Tja, mama kan niet even snel naar boven: ook niet als ik rustig uitleg dat ik zo weer terug ben. Zodra ik uit beeld ben (niet als ik in de keuken aan het rommelen ben, ze weet dat ik bij haar beneden ben) begint ze te huilen met traantjes en snikken. Zodra ik er weer ben: hup, vrolijk en gaat ze zelf spelen. Boodschappen uit de auto halen lukt dus ook niet. Nou ja, lukt wel maar dan is het drama hier beneden. Afscheid nemen bij opa en oma, of als ze bij papa blijft is geen probleem. Papa brengt haar altijd naar het kdv en dit gaat de laatste weken erg goed (Voorheen ook traantje maar nu vrolijk zwaaiend) Ik merk dat ze de laatste tijd wel meer naar mama trekt aangezien ik de meeste tijd met haar doorbreng. Uiteraard is ze nog helemaal weg van papa maar ze laat wel haar voorkeur blijken. Ook dit een fase?? hHerkenbaar, fase, oplossing ? Oh ja, ze is 17 maanden.
Ohja heel herkenbaar.... Vaak maak ik er eerst even een spelletje van. Als ze beneden aan het spelen is en ik even naar boven moet, dan ga ik eerst even achter de deur kiekeboe spelen en dan hup naar boven. Dat gaat prima zo. En niet te lang wegblijven. Dan kan ik beter even nog 1x terug gaan en later nog een keer weg gaan. En dit zelfde doe ik dus ook door het traphek. Gewoon een paar keer laten zien dat je er nog bent.... En verder, als ze wel gaat huilen blijf ik tegen haar praten, zodat ze me wel telkens even hoort Ook doe ik het soms gewoon even om haar er aan te laten wennen, dan hoef ik eigenlijk niet weg, maar probeer ik het gewoon even.
Kiekeboe doe ik ook, merk dat het nu vaker al 30 sec. goed gaat ipv 0 ................... Helaas hebben we glas in tussendeur
Herkenbaar Het is gelukkig ook weer over gegaan, dus wellicht kun je ook dit een fase noemen Ik werd er he-le-maal tureluurs van, en toch, het gaat over zonder dat je er erg in hebt, tot je een berichtje op ZP leest van iemand wiens dreumes begint te piepen als je uit het zicht verdwijnt. Als ik nu terugkijk... er was ook een tijd dat ik zelf amper kon koken in de keuken. Huilend in mn benen hing ze... ook over gegaan. Nu kan ze zelfs als we boven zijn en ik ga naar beneden (mama gaat naar beneden, kom je ook zo?), zij gewoon nog even boven blijft, in haar eentje. Echt, het gaat weer over!
Oooooooohhhh, dat gaat dus echt over... heb er nu ook bijna elke avond 1 aan mijn been hangen. Ze wil de hele tijd in mijn pannen roeren. Hopelijk helpt het als ze eerdaags d'r eigen keukentje heeft!
mijn dochter doet het ook. Enige wat ik doe is beloven dat ik zo weer terug ben en dan laat ik haar gewoon even snikken... Ze doet het ook als papa nog in de kamer is en ze dus niet alleen is...
Bedankt allemaal, ik denk dat ik haar misschien toch ook even moet laten huilen. Dit omdat zodra ik er weer ben zemeteen lacht en gaat spelen: dus geen pijn/honger/moe/ed.
Hier is dat ook zo. Ik zet haar altijd even in de box als ik naar boven/buiten/wc moet, en als ik naar buiten (achtertuin) of naar de wc ga vindt ze dat prima, zit ze te lachen en te zwaaien en te spelen, maar loopt ik naar boven dan huilt ze tranen met tuiten. En gisteren stonden we op het punt om weg te gaan met de fiets, maar ik had mijn jas al aan en zij nog niet. En ik wilde vast even mijn tas in mijn fietstas doen, dus ik liep naar buiten. Nou, brúllen! Alsof ze dacht dat ik nooit meer terug zou komen! Maar volgens mij lag dat echt aan die jas want als ik zonder jas de tuin in loop vindt ze het dus prima.. Trouwens, koken doe ik hier alleen als papa thuis is. Anders hangt ze doorlopend aan mijn been, òf ze zit te krijsen in de box.