Een heel lang verhaal kort samen gevat: Mijn partner en ik hadden een kinderwens en zijn heel lang aan het dokteren geweest.Uiteindelijk hebben we besloten met alles te stoppen en gewoon met zijn tweeën verder te gaan.Omdat ik het niet meer aan kon. Na 1 jaar bleek ik toch zwanger te zijn en wel al 20 weken zonder het te weten.Gewoon gemenstrueerd en niks dikker geworden. Niet misselijk geweest of moe.( laatste misschien wel een beetje maar gewoon gedacht dat dit een beetje griep was omdat zwanger worden toch niet ging denk je niet meteen daaraan) Natuurlijk waren we in de zevende hemel! Maar nu komt het. Ik hoorde laatst dat een vriendin van mij op een verjaardag was van mensen die mij niet kende, en mijn verhaal daar verteld werd.Er werd gezegd die is dan wel dom he? als je dat zo lang niet in de gaten hebt.Mijn vriendin heeft het hele verhaal verteld daar maar kreeg hele rare reacties. Verder kwamen mijn man en ik een collega van hem tegen met zijn vrouw en zij zeih ja jij was toch pas met 20 weken erachter gekomen dat kan toch niet???Het voelde gewoon of ik niet helemaal normaal bij mijn hoofd was.Ik voel me dan verplicht om het hele verhaal uit te gaan leggen en dat doe ik dan.Maar later denk ik,waarom sta ik me hier te verdedigen??? Wat denken jullie als je zo`n verhaal hoort.Zou je het meteen geloven of zou je ook denken dat kan niet?? Ik vertel het ook niet meer tegen mensen , we hebben inmiddels een super gezonde zoon waar we heel blij mee zijn.Maar zelfs na 1 jaar krijg ik daar nog steeds gekke vragen over van mensen die me niet goed kennen.
Ik geloof je juist wel. Jullie waren al zo lang bezig en op een gegeven moment bewust gestopt. Als je dan gewoon af en toe bloed en je misschien iets anders voelt dan denk je, kan ik me zo voorstellen, niet direct dat je zwanger bent.. immers, je kunt toch niet zwanger zijn ( denk je) Vervelend dat je zo benaderd wordt. Maar bedenk wel, het zegt meer over die mensen dan over jou als ze zo reageren.
daar heb je 2 oren voor meid... via de ene erin en via de andere er weer uit! Jij hebt het meegemaakt, zij niet. Zij kunnen niet oordelen over wat jij wel of niet gevoeld hebt!
Ik geloof het zeer zeker wel. Een vriendin van mij is er pas met 30 weken achter gekomen. Wel werd ze wat zwaarder, maar verder niets. Ze dacht dat ze een beetje last van haar darmen had ofzo. Ik vind niet dat je je moet gaan verdedigen tegenover anderen. Jij weet zelf precies hoe het allemaal zit en mensen kunnen daar gewoon niet over oordelen omdat ze het zelf nooit hebben meegemaakt. Zij weten niet wat jij wel of niet voelt toch! Laat ze lekker kletsen en ga gewoon lekker genieten van je zoontje! Liefs, Mireille
Ik zou het wel geloven omdat ik het al 2 keer in mijn omgeving heb meegemaakt. Een vriendin van me (ze was toen 17) was door de pil zwanger geraakt. Slikt gewoon door en werd natuurlijk ook ongesteld. Zij kwam er na 3 maanden pas achter. Omdat ze zo jong was wilde ze het weg laten halen maar dat deden ze niet om dat ze te ver zwanger, ze moest er speciaal voor naar leiden. Ze heeft het toen niet gedaan. zze heeft nu een pracht zoon. Een andere vriendin van mij kwam er na 17 weken pas achter. Menstrueerde ook gewoon. Mensen moeten niet zo snel een oordeel klaar hebben ze kennen het verhaal niet. Mensen horen van alles en willen alleen horen wat ze willen horen.
Ik heb ondertussen zo vaak dit soort verhalen gehoord dat ik 't wel móet geloven.Ik kan me zo voorstellen als je zoveel energie erin hebt gestoken, wat niet gebaat heeft, dat je je neerlegt bij de situatie en dan totaal niet bewust bent van 't feit dat je zwanger kunt zijn. Dat verwacht je dan zelf toch ook totaal niet, lijkt mij... Nee hoor, volgens mij kan 't heel goed en verder inderdaad meid, ene oor in, andere oor uit! Die mensen weten niet beter!
