Hoi meiden, Ik ben eigenlijk heel onverwacht zwanger geraakt toen Mischa pas 5 maanden was. De laatste maanden hangt hij erg aan mij, en ik maak me een beetje zorgen over hoe het zal gaan als zijn kleine broertje straks geboren wordt... Mischa zal dan ongeveer 14 maanden zijn, eigenlijk te klein om te begrijpen wat er gebeurt. Maar wel groot genoeg om te merken dat mama opeens een stuk minder tijd voor hem heeft. Ik ben dus erg benieuwd hoe dat bij andere meiden is gegaan waarbij het leeftijdsverschil tussen de kindjes ook zo klein is!
Bij ons zit er 12½ maand tussen onze dames en de oudste was helemaal velieft op haar zusje en ze was ook niet jaloers ofzo en voordat de jongste er was ben ik ook wat minder aandacht gaan geven aan de oudste en als ik in de keuken was en ze riep dan zei als ik klaar ben kom ik helpen. Want als ik dalijk met de baby bezig ben en ze roept kan ik ook niet gelijk komen en ze krijgt dan minder aandacht dus ikzelf vond dat ze er dan beter al gewend aan zijn dat niet alles om haar draaid omdat ze anders misschien wel een hekel aan haar zusje zou kunnen krijgen.
Volgens mij kan dat heel goed gaan: lekker veel bij de verzorging van de jongste betrekken, kusjes laten geven. En als de jongste slaapt heb je mooi de tijd voor de oudste! Bij mij op het werk zit er tussen een zus en broertje ook een maand of 14: ze vind haar broertje geweldig!
Ryan was ook best klein toen Quinn geboren werd maar die dacht volgens mij dat het een pop was die gaf er helemaal geen aandacht aan en maakte hem vrij weinig uit dat ie iets minder aandacht kreeg. Hij had meer zoiets van ja dan niet dan ga ik maar spelen. We hebben wel altijd geprobeerd om ze alledrie tegenlijk wat aandacht te geven door te zingen of heel veel complimentjes te geven en te laten meehelpen met de luier te vershonen. inzepen voor in bad vonden ze ook heel leuk. Buikkie vrijven haha
Een vriendin van mij kreeg op 19 dec. haar eerste dochter en op 19 december (dus nog binnen het jaar) kreeg ze een tweeling. De kindjes hebben er nooit last van gehad, ze weten niet beter of ze zijn niet alleen, en volgens mij zijn ze dan nog te klein om echt jaloers te zijn. De eerste jaren waren wel tropenjaren voor m'n vriendin hoor, maar de kids zijn inmiddels 7 en 8, en het gaat prima. Veel succes hoor, het komt vast goed! Groetjes, Janet
Hai meiden, Bedankt voor jullie reacties. Dat is dus wat me een beetje zenuwachtig maakt, dat denk ik namelijk juist niet. Ik dacht ook dat hij te jong zou zijn om jaloers te zijn, tot er een vriendin met haar baby op bezoek kwam en mijn vriend haar zoontje even aannam... Mischa begon meteen heel hard te brullen! Het is alweer even geleden, maar toch... Alvast wat minder aandacht geven probeer ik wel, maar Mischa hangt erg aan mij en wil het liefst de hele dag door me rondgedragen worden. Dat doe ik natuurlijk niet, en als ik bezig ben met huishoudelijke klusjes gaat het prima, dat vindt ie zelfs leuk. Maar als ik wil dat hij alleen gaat spelen moet ik er vaak even bij gaan zitten. Na een tijdje vergeet hij me even en gaat hij lief zelf spelen, maar hij komt heel vaak bij me en wil dan weer bij me zitten of gedragen worden...
Ik ben ook zwanger van de 2e, dus nog geen ervaring. Wel weet ik dat mijn dochter is wel jalours is op andere peuters, wat mijn aandacht betreft, maar niet op babies. Die vindt ze lief en geeft ze kusjes. Ziet ze gelukkig niet als concurrentie. Zelfs niet als ik die op schoot heb.
Lena's eerste reactie was: wegwezen! Toen ze mij zag met Eskil. Ze wilde meteen weer met opa en oma mee. De dag erna vond ze het al minder erg en wilde ze alweer bij mij zitten, ook als Eskil bij mij zat. De dag daarna kreeg ie kusjes. Nu weet ze al niet meer dan ie er ooit niet was. Ze is totaal niet jaloers, alleen soms wil ze bij mij zitten en dan moet de baby "uit" en wijst ze naar zijn wipstoeltje Maar als ze wil mag ze, zo lang het kan, ook erbij als ik met Eskil zit. Totaal geen jaloezie hier dus!
tussen mijn dochters zit 16 maand verschil.. mijn dochter reageerde heel leuk op haar babyzusje... en de aandacht verdelen dat moet je even onder de knie krijgen.. en ook aftasten hoe je je kindje erin betrekt als je bezig bent met de baby... mijn dochter wilde niet komen als ik haar riep om bij haar zusje te kijken of mij te "helpen" met iets... ik heb haar dan ook haar gang laten gaan en sinds kort komt ze een flesje geven samen met mama en als ik haar de luier verschoon komt ze met de doekjes en helpt ze me mee... ze vindt het steeds leuker worden omdat haar zusje nu bijna 6 maand is en meer kan en reageert op haar... wel is ze soms jaloers als ik met mn andere dochterlief aan het spelen ben maar dan betrek ik haar erbij en dan is het goed... andersom doe ik dit dan ook zodat ze weet dat er voor beiden evenveel aandacht is van mama... ook vindt ik het belangrijk dat ik elke dag even alleen met mijn oudste ben en dan leg ik mn jongste even in bed en dan gaan we samen met de blokken spelen of wat anders leuks... dat vindt ze prachtig en ik vindt het heerlijk... straks als ze allebei wat ouder zijn probeer ik voor hun allebei wat tijd te nemen appart.... en verder zullen ze juist veel aan elkaar hebben hoor!! denk dat je gewoon even moet aftasten hoe je kindje erop reageerd als je bent bevallen... ik heb haar als eerste bij haar zusje laten kijken en daarna pas alle anderen... zij samen met papa natuurlijk