Het ergste vind ik btw als mensen proberen je buik aan te raken zonder je toestemming... kijk naaste familie vind ik dat niet erg van maar daar buiten hands off or I'll bite!
Mijn buik was ook lang klein.. Met 20 weken begon je iets te zien, en dan nog moest je suuuuuuuuper goed kijken! Was nog geen zwangerbuikje. Pas vanaf 26 weken kon de buitenwereld het echt goed zien! Ik kwam voor de rest ook nergens aan, ja bij mn borsten haha. Ik kreeg ook de hele tijd te horen: Krijg je een tweeling? 1 in je linker, en 1 in je rechterborst... Tjaa die waren van een goede D naar een volle F gegaan.. Toen ik meer als 5 maanden was paste ik mn spijkerbroeken niet meer! Enne ik had op het eind nog steeds geen gek grote buik.. En er is toch een kindje van 4055 gram uitgekomen. Kortom, wees blij, straks zit die buik alleen maar in de weg. En wat er niet aan komt, hoeft er ook niet af..
Lekker laten praten, en geniet van je zwangerschap! Geen reden tot zorgen, is heel normaal dat je lichaam veranderd tijdens een zwangerschap. Bij de een sneller dan bij de ander. Maar zeker geen reden tot zorgen, is een grote gunst kinderen te mogen krijgen. En het is zo bijzonder er groeit een klein wondertje in jou buik. Dus je hebt al het recht om een mooi buikje te krijgen! Groot of klein, het maakt niet uit. Gaat erom dat die kleine goed groeit, en goed doet. Lekker laten gaan, en laat die collega van je nog maar even wachten wat voor toeter zijn vrouw dalijk ineens heeft. Dan hoor je hem niet meer.
Haha ik lees hier van iemand dat mensen graag haar dik wouden zien. Nou bij mij precies hetzelfde. Ik had een heel mooi figuur, al zeg ik het zelf. Gewoon strak en in verhouding allemaal.. En nu is alles weer in vorm. En toen ik zwanger was, was ik ook niet dik en had ik een kleine mooi buikje... Ik hoorde via een vriendin dat er een paar zeiden: Ik vind het zoooo irritant dat Dees nog steeds zo mooi is nu ze zwanger is, ik had gehoopt dat ze eindelijk is dik zou worden! En nu ik mn oude figuurtje bijna weer terug heb, reageren ze ook zo leuk
Bij m'n eerste zag je bijkans niets, bij m'n tweede kreeg ik in de achtste maand nog steeds te horen 'nou, dan heb je ook 'n bescheiden buikje, voor acht maand!' Zucht... 'Dik' worden hoort nou eenmaal bij zwanger zijn, vind ik.
Ach, laat maar l.ll.n. Het valt mij ook op hoeveel mensen er 'ineens' verloskundige of gyneacoloog zijn geworden zodra ze een zwangere vrouw zien. Het is zowel mijzelf als mijn vk opgevallen dat ik toch wat meer ben aangekomen dan de bedoeling is bij deze termijn. Toen ik dit aan familieleden vertelde, kreeg ik gelijk de reactie: "Dat valt toch best mee." ZONDER dat ze zelfs maar weten om hoeveel kg het gaat, hebben ze er al een mening over. Alsof zij er meer verstand van hebben dan de vk. En er werd ook onmiddelijk geroepen; "Je moet niet te weinig gaan eten hoor!" (Nee, me lekker volproppen met het risico op zwangerschapsdiabetes... goed plan dames ) Ik trek me er niks van aan hoor, maar ik blijf het wel merkwaardig vinden dat mensen vinden dat ze zich ineens zó met je mogen bemoeien.
