Ik moet mijn verhaal toch even kwijt... Afgelopen donderdag hadden we gewoon een afspraak bij de vk. Ze luisteren dan altijd naar het hartje van de kleine. Vorige keer (bij 14.1 wkn) was het hartje zo gevonden en konden we naar een hele goede en duidelijke hartslag luisteren. Deze keer duurde het echter te lang. Mijn gevoel was daar niet goed bij. We zijn meteen doorgestuurd naar het ziekenhuis. Daar werd helaas bevestigd dat het hartje niet meer klopte. Een afschuwelijk bericht dat we bij deze zwangerschapsduur niet meer verwacht hadden. Ik kon niet meer dan alleen maar huilen. Afgesproken dat we de volgende dag terug zouden komen om te bespreken hoe en wat nu. Na een slechte nacht slapen vrijdag dus terug in het ziekenhuis. Daar veel gehoord en vragen gekregen over wat we willen... wat naar om na te moeten denken over dingen waar je nog helemaal niet over na zou willen denken. Er is ook bloed geprikt om te kijken waar het mis is gegaan. Uit de echo bleek dat het kindje erg klein was voor het aantal weken zwangerschap. Volgens de meting 14 weken, maar met 14.1 dus nog een hartslag gehoord en ik weet zeker dat ik het 2 weken geleden nog gevoeld heb. Ook was er wat vocht rond het schedeltje te zien en vermoedelijk een bloeding in de baarmoeder, maar dat kan ook later ontstaan zijn. Echt duidelijkheid geeft dat nog niet, hopelijk komt dat na de geboorte, maar de kans is ook aanwezig dat ze er nooit achter komen en dit gewoon domme pech was. Gisteren een pil moeten nemen om mijn baarmoeder voor te bereiden, ook al zo'n akelig idee. Morgenvroeg moeten we in het ziekenhuis zijn en word ik ingeleid. Ik zie er enorm tegenop, maar weet ook dat ik niet anders kan en moet. In mijn hoofd besef ik heel goed dat als dit kindje gezond was geweest het nog geleefd had, maar in mijn hart doet het zo'n pijn... We komen hier wel weer bovenop, maar denk ook wel dat het tijd nodig zal hebben. Je hebt toch al allerlei plannen gemaakt en dat gaat nu compleet anders. We hebben gelukkig een hele lieve zoon en die zorgt voor afleiding en geregeld een lach op mijn gezicht. We hopen in de toekomst hem toch nog een broertje of zusje te kunnen geven.
Heel veel sterkte. Zijn geen woorden voor. K ben zelf bevallen van een dochter met 27,5 weken. Na 4dagen hebben we helaas afscheid genomen. Leeg gevoel het gemis, vreselijk. Xxx
Wat vreselijk, heel erg veel sterkte morgen en hoe dubbel ook: hopelijk ook een beetje genieten van de momenten die je vlak na de geboorte met jullie kleintje zult hebben. Want hoe afschuwelijk het ook is, het is jullie kindje waar jullie trots op zijn. En idd, jullie komen er weer bovenop en het is superfijn dat je al een klein mannetje hebt, dat helpt vast. Maar geef jezelf ook de tijd. En doe wat voor jullie goed voelt. Wij zijn ruim 2 maanden geleden ons mannetje verloren bij 20 weken (spontaan) en ik kan zeggen dat het de afgelopen 2 weken eindelijk beter met me gaat, met soms hele moeilijke momenten en enorm veel pijn in m'n hart, maar we kijken ook positief naar de toekomst en hopen heel erg op een broertje of zusje. We dragen het verdriet altijd met ons mee, maar ik merk dat er met de dag beter mee te leven is. Goed dat je je verhaal hier hebt gedaan en je hart hebt gelucht. Er zijn hier, jammer genoeg, veel ervaringsdeskundigen, maar dat is ook heel fijn in de moeilijke tijd die komen gaat. Nogmaals heel veel sterkte en kracht gewenst! Liefs, Bee
Lieve Anneke, Wat een verdriet, wat een gemis.. Hoe wreed dat je dromen en verwachtingen zo abrupt van je worden afgenomen... Ik ben zelf 3,5 week geleden bevallen met 14 weken en zo'n pil is idd een naar idee. Ik vond t zelf fijn om t kindje te zien en te weten dat het de goede beslissing is, dat het niet anders kan. Wat de verloskundige in t ziekenhuis tegen me zei vond ik erg troostend: waar beter te sterven dan in de warmte en veiligheid van de buik van je moeder.. Heel veel sterkte morgen, ik hoop dat jullie goed afscheid kunnen nemen.
