Een collega (1e kind toen ze 33 was, 35 en ze is vorige week bevallen van de 2e) van mij zei toen ik vol vreugde zei dat ik zwanger was; wat jong. Weet je dat wel zeker. Ik zei tegen haar goh wat ben jij dan een oude moeder. Heb je daar geen spijt van? Ze kreeg een rood hoofd en liep weg. Tja, wie de bal kaatst kan hem terug verwachten. Maar ook vragen van kennissen van mijn leeftijd (22), was het wel gepland? Nee zei ik, een kind kun je niet plannen. Je moet maar afwachten of je zwanger mag worden. Uitgeluid zijn ze dan. Heerlijk, die gezichten van hun dan.
oh daar heb ik ook een goeie voor, was tijdje terug op het kleuterplein aan wachten, en een dame opzich wel vriendelijk maar beetje raar haha , die vroeg ook aan mij je bent wel jong he! vroeg hoe oud ik was, dus ze zei zo en dan al 2 kinderen ik natuurlijk normaal anwoorde van nou ik vind het heerlijk om jong mama te zijn etc. en toen kwam het, dan zal jou zoontje wel niet zulke krullen krijgen (dochter heb kroeshaar ondanks mijn vriend nederlands is die heeft ook kroeshaar) natuurlijk! ik zei ja dat is afwachten kan nog komen maar ik denk slag! oh zegt ze zijn ze wel van dezelfde vader ik zo ja hoor wij zijn gewoon bij elkaar hoor! jeetje daarviel ik over!
Nee niet echt en ik moet zeggen dat ik het ook niet (her)ken. Of iemand nou 20 of 30 is, ze zijn moeder, willen het beste voor hun kind en ik groet en praat ook gewoon met ze en andersom. Ik kijk sowieso niet naar leeftijd, het gaat er om dat je goed voor je kindje kan zorgen, niet hoe oud je bent. (en dan bedoel ik natuurlijk niet de extreme gevallen van 13 jaar en een kindje of 65 en nog moeder worden)
Nee, geen last van!! Al ben ik niet zo'n hele jonge moeder (26 jaar). Ik voel me af en toe nog wel behoorlijk jong hoor!! Ik ben gewoon niet iemand die uitstraling van een moeder heeft!! Als mensen mij zonder kind zien, kunnen die zich er waarschijnlijk niks bij voorstellen dat ik een kind heb! Die zien me waarschijnlijk nog als een net twintiger!!
Ik kan me enorm ergeren aan van alles en iedereen (als ik een slechte bui heb), maar eigenlijk nooit aan mensen die mij niet groeten. Blijkbaar hebben ze iets anders in hun gedachten. Ik heb gewoon ook zo'n plaat voor me kop dat het niet in me opkomt dat ze mij niet zouden groeten omdat ze iets (negatiefs) over me vinden... Ben zelf ook niet consequent. Soms groet ik de mensen die ik tegenkom op straat, soms niet. Heeft niets met die mensen te maken (al doe ik het eerder als zij ook oogcontact maken), maar met m'n bui en gedachtes op dat moment. Misschien ervaren sommige zwangeren mijn blikken ook als staren, of misschien wel als onbeleefd. Ik denk dan alleen maar: meid wat prachtig en wat zul je gelukkig zijn als je kindje er eenmaal is. Heel klein tikkie jaloers omdat ik het zelf al achter de rug heb. Maar ook zoiets van welkom bij de club. Ook als de zwangere in kwestie er heel veel jonger uitziet dan ik (ik ben zo'n hele oude 30+er, zelfs al bijna 40). Ik vind dat dan een beetje rare gedachten, veel kleffer dan ik eigenlijk ben. En misschien is het daarom dat ik wel kijk en naar ze glimlach maar niks zeg; ik wil me absoluut niet opdringen. Maar als ze me terug aankijken zeg ik wel hai of zoiets. Denk dus niet dat ze meteen iets negatiefs over je denken. En als je ze van die belachelijk kwetsende opmerkingen hoort maken (zoals: je vergooit je leven... bizar om te zeggen!) dan denk je maar dat het nog altijd JOUW leven is en dat jij het volste recht hebt om het te vergooien aan wat dan ook. Gewoon echt maling aan hebben, je doet toch wat jij het beste vindt?! Die mensen zijn het niet waard dat je je er druk om maakt, echt niet.
