"Nou..zo te zien ben je er al bijna" "nee, nog 4 weken" "Dat meeeeeeeeeeeeen je niet, je loopt er bij alsof je op ontploffen staat" GRRRR HOOGZWANGER HEET DAT SUKKELS!!! "en...weet je wat het wordt?" "Ja, Juul krijgt een zusje" "ach ja, als het maar gezond is" HOEZO "als" het maar gezond is??? Lijkt me heerlijk een meidengezin!!! "nou, je kan het wel zien he" Ja gek he, als er een kind in je groeit! "Nog een meid? Arme papa" Hoezo arme papa???? Waarom is hij opeens zielig? "lekker rustig aan doen he! Maar lekker verlof, zou je voor mij even langs de winkel, etc etc willen gaan?" NEE!!! Ik ga met mijn voeten omhoog!!! "Wel bellen als ze d'r is he?" Nee, we sturen wel een postduif langs... Haha, heerlijk dit!!!
Blehhhh, ik heb ook zoeen hekel aan die mensen die doen alsof een meid niet leuk is voor de papa. Ben er nog bijna in gaan geloven ook, nou volgensmij maakt het hem geen reet uit!
Die van mij wil alleen maar meiden! Al is hij met een zoon natuurlijk ook super blij, maar hij zegt altijd "doe mij maar een meidengezin"
ja idd snap echt niet waarom sommige mensen altijd denken dat vaders alleen trots en blij zijn met een jongetje volgens mij zijn de meeste vaders er gewoon trots op dat ze een kind krijgen
idd! mijn man was apetrots dat hij een dochtertje had gekregen!! (in zijn familie komen geen meisjes voor)
Oh wat is dit een heerlijk onderwerp! -ik kan niet meer koken zonder schort, anders kan alles weer in de was... -mijn gympen (laarzen, maillot) aantrekken, man wat een strijd! -ik erger me kapot aan mensen die in alles rekening met mij willen houden... Goed bedoeld natuurlijk, maar ik geef het zelf wel aan wanneer ik wil rusten of niet meer verder wil... @vaders: ze zijn vooral apetrots op hun 'nageslacht' maakt niet uit wat het is. Hier kan vriendlief bijna niet meer wachten, en dat moet toch echt nog 3 maanden... Ik heb de opmerking gekregen: "je begint een beetje op een walrus te lijken." *slik, hoor ik dit goed?* Als je wilt blijven leven, zou ik nu heel snel verdwijnen! :x Aan de andere kant merk ik dat mensen me aankijken en dan heel lief lachen. gelukkig zitten ze niet aan me, maar ik voel me af en toe wel een attractie
Mijn schoonmoeder die 3 dagen (!!!!!) nadat we verteld hadden dat we een kindje verwachten al afkwam met 15 rompertjes en pakjes in de kleinste maten en vertelde dat ze elke maand zo een cadeau gaat geven.... Ik weet dat ik dankbaar moet zijn, maar als het kleinste maatje al past, duurt dit niet lang en ga je dus niet zo veel hiervan kopen en een deel van het plezier is toch om schattige kleertjes te kopen... Ik ben bang dat ze zoveel gaat kopen dat ik het zonde vind om zelf nog iets te kopen omdat ik al zo veel heb... En op een of andere manier heeft de mededeling "Ik ben zwanger" ervoor gezorgd dat de schoonfamilie het ineens nodig vind om mij elke keer te kussen Vroeger deden ze dat nooit... En de schoonmoeder die nu nog meer over de vloer komt... Zit hier al verschillende keren per week! Als ze als het kindje er is, hier elke dag gaat zitten, denk ik dat de bom wel eens gaat ontploffen! En anders zorgen de hormonen er wel wat vroeger voor
Justme: Herkenbaar! Hier ook een schoonmoeder die me lekker wilde "huggen" met mijn dikke buik. Zei ze letterlijk: "Ff een lekkere hug" Horror! We liggen elkaar nl. helemaal niet zo goed en had en heb allesbehalve zin in fysiek contact tijdens de zwangerschappen (behalve dan van vriendlief he ). Andere ergernis... Vriendlief die binnenkomt na zijn werk, zijn handen op mijn heupen legt en zegt: "zo, hier begin je ook al flink te groeien he"! Overigens is dit de ergste opmerking, maar hij mag graag "grappen" maken over mijn groei. Zo irritant, vooral omdat ik helemaal niet zo groei als ik zwanger ben (zit nu op 62 kilo, normaal gewicht toch?). Vind je jezelf helemaal mooi met je dikke buik, komt zo'n lomp stuk vent dat posi gevoel weer helemaal om zeep helpen . Wordt tijd dat ie Kluun (Help, ik heb mijn vrouw zwanger gemaakt) weer eens leest. De vorige zwangerschap liet ie dat soort dingen wel uit zijn hoofd...
