zoiets geks, ik ben ongelooflijk verdrietig en heb hier helemaal geen reden voor! gisteravond huilend en snikkend in slaap gevallen met vriends arm onder m'n hoofd als troost en vanochtend weer huilend wakker geworden. En ik baal er zo van! Ik ben juist hartstikke gelukkig met alles, met m'n zwangerschap, m'n relatie, m'n familie die gelukkig weer gezond is, m'n huis, álles is fijn! Voel me ook vreselijk schuldig tegenover m'n baby, straks voelt ze aan dat het door de zwangerschap komt, en dus door haar! Als ik hier aan denk voel ik me heel ellendig... en komen de tranen weer. weet niet zo goed wat ik wil met dit topic, eigenlijk. Misschien even van me af schrijven? En kwijtraken wat die stomme hormonen met je doen? Nou ja, iig een fijne zwangerschap gewenst allemaal!
Och, ik weet precies wat je bedoeld, ik heb ook af en toe onbedaarlijk gehuild terwijl ik niet eens wist waarom... Het is ook niet niks wat je meemaakt en die hormonen die helpen gewoon een handje. Ik vond het altijd wel fijn om me ondertussen gewoon te beseffen dat ik niet huilde van verdriet, maar gewoon 'om het huilen' wat er op dat moment uit moest. Ik wens je een fijne tijd!
Is heel normaal hoor!! Huil maar even lekker. Dat is altijd beter dan het tegen houden, daar raak je pas gestrest van. Je baby merkt daar niks van. Geef er even aan toe, dat lucht op..
Het zijn idd allemaal hormonen en ik ken ze maar al te goed.. Heb af en toe ook zo'n dag dat ik alleen maar kan huilen.. Maar het is achteraf ook wel eens lekker hoor! De kleine merkt er helemaal nix van vooral niet dat het door de zwangerschap komt.. Als je nou heel veel stress heb of ruzie met je vriend ja dat merkt een kleintje wel en dat kan gevolgen hebben maar een paar dagen huilen nix mis mee! Succes, liefs!
ik lees jullie lieve reacties en moet gelijk weer huilen... Pffff vind het zó stom! dank voor jullie sneller reacties, doet me goed!
hier ook een flink aantal rare huilmomenten gehad Gewoon aan toegeven, het ligt echt aan de hormonen en het hoort er kennelijk bij Als je uitgehuild bent lekker wat chocolade eten, daar schijn je volgens sommig onderzoek vrolijke kindjes van te krijgen (hmmmz of het waar is geen idee maar t is wel een goed excuus )
Dank voor de tip Syrae, hahaha, die ga ik zeker uitproberen heerlijk om te merken dat ik dus niet gek ben... fijn!
Die vervelend hormonen ook haha. Ik heb het nu ook iets meer als bij de eerste. Ik heb ook heel vaak dat als ik met mijn man in een deuk lig om iets dat ik ook gewoon begin te huilen. Dan huil en lach ik tegelijk en dat is dan helemaal hilarisch . Ik snap er echt niks van, maar denk maar altijd dat ik echt niet de enigste ben. (al hoewel )
Gewoon lekker laten lopen hoor meid is soms even nodig en kan soms heerlijk opluchten. Je hoeft je er echt niet schuldig over te voelen hoor, dan heb je er nog niets aan, en dan houd je dadelijk helemaal niet meer op