Meid, ik ben zelfs nog 2 jaar ouder als jouw en ik wordt al zo aangekeken.. weet je wat jij gewoon moet denken ( heeft bij mij even geduurt, was net zo gefrustreerd als jouw..) straks als mijn kids pubertjes zijn, hebben ze een mama die nog redelijk strak in pak zit en nog lekker mee kan tuiten met je dochter omdat je de leeftijden wel dichter bij elkaar zitten.. vriendin van mij riep zelfs een keer middel in de winkel Jahhhh mensen!! tiener moeders gaan weg.. ik lach zelf helemaal in een scheur! want je zag ze namelijk kijken.. heel toevallig zei iemand daar vlak achter, hey carla nog gefeliciteerd he.. 24 ben je nu toch??? Nou.. heb mensen nooit zo zien kijken.. hou de eer aan jezelf, jij bent nog een lekker jong ding, en je moet er niks van aantrekken.. misschien zijn ze wel jaloers, weet jij veel.. gewoon denken.. ze kunnen beter over mijn fiets lullen, dan over mijn l*l fietsen
Hier zijn de reacties wisselend. Ik was 21 toen ik zwanger werd van ons eerste wondertje, hebben er ook heel hard voor gevochten, had PCOS dus ging niet allemaal van een leien dakje. Nu had ik hele positieve reacties vanuit onze naaste familie maar op mijn werk bv. vonden ze toch wel dat ik veel te jong was en dat mijn "jeugd" nu zou eindigen... Mensen verstaan heel erg slecht dat je op jongere leeftijd ook bewust kan kiezen voor een kindje, is gewoon hoe je je leven wilt leiden. Maak mij er ook niet heel erg druk om, ik probeer gewoon de allerbeste mama te zijn voor mijn fantastisch mooie zoon En ik vind jong mama zijn trouwens echt schitterend! Geniet van elk moment!
Wat had ze dan verwacht? Nee, nou je het zegt, ik denk dat ik het nog maar voor een jaar of 5 terugstuur? Misschien bedoelde ze het niet rot. Door haar te antwoorden zoals je gedaan hebt, heb je haar goed laten zien dat het echt een bizarre opmerking en vraag waren. Jammer dat ze dan niet vrouw genoeg is om haar excuses daarvoor aan te bieden.
Nog geen ervaring mee maar zal misschien wel komen. Je moet er niet zo zwaar aan tillen, je hebt toch wel wat beters te doen dan je druk te maken om mensen wat met de neus in de lucht lopen? jij weet wel beter.. Leven en laten leven
Ik heb ook geleerd om niet (of in elk geval iets minder) de gedachten van anderen in te vullen. En vaak genoeg betrap ik mezelf er ook op, dat ik naar mensen zit te staren. Naar de kleur van hun haren. Gewoon het leuke kapsel (zou mij dat ook staan?) Naar hun schoenen (zijn dat nou dezelfde als ik?). Naar hun manier van lopen. Naar hun kinderen. Nouja, om vanalles.. en dus lang niet alles om iets negatiefs dus. En tja, ik kan me voorstellen dat anderen dat dus ook doen
Och ja.. dat staren.. dat herinner ik me nog heel goed en ik merk dat nu ik weer met een baby loop dat mensen niet staren maar heel leuk reageren en in gesprek gaan. Ze gaan er ook meteen van uit dat het mijn eerste is (ik ben 33, zie er iets jonger uit) en als ik dan zeg dat ik nog een dochter van 9 heb komt daar meteen die reactie.. zo hee.. jij was er ook vlot bij.. dat was zeker een ongelukje??? Zucht... (en nee, ze was geen ongelukje.. )
Mij vragen ze ook nog steeds of mijn dochter wel gepland was. Ik was 24 toen ze werd geboren, tjonge jonge. Zwaaaaar irritant. Wij gingen trouwen toen ik net zwanger was, de bruiloft stond al een jaar vast. Zeiden collega's ed, zo, dat heb je nog even snel weten te regelen. Bah, ik werd er echt niet goed van, en nu nog steeds niet haha
