Hihi... Ik zou me eerder druk maken over hoe je alles gaat doen als de kleine er eenmaal is..Dan kan je niet zomaar je hobbys uitoefenen. Vooral in het begin niet, voeding om de paar uur, krampjes, huiltjes... Ik heb drie paarden aan huis staan, en toen we ons zoontje kregen heb ik zeker een paar maanden geen tijd voor ze gehad. En heb ik mensen in moeten schakelen. Helemaal geen ramp hoor...maar je moet er wel achter staan. Nu zit ik idd thuis met BI ik kan niet meer werken, en mijn paarden zijn nu volledig voor mijn ouders....en dat zal wel even zo blijven tot na de bevalling. Veel vrouwen werken door tot aan hun verlof en hebben nergens last van. Zelf kwakkel ik al ene tijdje, maar ik vind dat niet erg, voor mijn kinderen zet ik alles op zij..tijdelijk
Tot op bepaalde hoogte is het wel normaal om te twijfelen denk ik. Ik had het tenminste wel, het zit ook wel een beetje in mijn persoonlijkheid. Ik wilde wel heel graag en toch was ik me bewust dat ik wel heel erg genoot van mijn drukke onbezorgde sociale leven. Voor mij maakte dat vooral duidelijk dat ik gewoon zo ook gelukkig was, niet dat ik geen kinderen zou willen. Over de zwangerschap: Ik heb heus wel wat kwaaltjes gehad maar tot het einde alles kunnen doen, misschien alleen niet meer alles uren achter elkaar.
Ik herken die twijfels wel hoor, meid! Mijn vriend is een paar jaar ouder dan ik en hij kan niet wachten om papa te worden. Elke keer als hij over kinderen begon kreeg ik het benauwd. Het leek me aan de ene kant super om zwanger te zijn, moeder te worden en voor een kindje te zorgen samen met hem, maar aan de andere kant waren er ook zoveel twijfels . We hebben 2 jaar geleden samen een zaak opgestart, dus hoe moet dat met de zaak als ik ziek/misselijk/enz. ben en hoe moet dat als de kleine er eenmaal is? Hoe moet dat met mijn paard? Ik zag er al tegenop om straks niet meer elke dag te kunnen rijden, ik heb nu al zo'n druk (sociaal) leven, dus hoe moet dat strakts, ik ben nu toch ook gelukkig zonder kinderen..... enz enz enz. Ik had zoveel twijfels......Daarbij vraag ik ook niet graag hulp aan anderen en denk het zelf allemaal wel te kunnen. Eind december hebben we besloten om alvast met de pil te stoppen. En vanaf dat moment kan ik niet wachten om zwanger te worden! Het lijkt me nu heerlijk om zwanger te zijn (met bijbehorende kwaaltjes) en om staks te kleine te kunnen verzorgen. En opeens weet ik zeker dat het met al die dingen waarover ik zo'n twijfels had, wel goedkomt. Vriendlief is al rustig aan iemand aan het zoeken om straks aan te nemen, voor mijn paard heb ik een superlieve bijrijster gevonden....dus laat de kleine maar komen!!
Tis natuurlijk een feit dat er dingen gaan veranderen. Lees dat mensen paarden hebben enz, kan me voorstellen dat je die tijdens jke zwangerschap niet meer gaat berijden, zeker als je al een buik begint te krijgen.. Verder denk ik, je vrienden blijven echt wel vrienden als het goede vrienden zijn. Dan vinden ze je ook ok met kinderen. Succes met het maken van keuzes!