Nou de titel zegt het al novemer gaat ie voor 4.5 maand weg.We wisten wel dat dit erraan zat te komen ,maar nu hij echt opgeroepen is worden we wel beetje angstig.Hij is ook naar Bosnie geweest toendertijd en hij kan nu nog niet praten over wat hij daar gezien heeft.Om over de nachtmerries maar te zwijgen.Vind het ook zo erg voor mijn zusje,4.5 maand in spanning.Echt balen dit!
tsss wat een opmerking! je mag het dan toch wel erg vinden als iemand uit gezonden word!Een vriendin van mij zit er nu ook,en dat is heus niet altijd even leuk.Je maakt je toch zorgen!
ja het hoort er nou eenmaal bij, je hebt voor het beroep gekozen en daar zitten uitzendingen ook bij....... Natuurlijk is het niet leuk voor de familie maar je moet ook niet alleen maar 4,5 maand in spanning gaan zitten daar hebben beide patijen niets aan
Natuurlijk mag je er mee zitten, misschien kwam ik verkeerd over. Lijkt me ook heel vervelend als familie zijnde.
lijkt me heel vervelend als familie zijnde, en lijkt me ook moeilijk als iemand er niet over wil praten. tuurlijk kiezen ze er zelf voor, maar voor die tijd weet je nooit wat het werkelijk inhoud tot je een keer wordt uitgezonden, dan pas krijg je een werkelijke indruk... wens jullie heel veel sterkte en hoop dat er mensen zijn waar hij goed mee kan praten daar..
Toen ik mijn vriend leerde kennen ben ik gelijk heel duidelijk geweest ik wou niet meer dat hij uitgezonden zou worden het was of mij of dat. Dus nu heeft hij een super mooi beroep enne doetie daar lekker niet meer aan en hij is er zelf ook blij mee! Bosnie.. tjah vertel mij wat mijn vriend heeft ook nogal wat meegemaakt daar. Veel sterkte nog ermee hoor het is een hele vervelende situatie ik weet er alles van.
Ook hier een 'vrouw van een militair'. Erlinda: Ik wens jou, je familie, vooral ook je zusje en je zwager heel veel sterkte toe in de aankomende moeilijke periode! Dat de 4,5 maand maar snel voorbij mogen vliegen! En een veilige thuiskomst natuurlijk! Ook mijn man is uitgezonden geweest naar Afghanistan.. De woorden: ' hij/zij heeft er toch zelf voor gekozen', zijn voor het thuisfront/achterblijvers heel kwetsende woorden.. Je kunt er nl niets mee, alleen dat je het gevoel hebt dat je 'veroordeeld wordt' (tenminste zo ervaarde ik dat.. Want zo werd gezegd: Ik had er tenslotte ook voor gekozen, ik wist toch dat ie militair was etc, en ook de opmerkingen over de uitzendtoelage/geld waren niet te zuinig!) Terwijl veel mensen niet deze bedoeling hebben, als ze dit zeggen. Maar het maakt wel dat er soms heftig gereageerd wordt op deze opmerkingen.. Madelief: meid, ik heb 4 maanden veel momenten van spanning gehad, ook al zat mijn man relatief 'veilig' op KAF... Maar ook daar vliegen er dagelijks bommen over.. Gaat er dagelijks een 'luchtalarm' af en moeten ze naar de bunkers etc.. Wij horen hier in NL nog geen 10% van wat er daadwerkelijk gebeurt (en das maar goed ook).. Maar dat maakt wel dat je als thuisfront vaak dagelijks even in spanning zit..Denk daarbij aan dat je dagelijks geconfronteerd wordt met de afwezigheid van degene die is uitgezonden.. Ps: dit is een mooie tekst uit het topic "militairs vrouwen', heb t even gekopieerd Als onze militairen iets overkomt in Afghanistan, Joegoslavie of Irak, zegt men al gauw met het grootste gemak: ZE HEBBEN ER TOCH ZELF VOOR GEKOZEN? Ze verkondigen deze mening, zonder blikken of blozen: Als er vervelende dingen gebeuren moet je dus ook niet gaan zeuren. Is het dan minder erg voor de achterblijvers: vaders / moeders en vriendinnen? Is het dan niet spannend genoeg voor al die gezinnen? 's nachts niet kunnen slapen, bang dat er weer iets gebeurt,met schrik de radio of tv aanzetten, en zien dat er elders wordt getreurd. De een is arts, de ander bouwt een brug, de verplegers verzorgen brandwonden of helpen bij een operatie aan een rug. Militairen patrouilleren voor veiligheid en voor het algemeen belang,en natuurlijk zijn ze ook regelmatig ietsjes bang. Onze jongens kiezen ZEKER NIET voor de dood, maar voor een veilig bestaan van alle mensen in nood. Natuurlijk ook het avontuur en een afwisselende baan, maar bovenal vrede dat is waar onze jongens voor staan. In een relatief veilige omgeving hebben veel mensen een heel uitgesproken mening. In ons nu nog veilige vaderland is tot op heden niet erg veel aan de hand. Hopelijk blijft dit zo tot in lengte van dagen anders zijn het onze militairen en hulpverleners die hun leven moeten wagen. 'Ze hebben er toch zelf voor gekozen' Deze woorden zijn echt UIT DEN BOZE! Het is geen kwestie van kiezen, je kunt er je leven mee verliezen! Groetjes Miekje
Miekje: ik weet voor 200% waar ik over praat en ik sta achter mijn mening dat je het van tevoren wel weet als je dit beroep hebt gekozen. Natuurlijk niet leuk voor de thuis blijvers dat snap ik ook wel
Lieve Erlida, Mijn vriend gaat ook, een half jaar (!) in Oktober of November dit jaar. Ook wij zitten met een kleintje.. Het is heel vervelend. Het mooie tekstje komt van mij.. Als je wilt mag je lekker meekletsen in het Militairs Vrouwen-topic. Er komt daar van alles aan bod. Mijn vriend is ook al 2 x eerder op uitzending geweest (Bosnie en Afghanistan). Vindt het altijd erg kortzichtig wanneer mensen zo reageren van "ze hebben er toch zelf voor gekozen?!" ..Natuurlijk kiezen ze er zelf voor en als vrouw zijnde steun je alleen maar. Ik moedig het niet aan. Tip: verdiep je in zijn werk en blijf goed op de hoogte van ontwikkelingen op dit gebied. Werkt over het algemeen goed en zo ga je geen gekke doem scenario's voor de geest halen.. Daarnaast, zwanger worden en op uitzending. Ik zou er niet voor kiezen, als je zwanger bent wil je toch hiet liefst dat je mannetje er voor je is.. of niet? Ik zou wachten tot na de uitzending.. Heel veel sterkte toegewenst dit najaar! Misschien zien we elkaar nog eens op de thuisfront dagen ..
