Hi dames herkent iemand dit ? Ik heb twee kindjes uit mijn vorige relatie. Ik heb al een kindje van mijn huidige partner en ben 31 weken zwanger van onze zoon. Mijn oudste twee zijn er iedere week een halve week en dat valt altijd in het weekend. Ik werk nu al 9 weken niet meer ivm afbuigende groei van de baby. Nou is het grootste probleem. Mijn partner zit ieder weekend op scherp er hoeft maar iets te gebeuren wat de oudste twee doen en hij is chagrijnig. Verder wil hij ook zijn eigen tijd denk aan Game etc. ik ben inmiddels dood op omdat ik ieder weekend met drie kinderen op sleeptouw ben. Ik kan de deur niet uit of het is neem er even een of twee mee. Al is het alleen al voor een kleine boodschap. Inmiddels ga ik ieder weekend maar met tegenzin met alle drie de kinderen weg omdat ik enorm gestresst ben thuis of hij weer chagrijnig word etc. Ik ben alleen helemaal op qua energie. Ik ben zo toe aan wat eigen tijd en enorm gestresst door de niet gezellige sfeer in huis plus dat nergens meer een veilige haven voor mij voelt. Thuis hoort een plek te zijn om rust te krijgen en hij is de enige die dat nog heeft. Vervolgens zodra de kinderen op bed liggen wil ik ook vrij snel naar bed want ik ben dan na uren met hun ook echt op. Vaak komt er dan een sneer dat ik niet gezellig ben. wanneer ik met hem praat en aangeef helemaal op te zijn toe te zijn aan rust en hij ook best voor mij eens een dag met de kinderen kan hebben, krijg ik de reactie : ja maar ik ben ook op van werk en ook gestresst. Ik voel me zo onbegrepen en alleen. Sterker nog ik ben zo oververmoeid dat ik geen idee heb hoe straks nog te kunnen bevallen. Inmiddels merk ik ook een gevoel omhoog komen dat alles misschien wel beter is als hij hier gewoon niet meer is. Ik heb dan in iedergeval mijn veilige thuis om me op m’n gemak te voelen zonder stress dat we weggekeken worden. Herkenen jullie dit gedrag van jullie mannen en wat hebben jullie gedaan?
Ik had dit kunnen schrijven. Ben het zo zat om hem steeds op z'n gat te zien, terwijl ik met pijn alles doe. En dan nog commentaar leveren vanaf de bank. Alles wat ik gevraagd heb te doen voor de baby hier is, is niet gedaan. Dus vandaag moet ik zelf het zolder op kruipen om de autostoel te halen. Ik heb een slaaptekort omdat ik opsta met de kleintjes, en hij nog lekker even uitslaapt. Vervolgens gaat hij lekker vroeg naar bed, en blijf ik achter was te vouwen, of de laatste afwas te doen. Ik heb hetzelfde gevoel, ik heb liever dat hij niet thuis is, dan zie ik namelijk ook niet dat hij niks uitvreet.
Klinkt naar! Niet de oplossing en ook niet iets waar je wat aan hebt maar... Maar was hij ook al zo toen je nog niet zwanger was vd tweede samen van jullie? Was t überhaupt dan wel een verstandige keuze om voor een vierde te gaan... Bedoel ik overigens niet zo naar als ik t type... los van de zwangerschappen... is hij dan wel gek op jou 2 oudste kids? Misschien eens uitzoeken waarom hij zo doet? En je eigen eens bedenken of je dit überhaupt wel wilt? sjonge niet zo’n positief bericht van me, sorry! maar lijkt me niet meer dan normaal dat je partner je steunt in de keuzes die jullie samen gemaakt hebben lijkt me...
