Ik denk dat het als mama zijnde ook een beetje balans zoeken is naar loslaten en bij je willen houden/beschermen. Ik ben van mening dat het voor een kind goed is om verschillende mensen te leren kennen en ook door hun wordt vastgehouden zo ziet dat andere mensen ook ok zijn. Daarom vind ik het kdv bijvoorbeeld belangrijk voor mijn dochter. Ik ken namelijk ook een gezin waar de kinderen erg beschermd worden, bij niemand op schoot gaan en ook niet naar het kdv en geloof me, dat zijn angstige, verlegen en niet echt hele leuke kids (ligt er niet aan dat ze niet naar het kdv gaan hoor, maar combinatie van factoren, dat ik niet de mama's over me heen krijg waarvan de kids niet naar het kdv gaan ) Maar ik erger me kapot aan mijn (schoon)familie die mijn dochter opeist. Dat heeft niks te maken met het feit dat ik er trots op ben dat ze zo gek zijn op mijn dochter of dat zo leuk vinden. Ik vind dat ze op een fatsoenlijke manier om kunnen gaan met het feit dat ik als moeder bepaal wat er met mijn kind gebeurt en dat zij dat niet bepalen. Dus niet haar direct uit mijn armen grissen als ik net ergens binnenkom, opmerkingen maken als 'ach wat geeft dat nou' (als je niet wil dat ze een koekje krijgt) of een vinger in haar mond steken. Dan komt het monster in mij ook naar boven hihi..
Maar hebben jullie dan niet zoiets van, als je de kamer binnenkomt met je kindje en opa/oma reageert enthousiast 'aaah kom es bij opa/oma' dat je het dan juist heel fijn vindt dat ze zo blij zijn hem/haar te zien? ? ? Jullie zien t als bezitterig,opdringerig,bemoeiend etc....
Ik denk dat dat heel erg ligt aan de manier waarop het gezegd wordt en hoe de relatie verder is. Mijn moeder vraagt altijd 'mag ik haar even?' Ja natuurlijk mag dat! Maar mijn eigen oma komt altijd direct op ons afstormen en grist haar bijna uit mijn handen. Dat wil ik dus niet. Ik vind dat onfatsoenlijk en krijg daar een heel onprettig gevoel bij.
Ik ben het helemaal met je eens. Het is goed voor je kindje om anderen te leren kennen en ze een beetje los te laten. De kern van dit topic is denk ik dat je je ergert aan mensen die je kindje opeisen. Dat dat vreselijk irritant is. Zéker wanneer je kindje aangeeft dat dat niet leuk is en dat hij of zij even met rust gelaten moet worden. Kom nu gewoon niet aan de bescherming die ik voor mijn kindje nodig acht, want dan ben ik ook een monster! Dat uit ik misschien niet altijd, maar je moest eens in mijn bovenkamer kijken op zo'n moment! Oh ja, en die opmerkingen zoals 'wat geeft dat nou'... Grrrrr!
als mijn schoonouders dit zouden doen.dan zou ik dit knap schijnheilig vinden ze hebben mij nooit gemoeten en ze snappen nu dat ze mij niet weg kunnen pesten en dat ze hun zoon ook niet zover krijgen om voor hun te kiezen dus ik zou dat echt schijnheilig vinden puur om het feit dat ik dan in eenkeer wel goed ben voor de kleine
Het is de manier waarop. Ik vind het gewoon een heel verschil maken hoe mensen reageren of netjes iets vragen. En mocht iemand er een andere mening hebben, dat gewoon respecteren. Ik heb hetzelfde hoor, hoe claimeriger mensen doen, hoe minder ik ze hoef te zien. Mijn schoonmoeder wou haar in onze kraamweek wakker maken en uit bed halen. Dat vonden wij niet goed. Ze heeft vervolgens weken aan iedereen die het maar horen wou verteld dat wij een stel egoïsten waren die haar dat niet gunden. Ze kwam overigens een uur te laat, was ze gewoon op tijd geweest, dan had ze haar best op schoot mogen hebben. Maar als ze in bed ligt te slapen, blijft ze slapen, al staat de koningin hier voor de deur. Verder vind ik het niet zo erg als ze even bij mensen op schoot zit, als ze maar niet van arm tot arm gaat, want daar wordt ze heel huilerig van. En dat mensen dan ook altijd moeten zeggen hoe zij het vroeger bij hun kinderen deden, interesseert me ook geen mallemoer.
Je hebt groot gelijk ! Je moet doen waar je jezelf het beste bij voelt! Het is jouw kind... En dat van die borstvoeding is natuurlijk ook helemaal waar, als je borstvoeding had gegeven had ook niemand anders het kunnen doen.
Owja.... zo héél herkenbaar voor mij ook. Iedereen wilde Sanne ook vastpakken enz. Nou sorry daar had ik ook helemaal geen behoefte aan. Ze was 2640 gram toen ze geboren werd, dus erg klein. Misschien daardoor ook wel een groter knuffelbaarheids gehalte. Maar ik heb daar ook nooit aan toe gegeven, alleen als ik het gevoel had dat Sanne op haar gemak was, anders niet.