Mijn dochter heeft helemaal geen lont! Hoe help je een kind van 18 maanden om zelf dingen te ontdekken en uit te snorren. Als ze iets wil bv een boekje onderaan de stapel is het meteen gillen en krijsen als ze het niet kan pakken. Het komt niet bij haar op om de bovenste boekjes er eerst af te halen. Als ze wil kleuren en het krijtje van haar keuze niet het doosje krijgt, vliegt binnen 10 seconden het gehele doosje met krijtjes door de kamer. En het kleurboek vliegt er achteraan! Kans om te vragen of ik haar moet helpen heb ik niet. Pfff...zo vermoeiend En sinds 2 dagen heeft ze enorme driftaanvallen als ze haar zin niet krijgt. Vanmiddag heb ik een dvd-tje met elmo opgezet terwijl ik aan het koken was. Toen ik vroeg of ze mee ging eten, wilde ze niet. Dus heb ik de tv uitgezet en dat resulteerde me in een gil partij. Ik heb haar nog nooit ZO boos gezien. Ze is er een uur in blijven hangen. Zo gauw ze bedaarde en ik haar aan tafel probeerde te zetten zei zij "Elmo?" en ik Nee, eerst gaan we eten, dan Elmo kijken...en patsboem...het hele circus begon van voor af aan. Uiteindelijk is ze zonder eten naar bed gegaan. Het is hier niet echt gezellig meer de laatste dagen en ik vraag me af waar mijn schattige, lieve en vooral volgzame dochter opeens is gebleven. En vooral: duurt deze fase lang ?
Leeftijd, Hier ook eentje met een kort lontje ( een heel klein lontje) Ik moet wel eerlijk zeggen dat ik dus ook een kort lontje heb, dus ze heeft het niet van een vreemde,
Het eigen willetje is ontdekt. Deze faze duurt zoals elke faze...zolang als hij duurt. Is geen tijd op te zetten. Wel de belofte dat als je toe geeft aan de gil partijen hij nog heeeeeeeeeel lang kan duren Sterkte! Je lieve dochter is er nog hoor...niet zo heel volzaam meer als voor heen. Maar zodra ze in de gaten heeft dat dat gillen niet zorgt dat ze dr zin krijgt of dat dingen ineens wel doen wat zij wil (de krijtjes en de boekjes) dan word het iig weer stukke gezelliger Ik herken zoveel in dit soort verhalen van vroeger met mijn 2 jongens. Moet telkens lachen als ik lees hoe bezorgt of moedeloos t klinkt...gewoon omdat me dat terug brengt naar mn eerste kind. En dan bedenk ik me dat ik die kant ook weer op zal gaan nu met Wendy. En dit is mn eerste meisje...ben benieuwt...
Haha, ik hoor zo vaak dat die meiden echt vreselijk kunnen zijn Die van mij is nu al best driftig, als het flesje niet snel genoeg komt. En mama is ook niet 1 van de geduldigsten dus ik ben benieuwd naar hoe dat straks gaat!
Ja Isabella kan ook lekker gillen. Ik geef ook absoluut niet toe. Ik zeg dat ik het niet leuk vind en ik kijk er boos bij. En dan negeren. Werkt hier nog erg goed. Ik heb haar zelfs tijdens een driftbui ergens anders neergelegd. Ze ging bij ons op de grond liggen krijsen en wij zaten aan tafel te eten. Ik heb haar toen in de woonkamer neergelegd en gezegd dat ze daar maar even moet uitrazen, Dat deed ze en daarna kwam ze weer aan tafel,
Poeh, heftig, ik ben blij dat Justin dit niet heeft. Ja hij moppert als ie zijn zin niet krijgt of 'stampvoet' maar gillen etc? nope, denk ook niet dat dit nog komt. Ik vraag of ik hem moet helpen, en dit wil hij dan wel. Mama en papa zijn ook de rust zelve. Ben ook zéér benieuwd hoe zijn nichtje straks is da's me er ook 1 af en toe en die is 15 maanden.
Herkenbaar hoor, hier ook een heel pittig dametje! Ze is nu 19 maanden, en soms gaat het tijdenlang goed, en dan is het ineens weer drama.. Troost je met de gedachte dus dat je medestanders hebt En wij vragen ons af waar de pit van ons meissie vandaan komt, zijn zelf juist heel rustig en geduldig. Maar het is wel de leeftijd he, zo va"n; ik wil het, en ik wil het NU! Succes!
Enorm herkenbaar (helaas).... Mick is nu ook 18 maanden en het is al eventjes bezig. GILLEN als iets niet snel genoeg lukt, niet normaal. Bijvoorbeeld als hij een boek niet kan pakken, zijn voetje ergens een klein beetje klem zit, hij zijn knuffel niet door de tralies van zijn ledikantje kan trekken... Ook is hij heel snel en langdurig driftig. Er is dan geen land met hem te bezeilen, bijvoorbeeld als hij uit bad moet, of in bed moet, moet eten. Hij kronkelt dan alle kanten op en ik krijg maar geen grip op hem en kan hem niet bedaren. Ook hij gaat regelmatig zonder eten naar bed, want alternatieven krijgt hij niet. Heb alles al geprobeerd, ook negeren, maar ik vrees dat het echt een kwestie van afwachten is. Ik hoorde van andere moeders dat het vanaf 2 jaar leeftijd wat beter wordt. Ik tel er maar vast een half jaar bij op..........
Het idee dat er medestanders zijn helpt wel een beetje Wat een driftkikker heb ik zeg, en gillen woooww echt een meid. De afgelopen dagen leek ze wel constant tegen de grenzen aan te lopen. Mijn grenzen maar ook haar eigen grenzen. Zelf was ik grieperig en kon het daardoor nog minder hebben, dan duurt een dag echt lang Ook nog iemand op visite die 100 keer zegt dat haar kind dat allemaal nooooit deed . Maar goed vandaag was ze weer het zonnetje. Zonnetje of niet we houden net zoveel van haar maar de zonnige dagen zijn wel veel fijner. Het consequent zijn gaat me steeds beter af omdat ik snel merk dat het echt werkt. Het helpt mij ook om vooral te benoemen wat ik wel wil zien omdat het wat minder negatief maakt. Met eten moet ik echt consequenter worden. Ze wil gewoon soms niet haar warme hap. Knoeit, goit met eten etc maar komt geen hap in. Ik ben dan geneigd toch iets te pakken wat ze niet lust en dat heeft ze natuurlijk snel door. Toch maar weer even aandacht voor houden.