Das ook jouw mening. Ik denk alleen dat het moeilijk is om niet in spanning te zitten, natuurlijk niet constant 4,5 maand, dat zou erg lastig zijn voor vooral jezelf! Daarnaast vraag ik me af, of je uberhaupt van te voren kunt weten hoe het is om als militair uitgezonden te worden. Ik ben van mening dat je dat pas weet als je op uitzending bent geweest. Natuurlijk weet je als je als militair gaat werken, je uitgezonden kunt worden, maar echt weten hoe en wat.. Dus of je weet waarvoor je 'kiest' zoals sommige zeggen.... Bo20: Meid wat een mooie tekst.. Had m even 'gestolen' van je! Vond m wel toepasselijk voor dit topic.. Ook jij sterkte aankomend jaar, met de uitzending in zicht..
Miekje: zo bedoelde ik het ook niet dat je helemaal niet in spanning mag zitten natuurlijk zit je dat af en toe wel , ik bedoelde het precies zoals jij het nu zegt Natuurlijk kom je er pas achter als je uitgezonden word. Ik vond het voor mij zelf trouwens een hele ervaring en ik had het in mijn leven niet willen missen eigenlijk ben er een stuk sterker door geworden als ik dat mag zeggen. ; Es
Meid heel veel sterkte toegewenst. Mijn vriend zit op dit moment ook in Afghanistan. Hij is vorig jaar ook voor 5 maanden daar geweest. Ik weet precies hoe het is om in spanning te zitten. Ik probeer niet teveel nieuws over Afghanistan te zien, dan maak ik me alleen nog meer zorgen. En als er iets aan de hand zou zijn met hem, ben je echt de eerste die het hoort. Gelukkig kan hij daar als hij om het kamp is een beetje msn-en en zolang bellen als hij wil. Als je steun nodig hebt of je hebt vragen, mag je me een pb sturen met je msn adres.
Dan heb ik je eerste bericht verkeerd begrepen, maar we bedoelen dus hetzelfde! Ik vind zeker dat je mag zeggen dat je er sterker door bent geworden! Als dat is wat jouw ervaring is, is daar helemaal niets mis mee hoor, juist erg fijn!
Ja wij zijn beiden tegelijk op uitzending geweest, eerst zag ik hier erg tegen op omdat we beiden naar een ander gebied gingen. Achter af was het wel fijn want anders hadden we na elkaar gemoeten . Maar een uitzending verandert een mens gewoon, je ziet ineens in zo´n land hoe goed we het hier eigenlijk hebben!
hier nog een vrouw van een militiar! wij zaten met het probleem dat ik in nov ben uitgerekend en hij dus uitgezonderd zou worden! natuurlijk denk je hier overna en kan altijd wel geregeld worden dat hij er bij kan zijn,maar het is nooit leuk om afscheid tenemen. maar gelukkig hoeft hij pas volgend jaar omdat hij net terug is uit afganistan. en de opmerking ze kiezen er zelf voor wordt ik soms zo flauw van he! dat hebben ze ook gedaan en wij staat ook achter ze anders neem je niet met een militair,maar er zijn momenten dat je ze liever bij je wil hebben ook al kan het gewoon niet! dus meid snap je helemaal hoor als je steun wilt stuur maar een pb net zo als consider wil ik je ook steunen knuffel
ik wil even zeggen hier.. ik heb veel respect voor de militairen ze doen nog wat voor andere landen... mijn zus haar vriend zit ook in het leger maakt dan de vliegtuigen en alles en hij zegt ook wat je daar allemaal meemaakt wil je neit weten dus bij deze petje af voor hun! en hopelijk zijn de 4,5 maanden snel voorbij... lijkt em erg moeilijk... sterkte dan!