Goedemorgen Als alles goed blijft gaan verwachten wij in januari ons tweede kindje Hij of zij zal geboren worden als I. 15 maanden is, bewuste keuze geweest alleen gingen we er niet vanuit dat het na de eerste ronde al raak zou zijn, nog stom verbaasd zitten we naar de testen te kijken. Hoe hebben jullie het ervaren om twee kindjes zo kort op elkaar te hebben? Praktisch, emotioneel, fysiek.. Ben heel erg benieuwd naar jullie ervaringen
Hier kwam zoontje toen jongste dochter 16 maanden was. Ze was nog zo mijn kleine meisje, en toen van het ene op het andere moment zo groot! Dat was best even wennen. De kraamverzorgende heeft zich vooral bezig gehouden met mijn meiden. Een baby verzorgen / voeden, dat wist ik nu wel. Opa en oma hebben veel met ze gedaan die eerste tijd. En in het weekend ging papa lekker met ze zwemmen. Lichamelijk was het best zwaar. Maar je doet wat moet gebeuren. Ik probeerde de slaapjes samen te plannen zodat ik in ieder geval even een uurtje kon liggen in de ochtend. En heel erg op tijd naar bed. 20.30 lag ik er in. Verder veel combineren. De meisjes in bad, ik op een stoel er bij en ondertussen baby voeden. Nu zijn ze 6 en bijna 5. En spelen af en toe leuk met elkaar ��. Qua ontwikkeling scheelt het behoorlijk, maar aangezien ze qua lengte nu even groot zijn denken mensen vaak dat ze een tweeling zijn . Succes, het komt goed hoor, tis tijdelijk even bikkelen.
Ik kreeg meteen een tweeling, dus ben gewend aan dubbel zorgen. Ze zijn nu 17 maanden en hebben er sinds deze week een zusje bij. Gaat allemaal heel gemoedelijk. Kraamhulp stond er ook van te kijken. Organiseer jezelf goed qua boodschappen en huishouden, dan hoef je alleen echt te focussen op het plezier en de zorg voor je kindjes.
Hier een bijna 17 maanden verschil. Ik vind het wat zwaarder dan verwacht. De verzorging en voeding hadden we snel een ritme in. Het probleem is dat ze overdag echt nooit tegelijk slapen. Ik ben van 6 uur 's ochtends tot 11 uur 's avonds met 1 van de kinderen bezig, vaak natuurlijk allebei. Lastig is ook dat de jongste niet in de draagdoek wil. Ik vind het wel heel schattig dat ons mannetje zijn zusje de hele dag kusjes wil geven. Moet er wat voor over hebben, ik hoop dat ze straks leuk met elkaar spelen.
Hier een verschil van 15 maanden. Vond de overgang van 1 naar 2 kindjes iig veel groter dan van 0 naar 1 kindje. Over het algemeen valt t me allemaal wel mee, maar soms is het gewoon heel erg zwaar. Oudste vraagt soms veel aandacht en dan is de de jongste er ook nog. En het huishouden.. Jongste is nu 6 maanden en de oudste dus 21 maanden en zijn samen zo schattig. Inderdaad ook veel kusjes geven en knuffelen.
Hier zal er ook 16 maand tussen zitten. Ga binnenkort ervaring opdoen. Bij ons was het ook een bewuste keuze, maar ik denk soms wel 'oh jee, hoe ga ik het straks allemaal doen'. Gelukkig heb ik een man die me overal mee helpt en hoef ik het huishouden niet alleen te doen.
Wij hebben 2x dicht op elkaar. De oudste 2 schelen 14 maanden en de jongste 2 17 maanden. Tussen die 2 stelletjes zit dan wel 3 jaar. Ik moet zeggen dat ik nooit echt dilemma's ondervonden heb. Het ging allemaal zo soepel. Maar ik denk ook dat dat grotendeels komt omdat ik best relax ben en me er nooit druk om heb gemaakt. Hoe meer druk je je erom maakt des te meer beren je op de weg ziet (zo denk ik dan).
Ik vond het zwaar, vooral in het begin. Mijn kinderen schelen 17 maanden. In tegenstelling tot wat ik hier veel lees, kon mijn dochter (de oudste) haar broertje niet uitstaan op veel momenten. Op allerlei manieren proberen om hem aan het huilen te krijgen en daarvan kom je in een neerwaartse spiraal. Sinds dat de jongste zichzelf kan voortbewegen is dat voorbij en zijn ze heel leuk samen, toen was hij bijna 1. Ik vond het fysiek niet zo zwaar, maar emotioneel zat ik er best vaak doorheen. Wij hebben naast een gastouder ook geen vangnet, dus ik kon ook niet een momentje rust pakken. Er zijn zo veel factoren die dan meespelen. Nu ben ik nu weer die relaxte moeder die ik ook was toen ik nog maar 1 kindje had.
Het ligt er echt heel erg aan hoe je kindjes zijn. Ik merk dat het elke 3 uur voeden (incl snachts) me nu wel begint op te breken. De oudste is jaloers dat hij niet meer de enige is en begint nu te puberen. Maar behalve zwaar is het ook heel erg leuk en heel veel tegelijk. Ik voel me een beetje heen en weer geslingerd Tussen ze beiden achter het behang willen plakken en puur geluk.
Hier komt over 7 wkn de tweede. Ik kan me er soms best zorgen over maken. Maar ook weet ik dat alles goed komt. Het grootste punt is dat ik echt op tijd moet eten en dat lukte niet altijd met de eerste. Nu is de tweede er straks en hoe gaat het dan? Zeker als ml middagdienst heeft. Ik laar het allemaal maar over me heen komen. Maar spannend is het wel.
Ik heb geen kinderen snel achter elkaar gekregen maar mijn moeder wel. Tussen mij en mijn broertje zit 11 maanden verschil. Mijn moeder zei altijd dat het soms wel zwaar was maar dat ze het ook heel erg mooi vond. Ik liep al met 11 maand dus dat was ook wel makkelijk. Mijn ervaring is dat mijn broertje en ik erg veel aan elkaar hebben gehad , waren altijd samen aan het spelen (of ruzie maken hahaha) Tegelijk in de puberteit zitten was soms wat lastig haha maar nu hebben we een hele sterke band waar niemand tussen komt
Hier 2 kinderen waar 14 maanden tussen zit. En het is inderdaad wel pittig want D. loopt nog niet dus moet hem ook nog veel tillen. Maar ik moet zeggen dat ik het zwaarder had verwacht. Maar dat zal heus nog wel komen als L. wat meer wakker is straks. Wat ik wel fijn vind is dat het ritme voor D. gewoon doorgaat. Dus 3 dagen in de week is hij niet thuis. Waardoor ik me handen vrij heb voor L.