Ik zit bij vlagen veel op zp.. Ook wel eens tijden lang bijna niet.. Soms helpt dat.. Bedankt voor jullie tips, Ben iig blij dat ik niet de enige Ben die moeite heeft met loslaten..
Ik heb toevallig pas gedacht om hier een topic over te openen... Het word zo vaak gezegd en ik heb ook zo iets, maar hoe kun je er nu niet mee bezig zijn als je een kinderwens heb?? Dat begrijp ik niet.. Alleen denk ik inderdaad dat het geen obsessie moet worden (wat het bij mij nu wel een beetje is na de miskraam). Ik denk dat zp een poosje mijden een goed idee is maar ik red het (nog) niet, vind het gewoon interessant hier van alles te volgen maar zodoende ben je er wel erg mee bezig.. Ik heb dus geen tip want zit in het zelfde schuitje.. Succes en hopelijk snel een goede zwangerschap voor ons allen!!
Wat volgens mij vaak zo is, is op het moment dat je denkt nu laat ik het echt los, je ook al een tijdje bezig bent. Gekeken naar de minimale kans eigenlijk om zwanger te worden elke maand is het geen wonder als het niet meteen lukt! Dus logischerwijs kan het echt wat langer duren. En als je het net dan wat meer loslaat lijkt het net of dat doorslaggevend was... Alsof je eitje denkt neeee nu denkt ze er teveel aan, ik laat me lekker niet bevruchten! 😋 Wat ik wel geloof is dat als je zo obsessief ermee bezig bent dit stress oplevert, wat wel weer minder goed is. Maar of het de echte boosdoener is betwijfel ik! Als enige tip zou ik zeggen idd afleiding zoeken... Maar dat is zo makkelijk gezegd!
Ik was er in het begin (de eerste 2 maanden) meer mee bezig als de maanden erna. Maar ik was er nog steeds wel veel mee bezig en toch zwanger geraakt. Ik kon de knop ook niet vinden waarmee je dat om kon zetten haha. Ik vond wel rust in temperaturen. De maand dat ik dat deed ben ik ook zwanger geraakt. Zo had ik het idee dat ik er enigszins wat controle op had. Succes en hoop dat je snel zwanger mag zijn!
Ja, er niet teveel mee bezig zijn ja.... Dit is ook voor iedereen anders. De ene moet er helemaal niet mee bezig zijn en de andere moet de controle behouden om rustig te worden, zoals Braam0 zegt. Ik kon hier ook niets mee. Voordat wij echt begonnen wilde ik al heel lang kinderen. Voor mijn gevoel was ik er dus al heel lang mee bezig. elke aankondiging of wat dan ook deed best pijn. Maar mijn man wilde nog geen kinderen. Het ergste vond ik nog dat niemand dit snapte. Iedereen zei: Jouw tijd komt nog wel. Maar als je met je hele hart verlangd naar een kind en je man wilt nog niet... Ook dat geeft heel veel verdriet. Ik was blij voor elke zwangere hoor, maar ik moest het altijd eerst even een plekje geven voordat ik oprecht blij kon zijn. En toen gingen wij er uiteindelijk ook voor. De 1e maand vol goede moed en natuurlijk werd ik ongesteld. Ik in tranen. Het voelde als falen. Dat was het natuurlijk niet. Bij mn 2e zwangerschap stond ik er iets luchtiger in. zo van; we zien het wel, maar ook dan ben je bezig met je lichaam in de gaten houden. Tempen en testen heb ik niet gebruikt. Ik keek naar mn lichaam en voelde mn baarmoedermond. Dat werkte voor mij. Ik heb dus geen tips, probeer alleen geen stress te hebben. Zoek dus voor jezelf een oplossing waar je mee kan leven (ook al is dat er mee bezig zijn), maar zorg dat de stress weg blijft! Ik dronk bijvoorbeeld granaatappelsap bij beide keren en ik gebruikte pre-seed. Dat voelde voor mij goed, omdat ik dan alles kon doen wat ik kan doen. Heel veel succes meid en hopelijk heb je snel een hele mooie test.
Er niet teveel mee bezig zijn betekende voor mij geen ovulatietesten, geen temperatuurkaartjes, geen babydingen kopen en vooral genieten van de dingen die je met kinderen niet zo snel doet. Ik wilde graag in 2012 al aan kinderen beginnen maar de tijd was nog niet daar. Uiteindelijk afgesproken om in januari 2014 de pil te laten staan. Tot die me met werken bezig gehouden en andere dingen die ik leuk vind. Nog een cultuurvakantie gedaan, heerlijk. En als we dan 's ochtends heel vroeg de kinderen van de buren hoorden ons nog eens lekker omdraaien. Maand voordat ik met de pil stopte wel alvast begonnen met zwangerschapsvitaminen slikken. Dat vond ik wel belangrijk. Verder heb ik me weinig bezig gehouden met wanneer eisprong, wanneer dan seks, etc. Ik had zoiets van: ben 10 jaar aan de pil geweest, ben allang blij als ik eerst maar een paar keer ongesteld word! Ik rekende erop dat het nog wat maandjes kon duren voordat ik zwanger was. En wat was ik blij toen ik netjes op tijd dacht ongesteld te gaan worden. Hoera, alles werkt nog! dacht ik. Was ook helemaal niet teleurgesteld. Mijn tip is, als je voor het eerst aan kinderen wil beginnen, om niet gelijk van alles bij te houden. Dat maakt het gelijk zo geforceerd, houd het leuk en luchtig. Ovulatietesten e.d. kunnen altijd nog. Neemt niet weg trouwens dat, als het lang duurt en je moet de mmm in of je krijgt een miskraam, ik goed begrijp dat het er niet mee bezig zijn een stuk moeilijker wordt. Ik duim dan ook hard dat het snel raak mag zijn.