ja die vraag: hoe gaat het met je buikje?? Weet ik veel wat ik moet zeggen?! zit nog netjes op zijn plek ofzo? achja... en die ''aardige'' vrouw in de winkel is wel heel erg hoor! dat ze dat ook zo durft te zeggen. is ook mijn grootste angst dat mensen dat bij mij ook denken van ach, ze heeft nog een buikje van haar eerste zwangerschap!
pfff net gaan frietjes eten... kreeg van de verkoopster wel 6 keer gevraagd of ik nu al aan het aftellen ben... duh, als ik 1 keer zeg Ja, is het dan niet genoeg?
Wat me vandaag irriteerde was dat mensen zeggen 'nou je ziet nog niets hoor, lijkt net of je gewoon bent aangekomen'! En bedankt! Ben juist zo trots op me buikje! Voel me daardoor 'echt' zwanger! (Ookal is het nog niet veel, me buikje)
scheren down-under word zo lastig! nu helemaal niet meer weten wat ik aan moet trekken... heb niet zoveel en vind niks leuk! (of te duur)
die is inderdaad niet leuk! kreeg ik tijdje terug ok te horen! ik was al blij dat buikje sneller groeide dan bij daniel want teon duurde het echt lang, en dan krijg je te horen: je ziet er weinig van!
'Zoooo, daar kan je een kopje thee opzetten' Door iemand die in een winkel werkte en mij voorbij liep. Ik dacht bij mezelf, oh leuk, laten we is een heerlijk heet kopje thee erop zetten ja! (dom mens)
Als ik zeg dat ik zo misselijk ben zeggen vooral ouderen: Ja dat hoort er bij he! AAARRRGGGHH Als je niks opbeurends of medelevends te zeggen heb houd dan je mond!
Wat ik echt super irritant vind is dat mensen zomaar aan je buik gaan zitten. (En dan ben ik nu nog maar 16 weken...) Kan daar zo boos om worden, vooral bij collega's, schoonfamilie of onbekenden. Vind dat toch echt privéterrein!
Ha mijn schoonzus stak ook haar hand al uit om aan mijn buik te voelen maar toen ze mijn blik zag trok ze die snel weer terug. Zelfs mijn man vraagt of het ok is om te voelen dus moet iemand anders al zeker niet zomaar aan mijn buik gaan zitten.
Iedereen die ik goed ken mag aan mijn buik zitten geen probleem. Sterker nog ik vind het wel leuk als mijn schoonmoeder me buik even aanraakt of de verloskundige als ze me ziet in de wachtkamer, ik voel me dan echt zwanger en trots. Alleen hoefd een vreemde op straat het niet te proberen, gelukkig ook nooit gebeurd hoor.
ja dar heb ik ook een grootse hekel aan als ze zomaar aan je buik zitten. en dat gestaar van mensen naar je buik en dan vervolgens je negeren:S erg irritant! nu vind ik het erg dat ik alweer waggel omdat ik zulke pijnlijke heupen/rug heb! schaam me dood, maar het loopt wel wat lekkerder
Ochjaa... dat gestaar, alsof je de enige zwangere in NL bent. Soms gaan ze er nog bij staan fluisteren en smoeselen tegen elkaar ook (grrr). Soms heb ik niet eens zin om op drukke plekken te komen, dat is het enige wat ik ECHT zat ben! :x
