tot hypnotherapie) bleef ik vasthangen. Ben nu begonnen met een traject bij een vrouwencoach en dat werkt voor mij. Langzaam ontdek ik weer wat ik leuk vind, en waar ik van ontspan. Je bent niet alleen maar mama, je bent ook nog jezelf. Het belangrijkste, praat erover, met je man, huisarts, vriendinnen. En probeer uit te vinden wat jij nodig hebt om weer tot rust te komen.
Klopt, sporten is een goed idee. Voor de zwangerschap heb ik altijd gesport. Ik kan niet zeggen dat ik het altijd leuk vond.. Maar ik deed het omin conditie te blijven, afvallen, gezond zijn. Het lukte me altijd om een bepaalde regelmaat aan te houden met sporten. Na de bevalling is het niet meer gelukt, altijd moe, kolven, flesjes wassen, slapen, voeden ect.. Jullie kennen het. gisteren, toen ik jullie berichten las, ging ik inderdaad weer voor het eerst sporten. NU ga ik ook, omdat ik weet dat als ik straks turug ben, voel ik me veel beter. Wat ik in mijn vorige berichten niet duidelijk beschreef, was een stukje achtergrond van mijn spanning. Behalve natuurlijk van de bevalling, kraamtijd ect.. Ik had best veel problemen met borstvoeding, wat me veel stress heeft opgeleverd. Daarnaast heb ik 1 van mijn ouders verloren, kort na de bevalling. Vervolgens heb ik nog veel stress gehad op mijn werk, gelijk na mijn terugkomst na het zw.verlof. Dit allemaal bij elkaar samen met kraamtranen... Klinkt best heftig als ik het zelf zo lees. Maar eigenlijk moet ik zo snel mogelijk mijn leven weer op te pakken. Sporten, ontspanne, lezen en lachten.