Hi, Ik heb een nieuw account aangemaakt, Ongelukkig.. Dat is hoe ik mij voel. Niet sinds vandaag of vorige week maar al langere tijd. Het gevoel alsof het op is in mijn relatie, een relatie die mij (momenteel) niet gelukkig maakt. We zijn 15 jaar samen maar het voelt alsof we niet meer verbonden zijn. Hij leunt op mij, hij trekt aan mij en daar kan ik niet meer tegen. Altijd maar rekening houden om hem niet te kwetsen (niet teveel tijd aan mezelf/ studie besteden want dan voelt … zich gepasseerd, draag die kleding maar niet want dan krijg ik een opmerking dat ik zeker weer niet bij hem ben vandaag, niet teveel make up want dan hoor ik weer “een mooie vrouw heb je niet alleen”, en ik wil hem geruststellen dat hij de enige is dus dan pas ik mijn make up wel aan). Ik wil dat niet meer en dat heb ik ook uitgesproken maar ik merk aan zijn non verbale houding dat hij zich in houd om niks te zeggen. Ben ik alleen gelukkiger? Ja, dat denk ik wel. Vrij zijn, heerlijk! Maar scheiden..? Hoe dan? Ik zou hem en de kinderen zoveel verdriet doen. Hij werkt in een onregelmatig rooster (nachten/ weekenden), hij kan in zijn eentje nooit de opvang voor de kinderen voor elkaar krijgen. Ik heb hem 2 weken geleden verteld dat ik niet meer gelukkig ben maar dat wil hij niet horen, bang om mij te verliezen. En ik kom er alleen niet uit, heb in september een afspraak gepland staan om met een coach/ therapeut hierover te praten. En ik ben me bewust van de mooie momenten/ jaren die we hebben (gehad) dus ik wil ook niet zomaar ermee stoppen maar ik weet even niet hoe nu verder. Hoe kan ik weer gelukkig zijn? Iemand in een soortgelijke situatie gezeten? Tips? Ik zou het graag willen horen. Liefs
Ik zou hem duidelijk maken dat als hij je niet wil verliezen, het tijd is om te praten. Samen of met een derde persoon erbij. Zonder gesprek(ken) ga je hier samen niet uitkomen. Heel veel sterkte!
Ik lees de opmerkingen van je partner als Onzekerheid? Hij verliest je door jou te vertellen wat je moet doen. Ik zou echt doen wat jou gelukkig maakt qua make up, kleding en studie. Misschien is er een sleur ontstaan? Ik zou de kinderen een dagje uitbesteden en iets leuks ondernemen waar je kunt praten over jullie relatie. Het is al langer zo lees ik? Dan verander je een persoon ook niet zo 1,2,3. Dus daar heb je geduld bij nodig. Ik hoop dat jullie er samen uitkomen. Sterkte TO!
Zijn gedrag komt inderdaad erg over als onzekerheid. Maar waar komen jouw aanpassingen vandaan? Ik zou liever een opmerking over mijn make up hebben, dan dat ik het aanpas voor hem. Andersom moet ik wel zeggen af en toe wat extra mijn best doe voor hem, omdat ik denk dat het nodig is je best te blijven doen voor elkaar. Ik denk ook dat het meer effect heeft om toch je eigen ding te houden, dan zijn onzekere uitspattingen tegemoet te komen. Ik denk dat jullie hier nu samen niet uitkomen. Hij wordt "beloond" voor zijn negatieve opmerkingen en jij zit met de ongelukkige gevoelens nadien. Succes, ik hoop dat jullie een gesprek kunnen hebben en aanknopingen ontdekken hoe hier samen uit te komen!
Die moet duidelijk aan zn onzekerheid gaan werken. Zou hier een opmerking laagvliegen dat hij van zijn issue niet mijn issue moet maken. Ik mag zijn wie ik ben, tot zekere hoogte kan ik echt wel een concessie doen maar ik hoef niet "een mindere versie van mij" te worden om bij zijn minderwaardigheidscomplex aan te sluiten. Man up...Zoek een sport waar hij zich uit kan leven. Klinkt als iemand in de overgang.
Ik lees veel onzekerheid in jouw verhaal aan de kant van jouw man. Heb je enig idee waar dit vandaan komt? Persoonlijk vind ik het belangrijk in een relatie lekker jezelf kan zijn. Of dat nu in een oversized t shirt is of een strakker shirt met wat decolleté + een laagje make-up. Jullie zijn 15 jaar bij elkaar dan weet je (denk ik) wat je aan elkaar hebt? Vandaar dat ik benieuwd ben waar de onzekerheid vandaan komt. Is opvang echt nodig voor de kinderen? Weet niet hoe oud ze zijn?
Maar meid, je leeft toch niet om iemand anders te zijn dan je eigenlijk bent? Alleen om hem tevreden te houden? Een goede en gelijkwaardige partner steunt je om jezelf te kunnen zijn, geeft je de ruimte om jezelf te kunnen ontdekken, zodat je het beste in jezelf naar boven kunt halen! Welk voorbeeld wil je zijn voor je kinderen? Wat wil je ze meegeven? Zou je ze dezelfde soort relatie gunnen als die je nu zelf hebt? En als je zus of je beste vriendin zo'n relatie zou hebben en jou om advies zou vragen. Welk advies zou je haar dan geven? Wees lief voor jezelf ❤ Heel veel wijsheid en kracht gewenst!