Even mijn hart luchten hier. Ik was 34,0 weken toen mijn bliezen zijn gebroken. Met 34,1 ben ik bevallen Ik heb het gevoel dat niemand mij snap ik was er nog helemaal niet klaar voor om te bevallen en ben daardoor goed van slag ik mis het gevoel van zwanger zijn omdat ik er gewoon niet klaar voor was. Ik weet niet waardoor mijn vliezen zijn gebroken maar ik voel me vreselijk schuldig bang dat ik iets verkeerds of iets heb gegeten waardoor ik infectie had en mijn vliezen zijn gebroken. Natuurlijk licht ons meisje nog in het ziekenhuis ook daar heb ik het vreselijk moeilijk mee mijn man moet gewoon weer aan het werk maandag ik heb dus ook gewoon geen tijd om kraamvrouw te zijn heb nog kindjes thuis dus leven gaat gewoon door. En doordat je geen kindje thuis hebt en je elke keer heen en weer moet vergeet iedereen dat je kraamvrouw bent en geven mensen mij het gevoel dat ik overdrijf. Ook ben ik iemand die zich wel gewoon op blijft maken enzo want dat helpt me om me beter te voelen maar dan zeggen mensen o je ziet er goed uit dus je voelt je alweer prima maar dat werkt zo niet. Maar goed ik weet dat ik dit allemaal voor ons meisje doe maar raak vreselijk verdrietig van het onbegrip en zit er echt doorheen ondertussen. Sorry voor het lange verhaal maar moest echt even dit van me afschrijven.
Hey meid, Kan me voorstellen dat je overdondert bent doordat je ineens je kleintje had terwijl je nog niet op dat punt was voor je gevoel. Je hormonen zullen hier ook een grote rol in spelen. Die zijn ook ineens overdondert door de verandering. Jezelf verwijten iets verkeerd te hebben gedaan moet je echt niet doen. Neem aan dat jullie meisje verder gezond is? En jouw gevoel is altijd echt. Wat een ander vind of denkt moet je je niet aantrekken. Zorg dat mensen om je heen weten hoe je je voelt. Word je vanuit het zkh hier niet in begeleid? Anders moet je het daar eens aankaarten!!
Zo herkenbaar Hier braken de vliezen met 31 wkn 5 dgn Bevallen met 35 wkn 2 dgn Ook ik voelde mij ontzettend schuldig nav de gebroken vliezen maar mijn gyn drukte mij stevig op het hart dat de natuur dit zo heeft bepaald en dat ik er echt niets aan kon doen Ons meiske heeft 2 wkn op de kinderafdeling gelegen en ik snap wat je bedoelt met dat heen en weer gerace Echt kraamvrouw kun je niet zijn op dat moment! Ik heb dat ook wel gemist hoor! Maar je wilt aan de andere kant ook elk moment bij je kindje zijn en geen moment missen. . (Je gaat op de automatische piloot verder) Mensen die dit zelf niet mee maken of mee gemaakt hebben die beseffen zich dat niet.. Heel eerlijk gezegd had ik ook gehoopt om nog iets langer zwanger te mogen zijn! Nog iets langer van mijn buik had mogen genieten! Achteraf was ik er ook nog echt niet klaar voor! Maar daar dacht ons meisje dus anders over Uit ervaring weet ik dat wij echt niet de enige zijn! Ik heb nog veel contact met 3 dames die ongeveer tegelijk met mij bevallen zijn en waarvan hun kindje bij mijn dochter op de kinderafdeling lagen. . Allemaal wegens vroeggeboorte(prematuur) Dus ik snap heel goed wat je bedoelt Heel veel sterkte! Knuffel