Wij hebben het met een week of 14/15 gedaan. Ook omdat we toen toch allebei vrij waren, maar meer met het idee dat mocht er iets misgaan is mijn vriend nooit officieel de vader geweest. Dus stel dat het met 26 weken mis gaat, dan moet je volgens mij een kindje oficieel begraven. Als je vriend het dan nog niet heeft erkent is hij nooit officieel de vader geweest. Dat leek mij vreselijk. Dus vandaar dat we er vroeg bij waren.
Wij hebben het op dezelfde dag gedaan als de termijnecho. Deels omdat mijn vriend daar toch al vrij voor had genomen, deels omdat we toch naar het gemeentehuis moesten om mij over te schrijven. (we woonden nog niet bij elkaar) maar vooral omdat ik het toch wel een heel prettig gevoel vond dat het geregeld was, als er met mijn vriend iets zou gebeuren dat het kindje dan toch officieel een vader zou hebben.
Wat een rampscenario's komen er voorbij zeg Maar stel dat het kindje doodgeboren wordt na 26 weken, dan kan het alsnog erkent worden door de vader. Als de vader overlijdt voor die tijd, dan is het lastig inderdaad 8) Maar goed, je moet doen waar je je het beste bij voelt natuurlijk. Ik ben redelijk makkelijk ingesteld. Er zit in ieder geval geen tijd aan verbonden wanneer je de kleine erkend MOET hebben. Smoekie: :-#
Ik ken een jongen van 10 jaar die alsnog erkent werd, en da't nu 10 jaar geleden... (hij's nu dus 20 jaar) dus volgens mij maakt het niet echt uit wanneer je het doet, als je het maar doet. (Zolang beiden natuurlijk in leven zijn, en het voor je 18e gebeurt dacht ik.)
Tja, ik ben ook redelijk makkelijk ingesteld, maar heb helaas ook rampscenario's voorbij zien komen in mijn omgeving . En dan heb je echt geen zin om nog naar het gemeentehuis te gaan (want als moeder moet je dan tekenen). Het is al erg genoeg dat je dan de begrafenis van je kind moet regelen.
He wat grappig! Maar niet echt handig, kan je alles weer gaan laten aanpassen... maar goed, het kan dus achteraf wel.