Hoi! Ik ben "working on it". De naam zegt het al... we willen zwanger worden! Uit vorige relaties van mijn partner en mij zijn al 2 kinderen, de mijne puber, zijn kindje wat jonger. Toen mijn eerste relatie kapot ging en ik zwanger bleek te zijn, heb ik jaren gehoopt op een broertje of zusje voor mijn kind maar uiteindelijk bleef ik jaren lang alleen. Gehuild heb ik om de wetenschap dat ik nooit meer een kindje zou mogen dragen, geen gerommel meer in mijn buik, geen monstertje meer in mijn leven. Tot ik mijn partner tegenkwam die aangaf heel graag kindjes te willen. Dat was een vreemde gewaarwording voor mij. Ik had al gerouwd om het zo te noemen, ik had afscheid genomen en ineens moest ik me daar weer voor openstellen. Daar heb ik tegen gevochten, zelfs mijn relatie willen verbreken omdat ik zoveel jaren verder was en niet weet of ik nu de teleurstelling wil als het niet lukt. Ook weet ik sinds een aantal jaren dat ik ziek ben en ook dat werkt allemaal niet mee. Maar goed.... inmiddels zijn we eruit... we houden ontzettend veel van elkaar en een kindje zou zo mooi zijn, zo gewenst en zal van beide kanten een grote familie hebben die van hem of haar zal houden. En nu, is het vers.... net gestopt met de pil, ik wil in mijn hoofd houden dat ik een jaar nodig heb om zwanger te worden en daarna kijken we verder. Tot die tijd ga ik me maar goed inlezen, voorbereiden en hopen op een wondertje