Haha begrijpelijk hoor, maar het is bij mij echt een uiting van overprikkeling. Ik was ook vreselijk shaggo (lees; overprikkeld) toen ik thuis kwam. Even m'n oortjes in gedaan en tot rust gekomen, toen ging het weer beter.
De kat maakte mij om 05.45u wakker omdat ze honger had en naar buiten wilde. Lig ik weer in bed, begint mijn maag te knorren. Toch maar weer proberen te slapen, maar ik kreeg steeds meer honger. Waardoor ik nu in mn eentje op eerste kerstdag zit te ontbijten terwijl het hele huis nog ligt te slapen. Zo dus ook maar weer naar bed en hopen dat ik in slaap val. Dan kunnen we rond 11u met het gezin echt lekker en uitgebreid ontbijten. Ik ben nu dus flink chagrijnig en doodmoe, want ik ben geen ochtendmens, maar met honger ben ik nog erger...
Ik erger me er dood aan dat ik nog steeds met mijn bijna 50 jaar iedere 4 weken weer keihard ongesteld wordt. Nu zit het er ook weer aan te komen. Zo klaar mee. Ik heb buikpijn, ik ben zeker 2 kilo zwaarder door vocht wat ik vasthoud en mijn humeur wordt er sws niet beter op en dan moet ik de komende dagen ook nog gaan zitten socializen. Ik erger me er ook dood aan dat hier werkelijk nooit iemand iets doet in dit huis. Begint een steeds grotere stoorzender te worden. Maar goed de ergernis zal nu nog groter zijn door alle hormonen. Fijne kerst!!
Sorry maar dit is echt te makkelijk. Ik weer dat niet…. Nou dan ga je maar zorgen dat je het weet. Ik zei het in een ander topic ook al, ik vind het in en in triest als vrouwen hun eigen kado’s moeten kopen. Het is toch gewoon vanuit je man respectloos, je bent geen meubelstuk wat er gewoon staat en bijhoort. Mijn man is niet goed in spontane dingen, ook niet heel goed in zelf bedenken. Maar wij hebben met het gezin het hele jaar door een verlanglijstje waar we op inschieten en met kerst en verjaardagen vallen we daarop terug. Als hij er toch niet uitkomt vraagt hij onze dochter, mijn moeder of 1 van mijn vriendinnen om hulp. Je zou hier echt eens een punt van mogen maken tegenover je man
Oh meeennn dat meen je niet. Ik ben nog geen 40 en wordt er al gek van (het wordt elk jaar erger heb ik het idee). En dan het besef dat het nog bijna 20 jr gaat duren
Ik erger mij aan zichzaggende automobilisten bij drukte op de weg. Ben je rustig je auto aan het uitrollen, schiet er iemand voor waardoor je alsnog als een gek op de rem moet, blijf op je eigen baan, dit zorgt alleen voor extra botsingen.
Nog niet geweldig. Maar hij red het wel op paracetamol. Heeft ook zwaardere pijnstillers meegekregen, maar die zijn gelukkig niet nodig.
Ja is toch gewoon dikke ellende, gatver!! Mijn moeder en oma hadden het ook zeker tot hun 53/54 jaar.
Snap ik heel goed. Ik heb dat ook. Maar het helpt ook om te beseffen dat al die andere mensen waarschijnlijk ook last hebben van teveel prikkels. En ik doe gerust ook gewoon oordoppen of oortjes met muziek in als ik naar een drukke plek moet. (Tenzij communicatie noodzaak is daar).
Afgelopen maandag werd hij wakker met intense pijn. Via huisarts naar ziekenhuis. Nachtje moeten blijven. Nu thuis met pijnstillers en de wetenschap dat het ergste voorbij is en alles weer goed komt. Met misschien nog wat hobbeltjes. Sorry. Blijf een beetje vaag. Maar t is zijn lijf, dus ik geef liever geen details verder. Ergste is dat ik maandagochtend nog sjacherijnig reageerde met "zal de mannengriep wel weer zijn"