Oh, mmm dat wordt dus niet minder Jammer. - Hier is alles momenteel "noeiii" oftewel nog een keer. Vooral boekjes voorlezen, elke keer dezelfde (gaaaaaaap). Of als ik iets voor hem getekend heb, nóg een keer iets tekenen. Intussen teken ik het hele blad vol en zit kleine man alleen maar te kijken of is hij alweer lekker aan de duplo . - 1000 keer op een dag het woord auto zeggen. - dingen mee in bad/onder de douche willen nemen die absoluut niet waterbestendig zijn en dan zwaar beledigd zijn als ik een alternatief aanbied.
Haha dat is dat ze op een heeeeel hoog stemmetje tegen baby broertje praat. Op zich schattig maar ze kan een half uur lang zonder ademhalen met een piepstemmetje 'hallo vent hallo vent hallo vent' herhalen...en hij vindt het nog leuk ook waardoor ik denk ach laatmaar gaan...maar ik word er gek van haha
Gelijk mopperen/huilen. En momenteel altijd een weerwoord hebben of belangrijkere dingen te doen hebben dan wat ik vraag of zeg.....
Zijn er hier ook wel genoeg van, maar weet niet of ik zo 1, 2, 3 even alles kan bedenken. - Continue maar high five willen geven - De hele tijd blijven zwaaien naar iets, tot ik doei zeg. - Heel hard trappen met z'n beentjes als z'n luier verschoond moet worden of als hij afgedroogd moet worden na het douchen. - Als hij het idee heeft dat hij vieze handjes heeft (al is het zand ofzo) aan mij afvegen - Zooo ontzettend boos worden als hij iets niet mag of het niet gaat zoals hij wil - Dat hoge gegil zo vaak van hem Zover kom ik even zo gauw. Maar hij heeft ook veel lieve/leuke kanten hoor
1 miljoen keer hetzelfde zeggen. Wel of niet reageren maakt weinig uit. Als ik ergens van ga koken... Panisch reageren als er onverwacht iets gebeurd en daar dan heerlijk in blijven hangen. Altijd iets van speelgoed mee willen in bed/ onder de douche/ naar buiten en dan de meest onpraktische dingen uitkiezen. En dan iedere keer chagerijnig wanneer ik met een alternatief aan kom zetten.
Geen seconde stil kunnen zitten.. maar echt, niet één seconde.. daar wordt ik af en toe horendol van.. En tijdrekken als hij naar bed moet..
Hmmm ik heb ook wel een waslijstje: -van smorgens vroeg tot savonds laat willen knuffelen! Serieus ik bedoel dan ook echt iedere minuut van de dag! Nu zelfs zo dat hij snachts op staat om te zeggen dat ik moet knuffelen. Serieus vriend het is 5 uur ga je bed in! - het overal een weerwoord op hebben. Als ik nee zeg is het nee en geen 100 x maar het is gewoon NEE! -Mij alleen maar willen volgen, het is echt erg ik kan nog niet naar het toilet of hij staat naast mij. Zucht daar gaat mijn 2 minuten rust - het weglopen en niet luisteren (goddank begint dat nu minder te worden (zeggen dat hij niet meer met de tablet dan mag helpt echt!) - het waarom? Waarom? Hoezo dan? (Dit hoort toch bij een 4-jarige? En niet bij een bijna 3-jarige? Ach gelukkig is de lijst met waarom ik zielsveel van hem hou een heel stuk langer
Het langzame gedoe. Wil je naar de speeltuin maar eerst een appel eten voordat we gaan. eerst treuzelen op de trap, dan boos worden omdat ik hem opnam en naar beneden droeg en dan nog eens een halfuur doen over een appel En hij wil zelf de auto in en uit kruipen maar het is geen klimmer. Geen klimmer en nog eens opzettelijk treuzelen,... kan een hele aflevering van house kijken op mn gsm als ik niet zit te chopchoppen . Misschien met wat geluk zit hij dan eindelijk in die stoel als de aflevering gedaan is
Zak aardappels ja. Zo voelt dat ook exact. Hier hebben we ook sinds kort te maken met dwarse buien. En soms lukt het prima om mijn wensen en planning aan te passen, maar soms ook niet. Als je net 30 minuten in de auto hebt gezeten om naar de stad te gaan en meneer wil er niet uit. En dat we dat toch deden en zoonlief als een zak aardappelen over mijn schouder de parkeergarage uit sleepten. Daarna volgde een nog bozere bui van ruim een uur. NIKS hielp. Uitrazen, troosten, optillen, om het hoekje gaan staan, geduldig afwachten of even boos worden. Zelfs een banaan of een glijbaan brak het ijs niet. Het plan was om lekker sushi te gaan eten, maar het werden gekookte aardappelen met bonen, afwassen en eten van de vloer rapen (zoals elke dag). Toen we weer bij de auto aankwamen en hem in het stoeltje zetten, was ie stil
Hij is zó pietje precies. Kan ik echt niet tegen en vind het super irritant. Ben ook zelf totaal niet zo.
Mondje stijf dicht houden als we gaan tandenpoetsen. En vragen om nog een boterham en dan na 1 hap zeggen dat ie vol zit. En soms vind ik het irritant dat hij vaak op een vraagtoontje praat, met zo'n heel hoog schel stemmetje. Krijg ik echt hoofdpijn van af en toe. Gelukkig is hij geen typische 'ik-ben-twee-en-ik-zeg-nee"-peuter en vind ik dat hoge stemmetje meestal ook gewoon heel schattig.
- standaard heel hoog praten, terwijl het ook lager kan. - veel dingen weigeren zelf te doen, bijv boterham eten en dan zeggen "maar dat kan ik niet mamma, jij moet helpen!" (Wil graag wat meer "zelf doen" hebben) - alles wat jij wilt doen is niet goed, maar ook als je vraagt is het niet goed.
Druk druk druk, altijd op onderzoek, weglopen en niet luisteren. Heerlijk ventje hoor,maar mag af en toe wel wat rustiger...
Niet heel ergerlijk, toch even leuk. Mijn kind waant zich een dinosaurus. Tegen de cassiere, de postbode en de buurman wordt al wekenlang gevaarlijk gegromd. Niks anders dan dat. Neerstorten midden op straat... Hij gaat dan als een soort furby slapende bewegingen maken op zijn knieen.