Mmm weet ik niet hoor...ik las eens ergens dat iemand had gehoord van GYN dat die zei: Denk je nu werkelijk dat als je er veel mee bezig bent, dat de zaadjes dan de andere kant op zwemmen? Zit wel iets in natuurlijk. Ik denk namelijk niet dat je het proces van zwanger worden kunt sturen door er veel aan te denken. Ik dacht er ook veel aan namelijk wide het heel graag en ben met 6 mnd zwanger geworden. Het is een lichamelijk proces wat je niet direct kunt sturen. wel kun je denk ik stress krijgen, maar of dat er voor zal zorgen dat je minders snel zwanger wordt? Geen idee....
Je word niet vruchtbaarder van er niet aan denken. Ook zwemmen de zaadjes de andere kant niet op als je er wel aan denkt. Nee hoor voor mij is het onzin.
Probeer er ook maar een sniet mee bezig te zijn als je in de MMM zit! KNappe man/vrouw die dat lukt! Ik vind het onzin en kon er ook alleen maar erg kwaad om worden als mensen dat tegen ons zeiden dat we er neit zo mee bezig moesten zijn. Want de mensen die dát zeggen hebben vaak zelf al een hok vol kinderen en hebben makkelijk praten. Ik word er al fel van nu ik er zo over typ Tuurlijk kan gespannenheid nadelig werken, snap ik wel, zit deels wat in. Maar net wat ik eerder zei: bij ons leverde het div miskramen op, komt dat ook omdat je te blij bent met je zwangerschap en daar dus te druk mee bezig bent? wat een onzin
Hoi hoi, Ik vind het moeilijk hier een oordeel over te geven, een leuke vraag! Mijn gyneacoloog zei ja tuurlijk ben je er heel veel mee bezig dat moet wel als je soms 3 of 4 keer per week in het ziekenhuis moet komen... Wat wil je dan... Maar ze zei niet dat het fout zou zijn of een negatieve invloed zou hebben... NU moet ik wel zeggen dat ik nu aangeteld ben nadat mijn man 3 weken alleen op vacantie was geweest en de gemeenschap dus erg ongedwongen was... En ik was net plannen aan het maken over een opleiding te starten... Dus ik denk wel dat afleiding van het zwanger willen worden positief van invloed kan zijn... Ook bij mijn eerste zwangerschap, was ik er totaal niet mee bezig en was ik zelfs in 1 maand zwanger! Ik denk dat het logisch is dat je er mee bezig bent anders neem je zo'n besluit niet
Ik was ong. 1,5 jaar zonder pil en was er toch stiekem wel veel mee bezig, want elke maand ging ik me allerlei kwaaltjes aan praten! En ik liet het voor mijn gevoel ook wel eens los, maar je kan het niet BEWUST los laten Want dan ben je er alsnog mee bezig! Toen ik zwanger werd had ik het ECHT los gelaten, ik geloofde ook gewoon niet dat ik zwanger kon zijn toen ik overtijd was.. Maar de test wees anders uit Dus ik zeg dat het wel degelijk met LOSLATEN te maken heeft ! -x-
