Onze dochter van 13 maanden is nu op de leeftijd dat ze soms gefrustreerd raakt als iets niet lukt of als iets niet gaat zoals zij wil. Als baby overstrekte ze al behoorlijk, hiervoor zijn we ook bij de osteopaat geweest. Nu gaat ze dus ook overstrekken als ze boos is. Ze doet het ook heel plotseling en is al een paar keer met haar hoofd op de grond geklapt. Ook met verschonen kan ze overstrekken en draaien waardoor verschonen op de commode soms niet meer verantwoordelijkheid is. Wij leggen haar nu op de grond en negeren het verder als ze overstrekt. Vasthouden, afleiden enz werkt alleen maar averechts. Ze heeft wel last van haar oortjes dus misschien speelt dat ook mee. Inmiddels heeft ze buisjes en alweer de 2e kuur antibiotica druppels en orale antibiotica. Zijn er mama's die dit herkennen En zo ja, hoe gaan jullie er mee om?
Volgens mij is dat wel normaal. Als mijn zoontje boos is dan moet ik hem soms ook opvangen want hij gooit soms zijn hoofd achterover en valt dan op de grond Ik denk dat dat meer te maken heeft met het niet onder controle kunnen houden van hun emoties. Boos = boooooos Ik zie vaak van te voren wel of hij zich dramatisch gaat gedragen over een situatie dus dan zit ik klaar om hem op de vangen. Daarna zet of leg ik hem neer waar hij zijn theater doet zodat hij zichzelf geen pijn kan doen. Soms dan werkt afleiden, soms beetje praten, soms even knuffelen .. En soms gewoon niets, dan is hij gewoon boos. Dat duurt dan 2 minuten of zo.
Mijn dreumes is momenteel ook een klein driftkikkertje en een ramp met verschonen. Overstrekken, draaien, zichzelf overal uit of tussendoor proberen te wurmen als hij kwaad is en zichzelf ineens naar achter gooien inderdaad. Op deze leeftijd is het heel normaal dat ze geen controle over hun emoties hebben, en als ze boos zijn dat ze dan ook even kortsluiting hebben en niet meer voor rede vatbaar. Ik laat hem gewoon uitrazen op een veilige plek, soms is dat op schoot en soms op de grond. En die schedeltjes kunnen wel wat hebben gelukkig
Hier staat ze gelukkig te driften van nijd. Bijna te springen zeg maar. Of ze gaat met dingen gooien. Scheelt een boel voor je eigen gemoedsrust vergeleken met degene die zichzelf op de grond gooien maar irritant is t zeker. Zeker als ze nog zo klein zijn dat je ze ook niet duidelijk kan maken dat boos zijn een emotie is, die er soms bij hoort en dat je daar meerdere dingen mee kan doen. Ik trek meestal maar ff iets van een fysieke activiteit uit de kast, dansen, achtervolging, desnoods ff kwartiertje buitenspelen en die frustratie dumpen. Maar goed, wordt wat lastig als je aan t verschonen bent. Hier is t meestal als ze iets niet mag. T woordje nee is garantie voor dramatisch theatrale effecten op t moment. Ook dat is een fase...
Heel normaal, mijn jongste werd soms echt een plank en donderde zo recht achterover tegen de vloer... heel sneu, maar echt een uiting van énorme emotie. Ze kon bij intens verdriet of juist de slappe lach ook flauw vallen, ook totaal ongevaarlijk. Nu is ze 4 en heeft ze het al heel lang niet meer gehad in die mate.
Hier ook een dreumes waarbij de boosheid uit z'n tenen kan komen. Inclusief theatraal overstrekken, op de grond vallen, en om zich heen trappen en slaan. Ook met verschonen is het een ware koning in proberen te ontsnappen en van de commode af te rollen. Het is uiting van frustratie en emotie kunnen ze nu nog niet onder controle houden. Zorg dat hij veilig boos kan zijn. Dus als ik het zie aankomen dan help ik hem naar de grond (al mening tand door de lip gehad, moest het even leren ) en kan hij even schreeuwen en doen wat hij wilt.
Dank jullie wel. Ik herkende het ook helemaal niet van mijn oudste dochter. Die heeft dat nooit gedaan. Ik laat haar ook uitrazen. Vandaag heeft ze er helemaal geen last van gehad.