Een week geleden (vorige week maandag) zijn we de trotse ouders geworden van een prachtige zoon! Hij is echt het mooiste en liefste mannetje van de wereld, ben helemaal verliefd. Een probleem: al sinds zijn geboorte is hij van 's avonds 10 tot 's nachts 3 aan het huilen. Hij wil dan niet slapen. Eerst dacht ik dat hij misschien te weinig voeding binnen kreeg, maar dat blijkt het niet te zijn. Zelf denk ik dat ie dan gewoon graag bij ons is, want op de borst van mijn man valt hij wel in slaap. Dat is echt geen probleem, alleen breekt het tijdstip ons op. En ons mannetje raakt er zelf ook oververmoeid door, omdat hij wel erg lang van streek is. Wie herkent dit? Hebben jullie soms tips? Zou het bijvoorbeeld helpen als ik hem overdag meer bij me houdt? De kraamhulp is vandaag voor het laatst, mijn man gaat weer werken en ik heb ook een peuter rondlopen. En een beetje slaap is welkom...
Ik denk, dat hij misschien het bekende huiluurtje net op dat tijdstip heeft, maar hij zou bijvoorbeeld ook wat last van darmkrampjes kunnen hebben rond die tijd. Daarvoor zou je eens kunnen proberen om hem Cinababy druppels van VSM te geven. Dat is een homeopathisch middel, dus baat het niet het schaadt ook niet. Verder kun je misschien proberen om hem overdag zoveel mogelijk bij je te dragen in een draagdoek om hem veiligheid te bieden. Hij is nog ontzettend jong en komt net uit je veilige warme buik, dus hij heeft misschien ook gewoon mama/papa-honger, dus bied hem gewoon veel veiligheid en geborgenheid. En waarschijnlijk heeft hij dus die geborgenheid vooral 's nachts nodig om zich veilig te voelen. Is hij trouwens met een normale bevalling geboren? Mijn dochter is namelijk via de keizersnede geboren en heeft daar een heel onveilig gevoel aan overgehouden, waardoor ze ook een enorm slaapprobleem heeft. Zij heeft dus ook heel veel veiligheid en geborgenheid nodig om zich over te kunnen geven aan de slaap.
GEFELICITEERD! Het lijkt mij dat jullie zoontje gewoon nog erg graag de warmte en geborgenheid van jullie voelt. Mijn keuze zou zijn hem bij je houden. Dan raakt ie ook niet zo van streek en is het ook minder vermoeiend voor jullie. Persoonlijk geloof ik dat het voor een kindje en voor de ouders minder stressvol is om nieuwe dingen (zoals in eigen bedje slapen) langzaam in te voeren door proberen en aftasten, en niet door hard doorzetten, forceren en volhouden. Het is echt niet erg als je pasgeboren kleintje niet netjes in zn eigen bedje slaapt en bij 2 weken nog niet doorslaapt hoor!!
Dat hij nog niet doorslaapt snap ik. En dat hij ook graag bij ons is, want volgens mij is het gewoon mama-honger. Maar het tijdstip... Zou ik dat op de een of andere manier kunnen vervroegen? Zou een draagdoek helpen? Ik durf niet zo goed om hem bij ons in bed te nemen 's nachts, alhoewel dat wel de oplossing zou zijn. Maar ik ben bang dat hij dan onder het dekbed komt, of dat mijn vriend op hem gaat liggen ofzo... Hoe pak je dat dan aan?
hey meid, ons meisje heeft de eerste 5 weken alleen maar gehuild, vacuumbevalling en hersenschudding daardoor. een draagdoek was hier een uitkomst! en daarnaast als het echt niet meer wou hebben we uit nood ( na overleg met het CB ) een aankleedkussen tussen ons ingelegd met een dekentje erover onder het aankleedkussen gevouwen, na 5 weken was het over, nu (7 mnd) slaapt ze van 18.30 tot 7.30...... dat gaat echt een keer gebeuren, ik begrijp hoe uitputtend dit is, sterkte!
Je zou de kinderwagen naast je bed kunnen zetten, misschien dat het genoeg is voor je kleintje om je te horen.