Ik ken die verhalen ook van verschillende mensen, jarenlang proberen en dan bijvoorbeeld op vakantie, om even bij te komen van alle medische gedoe weer eens 'ouderwets' sex om de sex en niet om een kind te maken en *hoppa*. En niet van die vage ik-ken-een-man-die-zijn-vrouw-en-haar-zus blablaverhalen, maar echt van collega's en vriendinnen. Of het echt waar is weet ik niet. Het kan toeval zijn, maar dat hoeft niet. Mensen kunnen zich ook -ziek denken- of juist (mede) beter worden door enorm positief in het leven te staan. Misschien is dit een interessant artikel om eens door te lezen http://www.elsevier.nl/lifestyle/gezond ... index.html Het gaat niet zozeer om het 'er veel mee bezig zijn' maar juist om het verlies van plezier in sex dat hiermee vaak samen gaat
wij waren net de MMM ingerold. mijn man moest meerdere testen ondergaan, maar moest daar 2 maanden op wachten. ik had zelf al zoiets van 'eerst dat maar utizitten en dan zien we wel wat het wordt'. een dag na de eerste slechte uitslag bleek ik zwanger..... ik denk dat het toch niet zo heel erg een fabeltje is, maar er echt bewust niet mee bezig zijn, dat bestaat volgens mij niet
Hmmm, het zijn altijd de succesverhalen die je hoort: op vakantie en bingo! Druk met verhuizen, toch de nieuwe kamer inwijden --> raak. De hoop opgeven en je heil zoeken in de MMM --> toch spontaan zwanger.... En zo zijn er vast meer voorbeelden te bedenken. Maar bij hoeveel stellen lukt het niet? Dat hoor je niet, en dan denk ik dat je nog zal schrikken van de getallen. Wel denk ik dat stress een belangrijke factor speelt, zwanger worden, zwanger zijn en zwanger blijven is afhankelijk van o.a. een uitgebalanceerde "hormonen-mix". Als 1 of meerdere van de hormonen in een te lage of te hoge dosis aanwezig is, dan kan er alweer een ronde "verloren" zijn gegaan. Bij stress komt er ook een hormoon vrij, die op zijn beurt weer voor een hormonale onbalans kan zorgen... Wanneer je de stress kunt uitschakelen, zal dat wellicht iets schelen. Het enige wat ik er bewust voor heb gedaan om zwanger te worden is meer zin maken voor het sexen, en even er niet aan denken dat je de dag erna weer vroeg op moet Maar goed, ik heb makkelijk praten want het heeft bij ons nooit lang geduurd om zwanger te worden. Groet van Kiki
Mijn man en ik waren met drie maanden zwanger, dus zowiezo niks om te klagen. Maar de eerste twee maanden was ik er zelf heel druk mee. En daar bedoel ik niet mee in me hoofd, want dat hou je toch wel als je zwanger bent, je kunt er niet niet mee bezig zijn als je die keus eenmaal gemaakt hebt. Tenminste, mij lukte dat niet. De eeste twee maanden veel op internet, veel lezen, temperaturen, veel sex rond de eisprong. Dit was ik in maand drie zat, ik dacht als het komt dan komt het. We hebben zelf de laatste keer sex gehad drie dagen voor de eisprong, tijdens de eisprong lagen we tot vier uur in de kroeg. Ik was er dan ook van overtuigd dat het afgelopen maand niet raak kon zijn, maar mijn banner verteld toch echt wat anders.... Ik moet er trouwens wel even bij melden dat dit in ons geval ook in onze vakantie viel, dus ontspanning is een goeie tip.
