voor de 28e juni had ik best veel last van bandenpijn maar redelijk draagbaar .. maar na 28 juni kon ik steeds minder kon bed amper in en uit niet meer lopen zitten liggen alles deed zeer van stuitje in rug tot dove been ... van alles al gebelt vk , ha . hap allemaal zeggen paracetamol nemen owkeee maar ook dat werkte op te duur niet meer 9 juli ik wil uit bed om te gaan plassen nou alleen hier was ik al dik een kwartier zoet mee alleen toen ik eruit was kon ik niks meer kon niet meer terug in bed lopen niet meer zitten op de rand van het bed wou niet meer .. en verging van de pijn mijn ouders opgebelt in tranen en tuiten en die waren er nu helemaal klaar meee ouders waren hier heel snel en hebben me naar de spoedeisende dienst gebracht in hun auto,tje echt een koekblik en hoe ik er in zat nou zat lag stond weet het niet eens meer ... Onderweg deed ook allles steeds zeerder bij het ziekenhuis mijn ouders gelijk naar binnen om een rolstoel te halen ik proberen er in te zitten maar stond nog sneller weer rechtop .. artsen kwamen al snel en met hulp van hun naar binnen en op een bed ... Daar wat onderzoeken gehad ow wat deed me alles zeer .. we werden doorgestuurd naar de afdeling gynacologie dit heb ik door het ziekenhuis gelopen met hulp van de rolstoel maar deed er een half uur over en was zo op zakte bijna door mijn knieen heen , mijn ouders zo van kan er geen bed komen maar was er al bijna daar waren we gelijk aan de buurt wil diegene een echo maken .. dus moest gaan liggen nou wat een verschrikking zeg wist niet hoe ik op de stoel ofzo moest komen .. daarna de echo was goed met de kleine meid daarna inwendig onderzoek pfff nog meer pijn ... NOu zei de gynacoloog 1 ding staat vast we nemen je op hij bellen naar de afdeling en ik mog komen naar afdeling A5 ik zo waar zit dat en halen ze me op .. Hij uitleggen hoe ik moest gaan lopen naar die afdeling maar zei al gelijk kunnen ze me niet halen want zak zowat door de grond .. Dat kon dus even wachten op de gang het wachten leken wel uren .. Ik verging van de pijn polsen deden zeer van het steunen op de rolstoel en mijn ouders steeds van waar blijven ze nou .. En ja daar kwamen ze ik op het bed wil niet meer weten hoe maar wat was het even fijn om te liggen .. Toen op naar afdeling A5 naar de kamer kreeg wat onderzoeken gehad wat ik nog weet tot en met die zaterdag nacht de 14/15e is dat ik extra medicijnen heb gehad maar voor de rest is die week helemaal aan me voorbij gegaan door alle pijn enzo ... De nacht van de 14e op de 15e wat een drama kon niet slapen moest plassen kon niet uit bed komen was ook echt helemaal op en een vreselijke pijn gebelt en verpleegkundige kwam snel ik zo ik kan niet meer ben kapot ... Zei gelijk overleggen met de arts en ik mocht naar een 1 persoonskamer en kreeg nog iets van medicijnen ze zei ene paardemiddel maar ook die was snel uitgewwerkt .. De arts zelf kwam en die zag al gelijk dit kan niet langer en ze besloten te gaan beginnen voor inleiden owkee.. Toen kwam de volgende pijn gedoe de infuus de eerste verpleegkundige prikte owww als ik er nu aan denk au ze prikte echt goed verkeerd en op mijn bot van de pijn kwamen de tranen weer uit mijn ogen plaste alles van me af owkee deze gaat niet goed .. even ene andere verpleegkundige laten proberen ik zo neeeeee .. maar goed het moest toch natuurlijk dus andere verpleegkundige erbij .. en het deed zeer maar zat al snel goed ... Niet veel later op naar een andere afdeling daar kreeg ik vocht via het het infuus ook moest ik plassen maar kon niet lopen op de po wou het niet dus ook nog een catheter achja kan er ook nog wel bij ... Daarna kwam weer de arts en werdt ik aan de ctg gelegt en inwendig onderzoek en kreeg ik iets van een capsule van onderen dat zou ik 3 keer krijgen om de baarmoeder weker te maken ... heb hem 2 keer gehad toen kwam ze aan van de ctg is niet goed het hartslagje van de kleine meid is veel te hoog .. Owkeee en nu nou kreeg weer een inwendig onderzoek en er was 1 cm ontsluiting dat was te weinig de kleine meis moest gehaald worden .. Arts was even weg en toen kwam die terug het was iets over half 8 en ja we durven niet verder we gaan het halen via keizersnede pfff de grond zakte even onder me weg ... niet veel later kreeg in ook de ruggeprik ow wat was dit lastig moest zitten en ontspannen nou dat werkte dus allebij niet echt bepaald maar gelukkig kwam het goed ... en toen blauw jasje aan en op naar de O.K .. Arjan zijn smurfenpakje aan en ik vast voor voorbereiding .. Ruggeprik werdt verplaats even ontspannen mevrouw pffff ja tuurlijk helemaal maar het was gelukt.. iets in mijn neus , bloeddrukmeter om en van alles werdt ingespoten via de infuus .. Arjan kwam doek voor mij en ze begonnen .. het was 20.00 toen ik op de O.K kwam en om 20.20 uur in onze kleine meis Sophie geboren .. Sophie even gezien en ging met artsen en papa mee voor controle,s alles was goed apgar score van 9/10.... Daarna mocht ik haar nog even zien en niet veel later is ze met papa en verpleegkundige in de couveuse naar de afdeling gegaan waar ik ook later kwam .. 