Ik geloof dat best hoor als ik zoiets hoor. Als ik hoor dat iemand het tot de bevalling niet wist dan begin ik me toch wel af te vragen.... maar dan nog? Wie ben ik om daar iets vreemds van te denken?! Rare mensen hoor.
ik geloof je echt wel hoor.echt wel! hier bij een verhaal.die kwamen er pas echter dat ze zwanger waren toen de kleine geboren werd!bevalling - een bijzonder verhaal
Ik geloof je wel. Ik had een leerling die pas bij de bevalling door had dat ze zwanger was. Ze was wel iets dikker geworden, maar ze zat ook in de pubertijd. En ze menstrueerde gewoon. Maar snap wel dat het voor andere mensen gewoon ongeloofelijk is dat zoiets kan gebeuren.
ja hier ook 2 keer meegamaakt in de omgeving, 1 keer tot aan de bevalling niks gemerkt... het kan echt...
ik geloof het hoor! mijn broeken gingen pas met 19 weken te strak zitten, en moe was ik ook niet. en als je dan ook nog eens gewoon ongesteld wordt, dan is zwanger zijn toch wel het laatse waar je aan denkt? maar ik heb ook wel eens de neiging om me over alles te gaan lopen verdedigen dus ik snap wel waarom je hier van baalt!
zeker met 20 weken vind ik het niet zo gek dat je het niet gemerkt hebt. Als ik kijk hoe ikzelf aangekomen was rond die tijd en hoe klein m'n buikje nog maar was... Maar ik kan me voorstellen als je zelf nog niet zwanger bent geweest, dat het bijna niet te geloven is. 20 weken lijkt ongelooflijk ver.... Ook ik heb meegemaakt dat iemand met 40 weken (diverse malen gezien door de huisarts- zou bronchitus zijn, maar ze menstrueerde ook al die tijd door) , met de bevalling er pas achter kwam dat ze zwanger was. Dat blijft toch moeilijk te geloven. Maarja, als zelfs de huisarts het mist... En die menstruatie he.... Dat is zo het signaal van een zwangerschap...
Laat je niet gek maken meid! Als je de 1e krijgt weet je niet eens wat je moet verwachten, hoe schopjes kunnen voelen. Ik ken ook een paar meiden die dat hebben meegemaakt, zelfs 2 daarvan tot 9 mnd dat ze van niks wisten, dus ik geloof het wel hoor.
Ik zou het in eerste instantie absoluut als ongelooflijk omschrijven, maar dan niet omdat ik het niet geloof, maar omdat het zo'n wonder is... Wonderen zijn nu eenmaal ongelooflijk Als je hoort dat mensen zo raar reageren op je verhaal (of ze doen er raar over tegen jou) moet je je vooral voorhouden dat het merendeel van de wereldbevolking gewoon lomp is... Heel rot wanneer je ermee geconfronteerd wordt, maar zo simpel is het wel. Er zijn zo veel mensen die zich niet realiseren wat ze kunnen aanrichten met een (in hun ogen) onschuldige opmerking. Waarschijnlijk bedoelen ze het namelijk allemaal helemaal niet kwaad, en twijfelen ze zelfs misschien niet eens aan je verhaal! Hun eerste gevoel is gewoon dat het zo moeilijk voor te stellen is (wat natuurlijk ook wel zo is). Ze verwoorden het gewoon ongelukkig. Niet mee zitten, hoor! Als jullie maar weten hoe het zit & gelukkig zijn met jullie prachtige, niet meer verwachte wondertje; dat is het belangrijkste
Jouw verhaal zegt voldoende vind ik. Je rekende er niet meer op. Ik geloof je dus gelijk. ik zou er niet aan twijfelen. Vind het zelfs een prachtverhaal. Ik vind het wel heel moeilijk te geloven dat iemand het niet door heeft als ze voorbij de 28 weken gaan. Ik voelde de kleine zó goed dat ik me niet kan voorstellen dat je dát niet in de gaten hebt. Er gaat toch eens een lampje branden?? Ligt misschien ook aan je postuur hoor, maar kom op... nee ik geloof niet zo in verhalen dat je pas bij de bevalling door hebt dat je zwanger bent. Hoe kwam jij erachter dat je zwanger was? Geniet lekker van jullie mooie wondertje en laat het nu lekker voor wat het is.