Sterker nog… ik schaam me er best voor maargoed….. onze jongste is 1,5. Ze was 11 mnd toen ik er achter kwam dat ik zwanger was. Bij de internist… tijdens mijn medicatie controle… dus de vierde was niet gepland. Mijn eerste reactie was, ik wil dit niet.. niet nu al. Uiteindelijk hebben we veel gepraat en was hij juist de gene die aan gaf en voor te willen gaan en absoluut enorm zijn best zou doen om te helpen. Wat betreft de twee oudste, ze kunnen met elkaar door één deur en het ook erg leuk hebben maar je merkt dat de band niet extreem sterk is. Hij kon al minder van hun hebben maar niet tot irritatie aan toe… nu kan de jongste heel trots beneden komen: ja ik heb dit weekend super goed geluisterd hè!! En dan komt er een reactie: ja een beetje…. En opzich is kan ik hem dan aangeven van Goh wat enthousiaster kan ook wel (hij is dan aan het game) maar ik heb simpelweg geen energie er mee voor hem dit contant aan te moeten gaan geven. Het is ook niet zo dat ik nog met een gerust hart een middagdutje zou gaan doen. Helaas is de situatie dus tijdens de zwangerschap enorm Omgeslagen
Games maakt meer kapot dan je lief is! :/ Mijn man was ook een flinke gamer ... tot grote ergernissen an toe! Heeft ook tot vele ruzies geleidt. Volgens mij heb ik m ooit zelfs de keuze gegeven te kiezen tussen dat rot mormel en ons (gezin)... ik weet t heel fout. Maar.... tot op heden gamet hij echt nog super weinig eerlijk gezegd... en ben ik wel zover om bijv straks samen de nieuwe rotmormel te gaan kopen... het is een beetje geven en nemen... Kun je geen afspraken maken dat ie alleen Savonds gamet bijv als jij vroeg ik je bed ligt??? En dat ie er overdags voor jou/jullie is! En hij in avond ongestoord z’n ding kan doen ofzo
Oh joh al gedaan zo ontzettend vaak. Hij heeft zelfs letterlijk op iedere kamer al gezeten met het ding om zich af te kunnen sluiten. Nu dus in de woonkamer. Maar opzich is dat niet eens zo zeer het dingetje denk ik. hij laat ook alles slingeren ik kan hem 100 dingen zeggen hij luistert nergens na. Ik voel me gewoon nergens meer een prio. En dan komt er idd nog bij dat ik de rest op sleeptouw moet nemen omdat meneer eigen tijd wil.
al is het wel als ik hem vraag wat hij straks gaat helpen met de kleine: kleine op z’n borst slapen terwijl hij aan game is…….
Wat lijkt me dit verschrikkelijk! Tijd voor een goed gesprek lijkt me, want nee, dit is niet normaal. Ik ben nu 18 weken en wordt weer wat fitter. Ik ben heel erg ziek geweest en was veel slaap nodig. Mijn vriend nam het huishouden over, waar nodig. Hij zorgde ervoor dat we alles aan de kant hadden als de kids naar bed gingen, zodat ik ook lekker naar bed kon en in het weekend nam hij de kids regelmatig even mee met de mededeling "ga maar even lekker naar bed".
Vervelend zeg, maar ik zou idd eens een goed gesprek met die man aan gaan en even duidelijk maken waar je tegen aan loopt. Dat hij zich ook best even in jouw schoenen mag plaatsen, want dit is niet ok! Laat hem even voelen hoe het is om doodop alles alleen te moeten doen! Sterkte hoor... Super vervelend!
Persoonlijk zou ik dit dus echt niet willen hè.... en had ik m voor de keuze gesteld, hoe sneu dat ook eigenlijk is :/ Maar je partner “hoort” je partner te wezen.. niet je huisgenoot/extra kind... Idd goed gesprek aan gaan en anders keuzes gaan maken?
Oh dat heb ik ook al wel gedaan hoor. We hebben nog twee woningen. Hij een dichterbij werk en ik een erg ver van zijn werk. We willen uiteindelijk verhuizen naar waar hij woont maar dan een andere woning aangezien hij een klein huis heeft. Ik heb een groot huis zelf wat nodig is met de kinderen dus op papier wonen wij niet samen. Ik heb hem ook al meermaals gewoon naar huis gestuurd… dan ging hij daar zitten game en na enkele dagen was het ja ik mis je wel. In z’n huis deed hij dan niks zelfs niet voor hem zelf koken oid. heb hem ook al gezegd hem zo in de weekenden niet hier te willen hebben en zijn antwoord is dan: oké dan ga ik de weekenden met m’n dochter wel naar opa en oma en dan zie ik jou alleen door de weeks. Vandaar dat ik inmiddels ook heilig geloof dat ik gewoon geen prioriteit meer ben.