Hier ook alleen maar opmerkingen van ''zit daar een tweeling in'' ik heb maar een klein en bescheiden buikje tot nu toe. Het begint nu wel te groeien dus ben er niet bang voor dat mensen niet meer zien dat ik zwanger ben. In het begin dacht ik dat veel mensen dachten dat ik dik zou zijn ipv van zwanger. Buikfoto's staan in mijn album, zelf vindt ik het nu nog niet zo heel erg dat ik nog geen super grote buik heb want moet nog 11 weken namelijk
Volgens mij denkt iedereen er hetzelfde over als ik het zo lees... Men hoort allemaal hetzelfde een beetje en we moeten er maar gewoon maling aan hebben Ach en gelukkig groei ik echt alleen bij mijn buikje en de rest is nog zoals vanouds
ze kunnen beter over je lullen dan van je vreten joh! ennn irriteren is niet goed voor een zwangere genietten is wat je moet doen
Zonder alle andere berichten te hebben gelezen. Maar het ligt aan jezelf hoor om onzeker te worden hierover. Mensen zeggen: Wauw wat groeit het ineens snel bij je en jij maakt ervan: wat ben je dik. Dit maak je er zelf van. Ik vind het zelf een positieve reactie hoor van de mensen. Idem van de reactie van je collega. Maatje 36 nog? Zijn niet veel mensen die dat kunnen zeggen Edit: Tegen mij werd vaak gezegd dat ik een tweeling in mijn buik moest hebben en ik praatte lekker mee, want ik had inderdaad een dikke buik Valt me op dat er zo weinig gezegd mag worden tegen iemand die zwanger is, zo weinig lijkt goed te zijn, alles wordt in het negatieve gezet. Maar zeggen mensen niks is het ook niet goed gaat niet alleen over dit topic want daar heb ik net snel maar een paar berichten van gelezen, maar over meerdere topics die ik tegen ben gekomen.
Klopt ben het met je eens dat het bij mezelf ligt, maar ach ik hoorde het al zoveel en dan is het gewoon ff niet leuk snap je? Ik ben altijd heel slank geweest en nu het enige wat ik hoorde was wat groei jij hard enz. Maar als ik het zo lees van iedereen ga ik er lekker schijt aan hebben en genieten want dat deed ik al maar nu laat ik het gewoon langs me gaan als ze het zeggen
Er mag best wat over gezegd worden, helemaal mee eens. En als mensen tegen mij zeggen "Wat groeit je buik lekker." dan ben ik zo trots als een pauw. Maar waar ik wel moeite mee heb zijn opmerkingen als: "Zou je dat nou wel doen?" (iets optillen, op een keukentrappetje van twee treden staan, hoog reiken om iets van een hoge plank te pakken, over een onverharde weg fietsen, muren schilderen met latex-verf etc etc) "Je kunt beter geen drop eten." (w'rom nie? Heb jij mijn bloeddruk recent nog gemeten?) "Je bent helemaal niet veel aangekomen, je hoeft echt niet op je eten te letten." (door mensen die geen idee hebben van mijn gewicht, terwijld e vk wèl heeft gezegd dat ik de komende tijd wat meer op mijn voeding moet letten en iets minder moet innemen om uit te sluiten dat ik suiker heb.) "Je mag geen producten met kaneel eten." (idem voor honing) (WTF) Kortom: een compliment geven mag best, maar dat eeuwige bemoei... DAAR word ik dus ziek van. Mensen hebben geen idee waar ze het over hebben, ze roepen maar wat. Het zal best goedbedoeld zijn, maar die reacties als je hun adviezen in de wind slaat. Of doorvraagt "Oh nee, waarom kan / mag dat niet dan?" Dan heb je ineens last van je hormomen of ben je eigenwijs of wat dan ook. Ik snap niet waarom mensen er niet op kunnen vertrouwen dat ik echt wel weet wat ik doe en dat ik me bij twijfel laat voorlichten door een deskundige.
jaaaaa,dit ken ik helemaal. ben zelf ook altijd slank geweest,en afgelopen zomer was ik iets te slank,en nu krijg ik ook echt precies dezelfde opmerkingen als jou....
zo herkenbaar dat irritante buik commentaar alsof het iedereen vrij staat openlijk mening te geven en je te beoordelen. commentaar varieert van zo zo.... en dan ben je nog niet op de helft tot, sjemig ieder pondje door het mondje (en ben in 18 weken slechts 5 kg aan gekomen.) laatst werd ik echt pissig en heb geantwoord om ongevraagd commentaar voor zich et houden en 1x echt boos geworden en geantwoord ïk zeg toch ook niks van jouw dikke kont? en jij BENT niet eens zwanger.... maar het beste is om er boven te staan. straks als je beebje er is weet ook iedereen precies wat je moet doen en valt jou bevalling mee met de rest van de wereld..... moeders zijn nu eenmaal zwaar competitief... en das meestal eigen onzekerheid... eigenlijk het beste om er gewoon boven te staan....