ik heb het ook wel gehad hoor. ik schijn er ook veel jonger uit te zien, maar was met 29 bevallen. dan zag ik ook oudere vrouwtjes met elkaar staan smoezen en loeren naar me. ik moet daar dan smakelijk om lachen, omdat ik weet hoe oud ik werkelijk ben. maar ik kan me goed voorstellen dat dat erg vervelend is als je wel echt zo jong bent. ik persoonlijk kan me er niet zo druk om maken of een moeder heel piepjong is of niet. een kindje moet liefde en zorg krijgen en dat kan ook als mama heel jong is
Mensen hebben altijd wel wat joh.. Ik was 26 toen ik zwanger was van m'n 1ste dus niet super jong maar zelfs de gyn zei dat ik nog 'een jonkie' was
Ik ben een'" oma"moeder volgens sommige..maar zolang je geen 12 jaar bent heb ik geen problemen met "jonge"moeders. Mijn zusje was ook al heel erg jong moeder en die veroordeel ik niet dus waarom een andere jonge moeder wel Maar ben het eens met een andere 30+ moeder hier dat er veel jonge moeders zelf al heel naar kunnen kijken als je op de psz komt met je kind ik denk dat het persoonsgebonden is en sommige oudere en jonge moeders hebben gewoon een moeilijk gezicht van zichzelf denk ik dan maar Leef en laat leven
Toen Joris net was geboren had ik dat heel erg. Vreselijk vond ik dat! Ik was 24 toen ik was bevallen van mijn zoon. Ik liep 2 maanden erna over straat een stuk wandelen en er werd letterlijk geschreeuwd over straat: Kijk dat kind met een kind lopen... En zo vaak nagekeken... Ook omdat ik er dus jonger uit zie!
Ik ben 30 maar zie er nog vrij jong uit. Word meestal rond de 22 geschat. Dus ik maak het ook wel mee dat ik dus word aangekeken en nagekeken en je ziet ze dan gewoon denken. Ik kan me voorstellen dat je het vervelend vind. Ik erger me er ook wel eens aan. En ik groet iedereen maar dat kan ook niet anders want mijn dochter zegt iedereen met kleine kinderen wel gedag.
Ik ben 26,heb 2 pleegkindjes, een duopenoti combinatie En een man die totaaaaaal niet er bij past. Ik hoor wel vaker.. uhm.. die kinderen he.. hoe uhm waarom? uhm jij hebt toch een relatie met hem? En uhm nou ja allemaa lva ndat soort vage opmerkingen. En vooral ook aangestaart worden van... jij hoer hahahahahaha wel grappig
Ik heb nog geen rare reacties er op gehad, ook niet op het werk. We zijn op 18 april getrouwd en toen ik 2 dgn later aan het werk ging hadden al mijn collegas mijn werk plek versierd en een paar weken later heb ik verteld dat ik zwanger was, dus raar stonden ze er niet van te kijken. Sommige wisten ook dat we al langere tijd bezig waren, dus die vonden het helemaal super voor ons. Ook van mijn ouders geen rare, vreemde opmerkingen gehad, mede ook omdat ze wisten dat we al ruim 3 jaar bezig waren met een kleintje. Ik heb ook altijd gezegd dat ik jong moeder wilde worden, en dit zei ik al toen ik 16/17 jaar was en nu ben ik 22 en mn man 26.
Nope. Ik vind het wel natuurlijk dat je met de een meer klik hebt dan met de ander. Dit heeft in mijn ogen niks met leeftijd te maken. Ik sluit mijzelf ook nooit zomaar ergens bij aan. Het moet wel goed voelen. Natuurlijk moet een simpel "hallo" er wel af kunnen!