Ik lees zo nu en dan eens mee met dit topic, maar wil nu toch ook echt even mijn ergernissen delen. Ik erger me aan: - Meerdere malen per nacht wakker worden - Moeten plassen meerdere malen per nacht - Beenkrampen (en ik doe er echt al het mogelijk tegen) - Waggelen, ik loop niet zo heel soepel meer en heb ook lichte rugklachten, tja....daar ga je dan Maar..... Het meeste erger ik me aan mijn zus met haar opmerkingen: - Doe maar alsof het een aankleedpop is (tijdens een gesprek over kleertjes voor de kleine) - Vragen hoe het gaat en dan zeggen 'tja, hoort er allemaal bij hoor' - Toen ze net wist dat ik zwanger ben: 'en ik ben al suikertante van zoveel kinderen (7 neven nichtjes, kindjes van vrienden), zo raak ik nog blut als ik ze allemaal moet vertroetelen'. - Achternaam: vriend en ik zijn niet getrouwd. Hij heeft de kleine erkend en we hebben besloten dat de kleine zijn achternaam zal dragen. Zegt zus 'jammer hoor dat je baby zijn achternaam krijgt', dus ik vraag 'hoezo dan, we zijn zowieso van plan om te gaan trouwen, dus dan krijg ik ook zijn naam'. Zegt zus 'maar hij kan ook jouw naam aannemen als jullie gaan trouwen', ik: 'hoezo?', zij: 'nou waarom niet?' (en dan antwoord ik gewoon maar niet meer, want er komt dan toch geen eind aan) - Borstvoeding: omdat ik Anti Depressiva slik, zag het ernaar uit dat ik geen borstvoeding zou mogen geven. En dat was iets waar ik zelf gewoon heel erg naar uitkeek. Uiteindelijk blijkt dat ik wel borstvoeding mag geven, dus ik blij! In een gesprek over borstvoeding zegt mijn zus 'ik snap niet dat je BV gaat geven hoor, al dat gedoe en niemand anders kan de baby eens een flesje geven'. En dan heeft het ook echt geen zin om uit te leggen wat bv geven voor mij betekent, want ze heeft een bord voor haar kop waar je eng van wordt. Ik vind het gewoon vervelend dat mijn eigen zus steeds rare, stomme, domme opmerkingen moet maken. Ze doet het vast niet expres, maar zo af en toe ben ik haar gewoon goed zat! (sorry dat het zo'n lang verhaal is geworden, ergernis zit diep, merk ik )
Denk dat ik ergens uit de kindertijd een trauma heb overgehouden. Ik had een paar tantes die je altijd in een berenklem moesten knuffelen en dan kwam ik bijna om in de parfum. Ik ben dus al helemaal niet zo op knuffels en onverwachte aanrakingen. Met een verjaardag ofzo weet ik wel dat ik kussen en knuffels kan verwachten/moet geven maar ik maak me er altijd zo snel mogelijk vanaf. Dus met die buik heb ik ook liever niet dat ze er zomaar aanzitten, zelfs al is het familie.
heb niet alles gelezen, maar wel veel, om sommige dingen wel hard moeten lachen, en bij sommige dingen had ik echt iets van, gelukkig, ben niet de enige maar ik ben niet op mijn mondje gevallen, dus heb ik meestal wel een weerwoord. weet je al wat t word ?? ja een kitten nou goed, ik denk een baby zooooo dikkie dik ! ja maar ik ben er over max 7 weklen weer vanaf, dat kan jij niet zeggen verder haal ik overal mijn schouders maar bij op, bij de eerste is t allemaal goed gekomen, dus deze zal ook wel weer lukken.
ja haha! dat over dikkiedik zeg ik ook altijd! hihi....wat kunnen mensen toch ineens goed zwijgen dan he??
Whèèèh! Ik wil van alles doen, maar ik kan haast niks. Zooo irritant! Gisteren stond ik op en in tegenstelling tot zaterdag dacht ik: yes, vandaag een goeie dag, we gaan er even lekker op uit! Dus even de stad in geweest, daarna naar de Intratuin en ja hoor, de rest van de dag was ik weer geen knip voor de neus waard. Zere bekken, verschrikkelijk! Ben toch wel weer redelijk fit opgestaan vanmorgen dus ik ga gewoon heel eigenwijs beginnen aan mijn to do lijstje: de keukenkastjes opruimen en uitsoppen. Ik hou m'n hart vast... (en ja, het moet écht gebeuren!)