Pff, heb ik akelige dag gehad. Even kort door de bocht. Mijn vriend en ik willen dolgraag kinderen. Vorig jaar juli met de pil gestopt, na 6 maanden nog geen goed nieuws. Mijn zusje kwam me na 3 maanden vertellen dat ze zwanger was. Ik was echt blij voor haar, maar kon dat niet echt zijn. Wij wilden ook, maar dat duurde mij veel te lang. Na 6 maanden draaide bij mijn ouders alles om de baby, als ik maar even thuis kwam liet mijn moeder weer zien wat ze allemaal voor de baby had gekocht etc. Dat deed mij erg veel pijn maar heb me altijd sterk gehouden. Onze tijd komt wel. Haar 20 weken echo was mooi, maar voor mij niet leuk om naar te kijken. Ik was nog steeds niet zwanger na 6 maanden. We besloten te trouwen en hebben zo'n 4 maanden veilig moeten vrijen, ik wilde niet hoogzwanger trouwen, je zult net zien dat ik dan meteen zwanger was. Begin dit jaar raakte mijn andere zusje per omgeluk zwanger. Toen ze me het vertelde wist ze niet of ze er wel zo blij mee moest zijn. Tuurlijk is ze nu blij en gelukkig. Maar toch heeft mij dit verdriet gedaan. Wij zijn nu bezig met de tweede ronde, nu zijn we er echt weer mee bezig. Ik hoef maar thuis te komen en alles draait om mijn zwangere zusje. Ze is moeders kindje bij mijn moeder. als ik met mijn moeder weg ben praat ze alleen over de baby straks. Iedereen is blij, dat probeer ik ook wel, maar het doet zo ongelofelijk veel pijn. wij willen zo graag, maar het laat nog op zich wachten. Maandag had ze de 20 weken echo. De dvd liet ze vol trots zien alleen konden wij toen niet/ Giser na het voetbal ging iedereen weg maar wilden ze hem ons nog laten zien. Ik zag er zoooo tegen op, ik kon dat gewoon even niet aan. Sterk blijven, ernaar kijken en mezelf blij voor doen maar eenmaal buiten bartse ik in huilen uit. Dit was me even teveel geworden. Ik weet dat we geduld moeten hebben, maar als je zo graag wilt en het is nog niet zover doet het gewoon pijn. Heb mezelf uiteindelijk in slaap gehuild. Vriendlief wist zich geen raad met me, maar ik was even helemaal gebroken. Wat is dat zwaar . Het zelf willen, maar moeten toekijken naar je jongere zussen. Zelf mijn moeder heeft het alleen over de kinderen, niet wetend hoe ze mij ermee kwetst. Doet gewoon pijn.
Jeetje joh kan me voorstellen dat je je er heel erg rot onder voelt. Misschien is het een idee om het er eens met je moeder en eventueel zussen over te hebben dat jij ook een kinderwens hebt maar dat het nog niet zo wil lukken. Dan kunnen ze je steunen en ook een beetje rekening met je houden zodat jij je iets minder rot voelt erover.
eeej butterfly, kopop! ik begrijp best dat het balen is! echt hoor! helemaal als je er zo je best voor doet! en het zoooo ontzettend verlangt! een dikke knufff voor jou! en balen mag tuurlijk! (misschien ook een id om het je moeder te vertellen? dat ze iig wat meer rekening met je kan houden?) het lijkt allemaal zo oneerlijk zo, maar jullie tijd komt ook nog! en dan des te meer ervan genieten! liefs kanjer
oh, dat is echt verdrietig! Ik geef je een hele dikke knuffel! Op een dag heb je ook een hummeltje hoor.
Ze weten het wel. Ze weten ook dat we ermee bezig zijn en dat het eerst niet wilde. Ze houden geen rekening met mij. alles draait om baby's!