Die aankleedkussen is een goed idee! Die ga ik vannacht toepassen. De wieg staat al bij ons bed, naast mijn hoofdeind. Maar volgens mij is het een gevoelig mannetje, hij raakt in no time compleet over zijn toeren... En daardoor slaapt hij zelf ook te weinig, waardoor hij weer slechter drinkt. Voor hemzelf is het ook belangrijk dat hij goed slaapt en niet van 10 tot 3 aan het spoken is.
Wij hebben uk wel tussenin genomen. (niet om hier een discussie aan te zwengelen, maar ter info: Ze ligt overigens nog steeds tussenin, maar dat is ook wel normaal hier (afrika) (ook kun je over samen slapen teruglezen bij "attachment parenting", is ook ergens een topic over hier, het is een bepaalde instelling van ouders bij de opvoeding)) Natuurlijk vond ik het ook wel wat eng. Wij losten het op door een "eigen" bedje op te maken, tussen onze kussen in. Dus niet bij ons onder het dekbed, dat is veel te warm (beter te fris en wakker worden, dan te warm). En haar bedje afbakenen met een opgerolde handdoek, ook aan "haar" voeteind, zodat ze niet naar "beneden" kan. Zolang je ervoor zorgt dat je kindje het niet te warm krijgt is het volgens mij niet zo erg hoor. Ik vind het belangrijk dat je kindje rustig en relaxed is (en jonge kindjes zijn dat voornamelijk als ze bij de ouders zijn, en niet als ze alleen zijn), en dat de ook de ouders rustig en relaxed zijn (en ouders zijn relaxed als hun kindje relaxed is, niet als hun kindje in een andere kamer ligt te huilen). Het omgedraaide dag/nachtritme komt wel goed. Hier was het na 2 weken al een stuk beter. Maar die eerste 2 weken... sjonge jonge, de hele nacht wakker! (niet huilen, maar wakker, en soms eeeeventjes slapen). Hier kwam een normaal dag/nacht ritme vanzelf, niet veel aan gedaan eigenlijk. sNachts gewoon zorgen dat er geen onnodige activiteit is: weinig licht, niet gaan "spelen" of kletsen. sNachts is het nu eenmaal stil en donker, en valt er weinig te beleven. Even doorzetten, het komt echt goed hoor! En voor nu, in het begin, vooral proberen om te genieten, of het nu dag is of nacht. Mooi toch, zo'n wereldvreemd nieuw mensje bij jullie in bed, dat het vertikt zn pappie en mammie te laten slapen!? :-D Komt goed!!
Wij hebben Noelle ook de eerste tijd regelmatig, op het aankleedkussen tussen onze hoofdkussens in, bij ons laten slapen als ze erg veel huilde. Maar ze sliep ook geregeld alleen maar als ze tegen mijn borst aanlag, dus ik heb ook regelmatig gewoon rechtop zitten slapen met een kussen onder mijn arm ter ondersteuning. Maar wij hebben ook wel het ledikantje naast ons eigen bed gezet, zodat je eventueel met je hand kunt strelen als troost. Haar een hele nacht in de kinderwagen laten slapen, werd ons ten strengste afgeraden door de kraamverzorgster. Dat schijnt niet meer te mogen. Een kinderwagen is niet bedoeld om kindjes langdurig in te laten slapen, omdat het niet goed ventileerd, waardoor er veel kans op wiegedood is. Het tijdstip van huilen veranderen, is iets wat je volgens mij niet gaat lukken. Ik zou niet weten hoe je dat zou moeten doen, want kleine baby's voegen zich naar mijn weten nog steeds niet naar de wensen van hun ouders. Het gaat zoals het gaat. Dus sterkte ermee.
Ja daar heb je wel gelijk in.. Het is in ieder geval fijn om te horen dat ik niet de enige ben, dat dit eigenlijk "normaal" is. Ik hou mezelf dat 's nachts ook voor: ze worden vanzelf groot (met genoeg liefde en aandacht natuurlijk )
Pasgeboren baby's hebben nog het ritme van in de buik, daar slapen ze overdag en 's nachts zijn ze wakker. Dit heeft een paar weekjes nodig voordat ze gewend zijn aan het "normale" ritme. Mij is toen verteld dat het belangrijk is om het overdag zo licht mogelijk te houden waar hij slaapt en s'avonds zo donker mogelijk. Op den duur gaat hij eraan wennen.