Heel veel sterkte meid! Heb het zelf pas mee gemaakt en de bevalling is heftig maar tegelijkertijd ook heel mooi en bijzonder hoe raar dit nu ook klinkt. Ik geloofde het ook niet, maar het is echt waar. Doe ook alles wat in je opkomt de aankomende tijd zodat je nergens spijt van hoeft te krijgen achteraf. Zet 'm op morgen en geniet even van de tijd dat je je kindje bij je mag houden. <3 Liefs
Wat een heftige dag! Om 9 uur in het ziekenhuis, daar is het eerste tabletje ingebracht, daarvan kreeg ik wat krampen, maar niet zodanig dat het niet te doen was. Na de tweede tablet kreeg ik veel heftigere krampen en hebben we besloten een ruggenprik te laten zetten. Die werkte gelukkig vrij snel. Na de derde tablet is de gynaecoloog zelf geweest en die heeft ervoor gezorgd dat het kindje rond 10 over 5 geboren is. Raar om het kindje te zien, maar ergens ook wel mooi, geeft me op een of andere manier wat rust en het gevoel dat het zo goed is. Omdat de placenta niet los kwam en ik inmiddels meer bloed was verloren dan verwacht, is er besloten deze operatief te verwijderen. Ben onder narcose geweest en heb ook een buisje in mijn keel gehad. Het verwijderen ging vrij vlot en een uurtje later was ik weer op de kamer terug. Omdat ik veel bloed verloren heb (ruim 1,5 l) moet ik vannacht blijven. Jammer, maar het is niet anders. Wel een grote kans dat ik morgen gewoon naar huis kan. Tot zover even. Bedankt voor alle lieve berichtjes, doet me goed!
Heftig hoor. Geen hartje meer horen verwacht je bij 18 wk niet meer. En je kindje is natuurlijk mooi, ze zijn dan al zo compleet. Een echt mini-mensje. Jammer de de placenta niet los kwam, het is al zo'n grote impact en dan komt dat er bij. Sterkte, hopelijk knap je vlot op en mag je morgen naar huis. Neem de tijd om het allemaal te verwerken!
Hoi Anneke, Heel veel sterkte met het verlies van jullie kindje. Heb in februari hetzelfde meegemaakt. Kreeg een echo met 17 weken, daar zagen ze dat het hartje gestopt was met ruim 15 weken. Is ook opgewekt met tabletten. Ik heb geen curretage gehad. Kon je zien of het een jongetje of meisje was? Neem je tijd om dit verdriet te verwerken. liefs mamsvan6
Naar alle waarschijnlijkheid was het een jongetje. Helemaal zeker kunnen ze dat nog niet zeggen, omdat het nog zo klein was. zal moeten blijken uit het chromosomenonderzoek. er wordt nu vanuit gegaan dan het kindje van het begin af aan al een groei achterstand heeft gehad. hebben het geen naam gegeven omdat we daar nog niet zo over nagedacht hadden en de Namen waar we het al wel over gehad hebben bewaren we liever voor een gezond, levend kindje. Mocht vandaag naar huis. Van de ene kant raar om het kindje daar achter te laten, van de andere kant is het ook wel goed zo. Heb het vanmorgen nog wel even gezien om afscheid te nemen. We hebben een symbolische steen mee naar huis gekregen. Het kindje zal via het ziekenhuis gecremeerd worden, samen met andere vroeggeboren kindjes. Vanmorgen ook een gesprek gehad met een medisch maatschappelijk werkster. Ik heb namelijk net een zware periode achter de rug waar deze zwangerschap me Door het laatste stukje heen gesleept heeft. Ik wil niet terugvallen in dat gat, want dat zou niet goed zijn voor mij en mijn gezinnetje. Afgelopen dagen veel nagedacht en veel verhalen hier gelezen Ik merk dan wel dat bepaalde dingen en beslissingen ons dan toch nog bespaard zijn gebleven. Bij ons heeft de natuur die keuze gemaakt. Ik vind het fijn om hier mijn verhaal kwijt te kunnen en zal dat vast nog vaker doen. Nogmaals bedankt voor jullie lieve reacties!
Heel veel sterkte. Je komt over een een krachtige vrouw/moeder ook voor je andere zoontje. Geef het de tijd om te verwerken. En ook jullie droom om een gezond broertje/zusje te krijgen voor je zoon komt vast ook. Onthou naar regen komt zonneschijn. Bedoel dat niet zo makkelijk als het er staat, maar meer op je op de te beuren.
Sterkte met het verwerken van dit verlies. Goed dat je ook hulp erbij hebt gezocht want je emoties kunnen alle kanten op en dan niet te vergeten die horrrormonen (zo noem ik ze nu) die je lichaam nog beheersen. Geniet zoveel mogelijk van je mannetje. Ons meisje sleepte ons er de afgelopen weken ook doorheen en nu nog. Al zo'n last op die kleine schoudertjes maar ze kunnen het! Liefs en de zon zal zoals vandaag over een tijdje nog heel lang voor ons gaan schijnen <3