Vind het ook maar belachelijk dat mensen zo oordelen. Ook ik heb het meegemaakt in mijn omgeving. Een hele goede vriendin van mij kwam er ook pas met 22 weken achter dat ze zwanger was. Ze was altijd al stevig en dus merkte niemand het op dat ze een buikje had. Ik zelf ben ook veroordeeld op een verhaal wat andere verkeerd verteld hebben en dingen die mensen op hebben gepikt zo als zij dit wilden. Ik wilde eerst nog de moeite nemen om me te verdedigen ben daar nu zo moe van dat ik het niet meer doe. Lekker laten l*llen!!! En wat fijn dat jullie een gezonde zoon hebben gekregen!
ik geloof je echt wel heb weleens een 8 ponder uit iemand zienkomen (figuurlijk was er natuurlijk niet bij haha) terwijl die nog net zo plat was als altijd qua buik. ik zou als ik jou was niet het hele verhaal uitleggen dat is toch prive en mensen die gelijk oordelen zijn het hele verhaal niet waard.Zeg dan maar iets in de trand van dan geloof je het toch niet?En dan gewoon weglopen.
Ik denk dat de mensen die dit zeggen tegen je niet goed voor zich zelf nadenken en gezellig met de rest mee blaat. Tuurlijk kan het wel, je bent tenslotte zelf het levende bewijs Idd ene oor in andere weer uit, maar ik kan me voorstellen dat het pijn doet. Zelf zou ik denk ik zeggen "Ik zou niet weten waarom ik hier over zou liegen, Is het niet een prachtig geschenk een wonder om een kindje te krijgen?" Ik snap niet dat mensen iemand zouden aanspreken daar over terwijl ze die gene neit kennen. Onvoorstelbaar zeg!
Helaas leven wij in een wereld waarin IEDEREEN weleens oordeeld over een ander, ook jij hebt dat vast weleens gedaan (vaak zelfs geheel onbewust) (bedoel dit niet aanvallend hoor) Ik ben een tijdje terug tot het geloof gekomen en dat heeft mij wel flink met mijn neus op de feiten gedrukt, en ik probeer dan ook om nu niet meer zomaar te oordelen, maar merk dat het toch soms nog weleens gebeurd. Meid laat je niet gek maken door wat een ander denk/zegt/vindt. Hoe moeilijk dat ook is, het is jouw leven en jij hebt er dus niks van gemerkt, ik zal je sterker vertellen mijn tante woonde naast een vrouw die ineens weeën kreeg en dus niet eens wist dat ze zwanger was, ze hadden helemaal niks in huis, de hele buurt heeft geholpen met wat spulletjes bij elkaar krijgen en ze heeft een gezond kindje gehad, ja het klinkt zo ongeloofwaardig, daarom oordelen mensen snel. Als mensen naar tegen jou reageren probeer het dan af te doen met iets grappigs: Ja ik heb de meest ideale zwangerschap zonder kwaaltjes van de hele wereld, of gewoon zeggen: ja is het niet ongelooflijk?? Ik geloofde het zelf gewoon helemaal niet!!! Weet je, over mij hebben ze ook geoordeeld, e dat wist ik heus wel, ik heb na de tweede miskraam 3 keer een operatie moeten ondergaan en wilde op het werk niet dat iedereen dat wist, dus alleen leidinggevende wist ervan en voor de collega's was ik gewoon ziek/afwezig, maar heus wel dat ze achter mijn rug zeiden: ja die knijpt er vaak tussenuit. En toen ik eenmaal weer zwanger bleek dacht de helft natuurlijk, oja ze heeft natuurlijk vruchtbaarheidsbehandelingen gehad. Mensen denken wat ze willen, en ik kon me er gelukkig deze keren niet druk over maken dat ze dat allemaal dachten... Houd maar in je achterhoofd: ik heb ook weleens over iemand geoordeeld en deze mensen weten niet beter, het is hun onwetendheid en onbegrip, dat is dan jammer voor hun...