Nog een (zit me helemaal op te winden hier na al die eerdere berichten van jullie): dat eeuwige gezeur over die buik! Vooral omdat iedereen wat anders zegt. Volgens de een is ie veel te klein, dat kan niet goed zijn. Volgens de ander ben ik echt niet normaal, zo enooorm groot. Volgens de VK is de groei heel gemiddeld, met een heel gemiddeld kindje (qua grootte dan). Dus waarom, WAAROM, wil iedereen toch zo graag iets zeggen over de omvang van die buik?!? Het is ook het eerste wat er gebeurt als ik ergens binnenkom: ik word niet aangekeken, maar alle ogen richten zich op DE BUIK. (Overigens is dat niet echt een ergernis hoor, als ze vervolgens maar wel hun mond dicht houden )
*Ongevraagd aan mijn buik zitten, grrr! En dan ook nog de mensen waar je helemaal niks mee hebt en vrijwel nooit ziet ( en stiekem een hekel aan hebt ), dan kom je ze tegen op een verjaardag en moeten ze persee eraan zitten. BLIJF AF!:x *SM die blijft vissen naar de roepnamen die we gekozen hebben: Wat vind je van die naam? En die dan? We hebben al een naam.. Oh dat wist ik niet want je had m nog niet verteld Euh nee.. En dat gaan we ook pas doen als hij/zij geboren is! *Moeder die maar steeds blijft benoemen als ik weer eens een harde buik heb: Moet je niet bellen, straks krijg je al weeen! Ondertussen wordt ik daar dus enorm gestresst van, heeft ze gelijk? Worden het straks weeen? *Moeder die de dagen afteld tot de 27 weken, want ja als het dan geboren wordt door die harde buiken is de kans groter dat het kindje het overleeft *Kijken jullie straks wel uit met de hond! Ja je weet maar nooit hoor! En dan willen ze je precies vertellen van hoe of wat.. Euh.. Ik heb er voor gestudeert, kap eens mij de les te lezen over mijn honden!:x *Rare blikken als je zegt dat je even een dagje rustig aan doet. Huh? je moet nog zoveel weken! Ja dus? Daarom mag ik nu niet even een dagje voor mezelf waar ik lekker alleen thuis wil zijn, geen gezeur en even lekker niks doen? *SM die toevallig hier ook net is als we visite krijgen en maar een tour d' kinderkamer gaat geven en alle kasten opentrekt om te laten zien hoe het eruit ziet. En dat terwijl ik met de visite naar boven liep om het te laten zien en er uiteindelijk als Jan met de korte achternaam bij kon staan. Ben weggelopen, veel succes ermee! *Aan het weinige energie en de harde buiken die ik krijg zodra ik ook maar iets teveel heb gedaan, wat naar mijn gevoel helemaal niet veel is. *Aan dat ik mij eigenlijk aan heel veel dingen kan irriteren en het moeilijk naast me neer kan leggen Zo, dat lucht op zeg
Heel erg herkenbaar, hoe trots ik ook ben dat ik zwanger ben en blij. Toch vind ik het echt ongemakkelijk die starende ogen van vreemden naar me buik! Soms denk ik wel is, "Ik ben niet de enige zwangere in NL hoor!". Schijnbaar vinden mensen het heel erg facinerend ofzo denk ik dan maar. En inderdaad dat gezanek over de grote van je buik elke keer, vooral bij de vk word ik er moe van. Die hebben elke keer een nieuwe stagiere dus die kent me hele zwangerschap of onderzoeken helemaal niet uit der hoofd. Jaaa zegt ze laast 3x het word geen dikkertje hoor! Pff.. alsof een groot kind uberhaupt in mijn lichaam past, laat staan eruit kan! (dat had de vk zelf gezegt) En daarnaast zat ze in het ziekenhuis precies op het gemiddelde kwa groei dus "klein" is ze duidelijk helemaal niet. Maar omdat ik een klein buikie heb en weinig aangekomen bent denkt zoeen stagiere te weten waar ze het overheeft. Nou vorige keer schatte ze fout in hoe de kleine lag, dus wat zij zegt gaat toch lekker me ene oor in en de andere uit!
Naast de vele herkenbare situaties die ik hier al gelezen heb (wat zijn mensen toch dom/onbeschoft soms!) heb ik nog een paar aanvullingen... Ik wordt er helemaal niet goed van dat mensen elke keer als ik het ergens niet mee eens ben roepen "oh, het zullen de hormonen wel zijn". Ja, hormonen doen rare dingen met je, maar als zwangere mag je toch ook wel een mening hebben en die uitten? Het lijkt wel of je niet meer serieus genomen wordt zodra je buik gaat groeien! En dat gedoe over "normale" klachten tijdens de zwangerschap. Vanaf week 7 heb ik al enorme last van m'n bekken en daardoor kan ik helaas heel veel dingen niet meer zelf doen (bijv. huishouden, naar de stad, lopen in de middagpauze) En dan blijven mensen, ook mannen, maar volhouden dat dat niet kan, want dat hebben zwangere vrouwen pas aan het eind van de zwangerschap. Nouja, dan kan het niet, ik heb er wel last van!
Beetje hetzelfde als wanneer je niet zwanger ben en ongesteld moet worden. Ach je bent een vrouw, je zal wel ongesteld moeten worden ofzo.. Pff.. echt irritand he alsof je helemaal geen eigen persoon meer bent en alleen uit hormonen handelt ofzo. Mijn vent begreep in het begin helemaal niet hoe beroerd ik was en op zijn werk melde vrouwen die net zwanger waren zich ook nooit ziek!:x En dat was volgens hem iets voor het einde van de zwangerschap. Nou bij mij was het dus precies andersom, ik voel me nu veel beter dan in het begin en kan ook veel en veel meer. Al ben ik nu wel extra moe en behoorlijk stijfjes, haha..
Ow, als je eigen man je al niet begrijpt is het wel heel frustrerend! Gelukkig heb ik daar geen last van. Het zijn vooral collega's en vrienden die denken dat er een soort protocol voor zwangerschap bestaat waarin staat in welke week je van welke klachten last hebt
Ja stom is dat he, mensen lezen teveel boekjes en domme artikelen haha.. Gelukkig was het snel over gewaait die praatjes van me vent haha.. Nu zittie te zeuren dat ik teveel doe , eigen schuld dikke bult.
irriteer me vooral aan andere vrouwen die jou zwangerschap met die van hun vergelijken. als je iets hebt wat bij hun niet was of later meteen die rare blikken en opmerkingen krijgt. zoals "oh nu al dat kan toch niet" uhhh duh ik zeg het toch.