ff eerlijk tegen je zijn...... je was 6 maandjes bezig bent 4 maanden gestopt en zit nu weer in je eerste ronde dussss technisch gezien ben je nu voor de 7e ronde bezig das toch nog eigenlijk niet zo heel erg lang hoor meis! joh jouw tijd komt echt wel hoor maar volgens mij ben je nog maar met 1 ding in je koppie bezig. je terwijl je met je bruiloft bezig was lekker 2 maanden voor die tijd moeten stoppen dan was je met andere dingen bezig en voor je t weet ben je dan ook (vaak) zwanger. nou wijffie kop op en probeer ook te genietten van de babys van je zussen en als jij straks zwanger bent zul je zien dat je moeder ook over niets anders kan praten. dikke knuffel
Jeetje meid, wat lijkt me dat moeilijk voor je. Zeker omdat je tweede zusje het ook helemaal niet gepland had. Ik weet verder niet hoe praterig jullie zijn binnen het gezin, maar anders zou ik ook een gesprek met ze aangaan over hoe jij je nu voelt. En dan natuurlijk wel duidelijk maken dat je het je zusjes gunt natuurlijk, anders durven ze misschien helemaal niet meer blij te zijn in jouw buurt en dat zal je bedoeling waarschijnlijk niet zijn. Maar dan kunnen ze misschien wel wat meer rekening met je houden. Ook je moeder natuurlijk. Oma worden is natuurlijk leuk, maar er is meer in het leven. En nog gefeliciteerd met je huwelijk!
ahhh (moge ze dan ook zoo blij zijn als het bij jullie raak is!) kan me dan heel goed voorstellen dat het flinke klappen zijn! maar houd moed! het komt een keertje goed! zeker weten! liefs kanjer
mischien lijkt dit nu zo te zijn maar in jouw hoofdje draait ook alles maar om 1 ding . laat ik eerlijk zijn iedereen die kinderwens heeft vind maanden als jaren duren en elke maand menstruatie is een grote teleurstelling. maar de meeste stellen doen er wel een jaartje over hoor. nogmaals dikke knuffel en praat er met je ouders en zusjes over
Hoi Butterfly, Ik kan me goed voorstellen dat je het erg vindt dat je zelf nog niet zwanger bent terwijl het anderen veel sneller is gelukt. In mijn familie zijn er ook achter elkaar vrouwen zwanger geraakt en zelfs bevallen.. Ik ben altijd blij voor hun geweest, echt diep vanuit mijn hart. Het is moeilijk om het te accepteren, maar probeer er mee om te gaan. Probeer andere hun zwangerschap te gunnen en krijg geen nare gedachtes omdat het bij jullie nog niet gelukt is. Want dat is echt niet goed voor jullie. Want op een gegeven moment begint alles te irriteren en ga je stressen. Wees blij voor anderen, want op een dag zullen zij ook blij voor jou zijn. Een zwangere vrouw krijgt nou eenmaal veel meer aandacht dan een niet zwangere. Het is je eigen familie, probeer er ook van te genieten
o ja nog ff een klein dingentje je schrijft dat het eerst niet wilde maar 6 maanden bezig zijn wil niet zeggen dat je niet zwanger kan raken hoor! denk dat je t iets te zwart ziet op deze manier je was gewoon bezig met zwanger raken en bent tussendoor gestopt kijk maar eens hoeveel maanden een gemiddeld stel er over doet
Dit is de tweede ronde. En nee, technisch gezien zijn we ook nog niet zo lang bezig. Maar het lijkt gewoon eeuwen. En helemaal als je zusjes voorgaan, en 1 ervan niet eens gepland. We praten veel en bij mijn zusjes gaf ik dat ook wel aan. In hun bijzijn ben ik ook erg enthousiast hoor. Vind het echt super leuk. Maar als ik dan eenmaal thuis ben voel ik me gewoon ellendig. ik wil het ook zo graag en zie hun helemaal stralen. IK wil dat gevoel ook! Ik weet ook echt wel dat onze tijd komt hoor, en we wachten ook geduldig af maar gister werd het even te moeilijk en toen voelde dat even als een harde klap jah. Maar nu gaat het ook wel weer. Soms voelt het gewoon even Kloten.
Dat weet ik wel, ik weet dat 6 maanden niets voorsteld, maar ik probeer te zeggen dat het langt duurt als je het wilt. Je bent zo 1 jaar bezig, maar het duurt langer als het graag wilt. Ik voelde me gewoon even rot na haar 20 weken echo dvd.