Oh hemel!ik schrik hier toch wel van hoor... Sorry voor m’n brutale vraag maar ben je überhaupt nog wel gek op die jongen? gaan we weer, persoonlijk zou ik lekker m’n eigen leven gaan leiden en bij m weggaan... Besef je goed dat dit niet zo 1,2,3 zal veranderen. Kies voor je eigen leventje/geluk/kids denk ik dan... en niet voor dat kleine jongetje waar je alleen nog maar meer werk aan/mee heb Vind dit overigs echt heel erg, en verdomd sneu voor jou zeg! T leven is al moeilijk zat, laat staan met 4 kids! Denk aan jezelf!
Op de lieve momenten wel maar die worden steeds schaarser. Ik zat vanmiddag aan tafel te huilen ( kinderen waren er niet) maar dat ik dus dood moe ben en kapot ga van deze stress enige wat hij zei was ja ik ook. Toen is hij gegaan. Hij kan echt heel lief behulpzaam en charmant zijn. Maar op deze manier zie ik me geen gelukkige toekomst tegemoet. Maar inderdaad alleen met 4 kinderen… ik heb geen idee hoe dat allemaal te gaan doen
Er niet van uit gaande dat je uit elkaar gaat.. maar alles lukt uiteindelijk hè! Hier toevallig op knappen van een vierde kindje... oudste word 5 deze zomer. Ik heb de luxe dat ik bij ze thuis kan blijven en we t met 1 loontje redden. Maar, mocht man wegvallen zal er hoe dan ook een oplossing gevonden worden om een goed leven samen op te bouwen met kids. Dus wél met baan/opvang etc. Het zal alleen een zoektocht worden en vooral wennen... Maar het mag absoluut niet de keuze van je leefgenot beïnvloeden lijkt me.. Net als bij iemand blijven omdat je anders bang bent het niet te gaan redden... desalniettemin hoop ik dat die vent van je gewoon z’n ogen zal gaan openen !!! En je laat blijken dat je er écht wél toe doet! Anders is t een relatie van Piet Jan snot
Pfffff Het klinkt niet alsof je gelukkig bent in je relatie... En zoals je eigenlijk in je eerste post al aangeeft, de keuze al gemaakt hebt... Misschien moet je dat maar lekker doen dan... Al deze stress zal je kindjes ook geen goed doen. Maar man wat een kutzooi zeg
Oh zeker niet. Financieel heb ik niks te klagen. Ik hou denk ik meer over dan menig andere. Indien nodig zouden monden nog gevoed kunnen worden van 250 per week opgehoest door mijzelf (komen we nu al niet eens aan maargoed ergste geval) opvang heb ik nu al standaard etc. het is meer qua rust eigen tijd die er dan volledig in zal schieten ik ga denk ik vanavond als hij terug is van F1 maar eens een gesprek met hem aan. Want ik hou van hem maar mijn leventje is zo niet zoals ik het had voorgesteld helaas.
Dat gevoel herken ik... maar daar ja vast ook wel een weggetje in kunnen vinden uiteindelijk. ja ik zal toch ook gewoon voor goed gesprek gaan op een “goed” moment. En echt aangeven dat je op de Max. Zit... en je ook serieus overweegt of je dit leven samen wel ziet zitten of niet. En aan de hand van zijn reacties zal je altijd nog keuzes gaan maken enz.. hoe dan ook heel veel succes! En denk aan jezelf!
Jeetje wat een rot situatie zeg maar vraag jezelf af of je nog gelukkig bent in deze relatie. Denk dat je zelf het antwoord al weet nm.