Ik heb niet alle reacties helemaal zitten lezen, maar wil er graag wel het volgende over kwijt... Ik denk wel dat de situatie prettiger kan zijn als je meer ontspannen kunt zijn. En altijd krijg je wel die 'succesverhalen' te horen van mensen bij wie het lukte als ze er niet of niet veel mee bezig waren. Sorry hoor...mooie verhalen, maar het is gewoon veel geluk en niet zozeer dan een teken dat het zo is dat als je er minder mee bezig bent dat je dan dus wél zwanger raakt. Misschien dat ik hierop best fel reageer, maar we hebben er zelf ook de nodige jaren en behandelingen over gedaan om te komen waar we nu zijn. Maar wat mensen niet altijd beseffen als ze dat zeggen hoe dat op iemand kan overkomen, juist als het dus allemaal niet zo makkelijk lukt. Zo zitten er mensen in de MMM waarbij een oorzaak wordt gevonden waarom het niet lukt, maar ook een deel waarbij geen duidelijke oorzaak wordt gevonden; onbegrepen onvruchtbaarheid (zoals bij ons het geval, maar bedenk dat, ondanks de vele onderzoeken er nog altijd een grijs gebied blijft bestaan waarop (nog) niet te onderzoeken valt). Hoe kwetsend vond ik het wel niet als iemand dat tegen mij zei....vast goed bedoeld, maar ow g*tver wat deed dat zeer! Misschien voor sommigen van jullie mijn kromme gedachtengang, maar als iemand dat tegen mij zei had ik het idee dat het dus aan mij lag dat het niet lukte....want we waren er nou eenmaal mee bezig.....spuiten, slikken....de bijwerkingen van de hormonen....de vele ziekenhuisbezoeken, de onderzoeken...spanning over uitslagen....nog meer ziekenhuisbezoeken....de ellende van de verzekeringen die lang niet alles vergoeden...frustratie, angst, pijn en verdriet....die ellendige wachtweken...zweven tussen hoop en angst....en dan weer...ongesteld....weer hele riedeltje opnieuw...telkens hoop, maar ook zo vaak teleurgesteld (dit is een beetje mijn beleving van ons traject in de MMM, maar ik weet....sta hierin echt niet alleen). Heb het tijdens de vele ziekenhuisbezoeken er ook wel eens over gehad met de gynaecoloog.....hij gaf ook duidelijk aan dat dit onzin was...ondanks die succesverhalen die je hoort (dat zijn altijd bijzondere verhalen om te vertellen...de mensen waar het keer op keer misgaat en die zelfs afscheid moeten nemen van hun kinderwens...dat hoor je minder vaak....). Hij was ook van mening als je dit in statistieken kon uitzetten er wel of niet mee bezig zijn en wel of niet zwanger raken....zou dit zeker niet aantonen dat als je er niet of minder mee bezig zou zijn je eerder zwanger zou raken. Okee....dit is dus mijn verhaal en mijn mening.....Eva.
Eva, ik ben het wel met je eens in die zin dat als er lichamelijke problemen zijn die een zwangerschap moeilijk maken dat er niet mee bezig zijn of teveel het niet makkelijker of moeilijker maken. Er is dan niks aan te doen en hopen op een wonder en dat dat de nodige stress met zich meebrengt ja, absoluut! Ik denk dat degene (waaronder ik) bij wie het gelijk of redelijk snel lukt gewoon vreselijk veel geluk hebben! Het blijft een wondertje of dat nou na 1 maand of een jaar of 10 jaar is... het is alleen voor jou als persoon vreselijk vermoeiend en emotioneel uitputtend (mijn tante is al zeven jaar bezig, 2 miskramen en vreselijk veel verdriet) !
Aldonza/Eva: ik begrijp precies wat je bedoelt en dat is eik ook ongeveer wta ik probeer te zegggen in mijn posts in dit topic. Het is zo'n dooddoener als je dat gezegd wordt en negen vd tien keer ook nog door mensen die in een poep en een zucht zwanger raakten of het hok al vol kinders hadden. Zo makkelijk praten. Ik reageer ook nog altijd fel op dit soort beweringen. KOrtom meid ik voel je.
Hallo, wij zijn een jaar bezig geweest, na een jaar ben ik naar de huisarts gegaan om me door te laten sturen omdat ik mezelf helemaal gek maakte. Toevallig moest ik die dag ongesteld worden maar dat is niet gebeurt en heb ik een test gedaan en die was positief. We waren er echt heel erg mee bezig, ik denk dat het niet goed is om er heel erg mee bezig te zijn maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. ik had ook geen knopje die ik in kon drukken zodat ik er niet mee bezig was.
Eva schrijft juist dat er bij hen GEEN lichamelijke problemen waren (onbegrepen onvruchtbaarheid). Kan iemand mij vertellen hoe ik datgene wat ik het allerliefste wil, meer dat wat dan ook wat ik ooit in mijn leven gewild heb, zomaar van me af kan zetten?! Het beheerst mijn leven niet, ik heb een heerlijke relatie, leuk werk, we doen samen heel veel leuke dingen, gaan best vaak op vakantie. Kortom, mijn leven draait niet alleen maar om zwanger worden. Maar....het is wel ELKE dag in mijn gedachten. En dat is niet een knop die ik zomaar uit kan zetten.