Ik ben er juist blij mij als iedereen het ziet. Vind het juist balen als mensen zeggen: ooh je ziet nog niets he...!
Uhh.. ik kan me daar totaal niet in vinden. Bij mij begon je het met 7 weken al te zien en ik ben ook erg hard gegroeid.. en TROTS dat ik er op ben!! Heerlijk om met mijn baby buik te kunnen pronken en ik vind zwanger zijn ook niet gelijk aan dik worden.
Nou ik moet eerlijk zeggen dat ik me er soms ook aan erger hoor zo vandaag bij mijn oma op dr verjaardag zegt mijn lieve tante (normaalgesproken) jezus dat jij nog over straat durft zeg!! zo dik ben je! dus zo'n oud mens die ook op m'n oma dr verjaardag was zei Dat kun je niet zeggen hoor dus ik zei: Goh ik kan hier wel wat op zeggen maar dat doe ik maar niet ( mijn tante is namelijk lesbisch en heeft geen kinderen hoe graag ze dat ook wil) dus ik denk ik hou maar wijs mijn mond heb geen zin in gezeik... dan is het weer zo van nou jij kan ook niets hebben!! hihi maar voor de rest hoor ik ook vaak dat ik nog een bescheide buikje heb hoor ook van de VK en GYN. dus t zal wel goed zitten!!
Hahaha ik erger me er niet aan, ik verbaas me er over. We waren toen op een feest en toen zei een kennis tegen mijn vriend goh jouw vriendin is een beetje aangekomen. Dus mijn vriend ja eh er zit een baby in he. En die kennis: O dat zou je ook niet zeggen. Ik was toen echt nog geen twee kg aangekomen hahaha, dus als niet zwanger persoon was ik zichtbaar dikker, maar als ze dan hoorden dat ik zwanger was was ik eigenlijk voor hun idee weer te dun, vooral omdat ik toen al 25 weken ongeveer was. Ik sta er dus echt van te kijken, ik had/heb nog weinig buik. En het is ook maar net wat ik aantrek, in het 1 zie je meer dan in het ander. Dus dan ga je van zo he je wordt dik naar zo eh waar zit die baby dan? En mijn moeder staat er dan naast (als ze zeggen je gaat het goed zien he) en dan zegt ze ja goed he, eindelijk een goed zichtbare baby Met zo'n stralende kop erop, tsja dan vindt je als to be mama alles goed he met zo'n troste oma. Mijn vader noemde me vandaag een luie op mijn reet zittende thuis blijf mama, maar dan wel stralend en zelfs dat vind ik leuk (zijn buik gaat denk niet zo snel weg als de mijne gnagna)
Hier vertelde mijn buurvrouw mij toen ik 26 weken zwanger was dat ze mijn buik zo klein vond. Ze is zelf 2 weken korter zwanger en ik was best een beetje ongerust nadat ze dat had gezegd tegen mij. 4 weken later kwam ik bij haar thuis om babykleertjes te brengen en toen zei ik dat ik haar buik erg klein vond. Wat ik ook echt vond en ze vertelde mij dat dat wel kon kloppen want ze had een buikgriep gehad... haha ik kon haar gelukkig "terugpakken". Normaal zou ik dat nooit doen maar ik hoopte dat zij hierdoor beter zou begrijpen hoe vervelend het is om dat tegen een zwangere vrouw te zeggen. Als iemand jou zegt dat je een kleine of een grote buik hebt ga je je toch zorgen maken!