16 juli even proberen op mijn benen te staan nou dat werdt niet veel stond met knikkende knieen te leunen aan de verpleegkundige dus gauw weer terug op bed .. 17 juli ben ik verlost van alle toeters en bellen ruggeprik eruit , infuus eruit m catheter mocht weg en kon langzaam weer iets lopen .. zelf naar de wc enzo het ging maar voelde me echt net een heel oud mens die toe is aan een rollator maar pfff had nog enorm veel pijn kreeg ook nog paracetamol en extra pijnstilling slapen kon ik amper wat een rot bed bah voelde elk hoppeltje en kuiltje in dat ding ... Woensdag 18 juli ik kon weer een stukje verder lopen zelfs een stukje op de gang en we mochten naar huis eindelijk ... Thuis was de kraamhulp er snel .. Nu gaat het de laatste 2 dagen langzaam beter met mij paracetamol kunnen afbouwen van 8 naar 6 per 24 uur .. lopen gaat stukken beter heel klein stukje buiten wezen lopen wat een heerlijk gevoel ... Verder veel; rust nemen en de paracetamol en weer goed aansterken ... Met sophie gaat het ook goed is wel wat gelig maar niet zo erg dat er wat mee gedaan moet worden ze is er de laatste dag in het ziekenhuis nog op getest en was goed hoefde niks meer gedaan te worden ... Ze was bij geboorte 3110 gram en 46 cm klein ze had thuis erg veel moeite met drinken we hebben veel flesjes en spenen geprobeerd en de juiste gevonden .. 19 juli heeft ze de gehoortest gehad pfff weer een spannning erbij eerste oortje was al snel owkeee tweede oortje waren we bijna 5 minuten in spanning maar gelukkig ook die was owkeeee... Daarna Hielprik en onze dappere kleine meis gaf geen kik met de hielprik ze vond het wel best ... ZE doet het nu helemaal toppie drinkt al tussen de 70 en 90cc uit een flesje .. Slaapt poept en plast goed een erg tevreden meisje .... WE hebben nog twee middagen extra kraamzorg erbij heerlijk ideeee en dan moeten we het zelf gaan doen maar ook dat komt helemaal goed .... Ondertussen dus al 1 dag gehad zonder kraamzorg ging op zich wel goed maar wel erg zwaar want vriend werkte ook nog is even een omslag .. Sinds gisteren ben ik echt emotioneel op blijf huilen over alles wat er gebeurt het was zoiezo de laatste zwangrschap de laatste weken niet van kunnen genieten .. Heb nu bijna 5 weken mijn middelste dochtertje amper gezien denk hooguit 1.5 uur over de 5 weken gezien inverband ik het niet aan kon en sinds geboorte van Sophie dat ze de waterpokken heeft .. Ook kregen we te horen dat als ze misschien langer hadden gewacht met halen of ik in een rolstoel te recht zo komen of Sophie niet goed zal gaan .. En van heb me gelijk gesteriliseert wat ja lag toch open en we wisten al wel dat dit de laatste zou zijn ... Maar dat het alleen maar goed zou zijn dat we dit hebben gedaan want mocht ik weer zwanger worden kom ik al heel snel voor de keus te staan houden gevolg belanden rolstoel of weh laten halen want de kans is groot dat ik in een rolstoel beland door de zware bekkenklachten die ik had tijdens de zwangerschap .... Heb het met die dingen zo moeilijk kan het echt even geen plaatsje geven. Kijk we waren er al over uit geen kids maar als je dan zulke dingen hoort doet het je toch erg pijn . Hoop ook snel dat mijn andere meisje snel thuis is misschien dat ik alles dan snel een plaatjes kan geven .. Het gezin is ook niet compleet zonder haar ze heeft Sophie even in een flits gezien .. Ze is pas 2 maar laatst ging ze echt overstuur en huilend met Oma en Oma meee wil me meisje gewoon weer bij me hebben ... ( maar zolang die waterpokken die opdrogen is het te riskant voor Sophie
ach Jeetje wat een verhaal, klinkt als een emotionele achtbaan voor je. Neem gewoon de tijd en je zal je beetje bij beetje vast beter gaan voelen en anders gewoon hulp inroepen hoor, het is niet niks wat ik zo lees, heel veel sterkte x
Jeetje erg heavy allemaal. De enige tips die ik je kan geven is pak je rust en geef toe aan de tranen. Ik heb zelf ook een hele heavy zwangerschap en ks gehad. Rond de periode dat jij nu zit begonnen bij mij de kraamtranen, en het begin van de verwerking. Heel wat verpleegsters hebben mij zitten troosten en het helpt. Wat mij ook heel erg hielp, was naar mijn meisje kijken. Ik ben zelfs wel terug gelopen naar waar zij lag, omdat terwijl ik terug liep naar mijn kamer alweer de waterlanders had. Neem de tijd die je nodig hebt zowel voor jou lichamelijk herstel (i know makkelijker gezegd dan gedaan, ik knok ook nog steeds) als het geestelijke gedeelte. Dikke diggi knuf!