Mijn gynaecoloog vindt het pure onzin. Zij zegt ook dat als je iets graag wilt, je dat ook niet uit kan schakelen en dat is ook precies zoals ik dat zelf ervaar. Tuurlijk wil ik er ooit ook wel eens minder mee bezig zijn, maar dat is wel een beetje lastig als je voor echo's en hormonen naar het ziekenhuis moet . Daarnaast zegt mijn gynaecloog dat je lichamelijk gezien niet 'minder vruchtbaar' kan zijn doordat je er in je hoofd mee bezig bent. Ik heb dit dus ook naar het rijk der fabelen verwezen en weet inmiddels dat dit meer een uitspraak is die voortkomt uit onwetendheid bij mensen om mij heen. Als mensen niet weten wat ze moeten zeggen, komt het toch vaak uit op dooddoeners (zo van: 'jullie tijd komt nog wel', 'het komt allemaal wel goed', 'je bent nog zo jong, je hebt alle tijd nog' of inderdaad jouw voorbeeld). Ohhh, wat zou ik ervoor geven als mensen af en toe gewoon konden toegeven dat ze ook niet weten wat ze erop moeten zeggen of hoe ze moeten reageren. Maar zwak opstellen is voor veel mensen toch problematisch. Iedereen meent dat ze altijd maar iets te zeggen moeten hebben... Liefs, Josien
Ook ik geloof niet dat je door teveel ermee bezig te zijn niet zwanger zou raken. Net als wat eerder is gezegd, de zaadjes gaan heus de andere kant niet opzwemmen doordat het krijgen van een kindje constant in je gedachten is. Maar ik blijf het verhaal van kennissen van mij wel vreemd vinden en kan het niet verklaren. Zij was namelijk maar twee keer in het jaar ongesteld (en twee keer per jaar eisprong), dus een hele kleine kans om zwanger te raken. Jaren geprobeerd met temperaturen enz, en na 4 jaar was het nog niet gelukt. Ze moesten toen de keuze maken voor MMM of de wens voor een kindje opgeven. Ze hadden besloten dat ze het hele circus van de MMM niet wilden, dus hadden ze zoiets van, dan maar geen kindje. En pats, vlak daarna was ze spontaan zwanger! Toen ze graag een tweede kindje wilden wilde het weer niet lukken. Ze heeft 1 keer een BBZ gehad en 1 keer een miskraam. Ook in hun relatie liep het (daardoor?) niet helemaal lekker dus ze hadden zoiets van dan stoppen we ermee, we hebben een gezonde dochter. En pats, weer zwanger! Hoe zou zoiets nou kunnen? Toeval? Ik was er zelf heel erg mee bezig om zwanger te raken, en ik was ondanks dat "zomaar" zwanger, in de tweede ronde al. Dus het zegt niks, maar het blijft een vreemd iets, moeder natuur!
Ik weet niet of het uitmaakt....bij mij in elk geval niet. De eerste 6 maanden was ik heel nuchter: we zien wel wanneer het komt. Toen heb ik een miskraam gehad en ik wilde zo graag meteen weer zwanger worden. Die maand dus alles gedaan: temperaturen, 'moeten' vrijen, benen in de lucht en noem het maar op Maar het was dus wel meteen weer raak!
Wat ik me afvraag, is het niet rotvervelend om er continu mee bezig te zijn en om elke dag eraan te denken en te hopen dat je deze ronde wel zwanger wordt? Ik zou er gek van worden. Automatisch vormt dit een soort van stress. Ik wilde er bewust niet teveel mee bezig zijn en ik dacht we zien wel wanneer het komt, je hebt het zelf toch niet in de hand. En de tweede ronde was het raak!