Ik begrijp jouw gevoel heel goed hoor! En, natuurlijk hebben de dames die zeggen dat je nog niet zo lang bezig bent, helemaal gelijk. En natuurlijk gaat jouw tijd ook nog komen. En natuurlijk gaan jouw zussen dan ook voor jou hartstikke enthousiast zijn. Maar..... dat neemt allemaal niet weg dat als je iets héél graag wilt, en daar ontzéttend je best voor wil doen, het niet altijd eenvoudig is als anderen daar (op het eerste gezicht) niks voor hoeven doen en wél meteen krijgen wat ze graag willen. Neem van mij aan dat dat gevoel met pieken en dalen komt. Soms trek je het wat makkelijker, soms is het een stuk moeilijker. Probeer, hoe moeilijk ook, over het gevoel heen te stappen, dat is het makkelijkst. Even lekker brullen, jezelf hartstikke zielig voelen, om een dag later weer lekker te fantaseren van de tijd die ook voor jullie gaat komen! Succes, en als je wil zeuren, janken of wat dan ook, vooral lekker op dit forum doen! Want daar is het toch ook een beetje voor?
Meid, wat vervelend! Natuurlijk ben je blij voor je zusjes, maar voor jou is het gewoon ontzettend moeilijk en voelt het waarschijnlijk erg oneerlijk. Maar ik vind dat je je niet groot hoeft te houden hoor. Zeker als ze weten dat jij het ook graag wilt, maar dat het nog niet is gelukt, horen ze ook een beetje rekening met jou te houden (vind ik). Natuurlijk is iedereen blij met de zwangerschappen van je zusjes, maar het komt op mij een beetje over alsof het er duimendik bovenop word gelegd, alsof echt alles daar alleen maar om draait. Ik heb zelf een keer iets soortgelijks meegemaakt, alleen een ander soort situatie. Ik was ongepland zwanger geraakt, maar ik kreeg een miskraam. Iedereen was opgelucht dat het kindje "weg" was, behalve ik. Ik voelde me verdrietig en ellendig. Bij mijn schoonouders van toen (heb inmiddels een andere vriend) werd er ook niet over gesproken, alsof er niets gebeurd was. En dan gingen de moeder en zus van mijn vriend vrolijk in mijn bijzijn een tv-programma over zwangerschappen kijken. En opmerkingen maken zoals: "Oh wat een leuke zwangerschapskleding heeft die vrouw aan!" En: "Ja, tegenwoordig is het gewoon zó leuk om zwanger te zijn!" Er werd geen rekening met mij gehouden, en ik ging door de grond van verdriet.
Hoi, Ik ken dat gevoel. En dat gevoel is kl#ten. Vriendin van mij is net bevallen van haar eerste kindje. en ik moet je zeggen bij zit er een erg jaloers gevoel. Ik gun het haar erg maar toch voelt het rot.
Dank je, door jou bericht voel ik me een stuk beter, ik voel me nu begrepen. Dat gevoel komt met pieken en dalen. Ben altijd blij voor ze hoor en enthousiast en ben dol gelukkig met mijn nichtje. Maar als dit ook jou grootste wens is steekt het ergens toch wel een beetje. Dit was ook de eerste keer dat ik me echt zo kloten heb gevoeld. Dat heb ik nooit gehad. Maar die echo was me even teveel. Dat heb ik niet geuit naar hun toe. vond het ook super mooi, maar toch lag het gevoelig voor mij. Bij mij is het altijd zo geweest dat ik moest knokken om dingen voor elkaar te krijgen dat is nu ook zo. Ik weet dat mijn beurt wel komt en ook iedereen blij is. Wat iedereen hier zegt weet ik ook wel, maar soms moet je je hard gewoon even luchten. Dat heb ik nu gedaan. En ik weet iedereen mijn gevoel wel snapt........ maar....... 6 maanden is kort....... dat weet ik ook wel. Maar ik moest mijn gevoel nu even kwijt. Het is ook niet zo dat ik me aldoor zo voel. Gister was het gewoon een klap, zo heb ik dat nooit gevoeld.
Ik ben ook bekend met dat gevoel... mijn schoonzus is nu weer 10 weken zwanger van haar 2e... alles bij mijn schoonouders thuis draait om haar kindje en nu ook weer haar zwangerschap. Ik ben wel blij voor haar maar het doet mij wel pijn. En dan vooral die opmerkingen: wanneer gaan jullie aan kinderen beginnen? Pfff als ze eens wisten! En zojuist ook op hyves een oude vriendin gevonden.... met al een mooi klein menneke.