Momenteel ben ik 37 weken zwanger en gaat alles gelukkig erg goed met de kleine en met mij. De laatste loodjes zijn zwaar, maar ze zijn nog uit te houden. Ik heb al 7 jaar een relatie met mijn vriend en alles gaat erg goed alleen merk ik dat hij niet echt verantwoordelijkheid neemt. Hij laat me erg vaak alles alleen doen en wanneer ik hem vraag om iets voor me te doen (helpen met boodschappentas dragen of wasmand naar boven dragen etc) dan reageert hij niet of pas erg laat. Hij is vaak weg omdat hij een eigen bedrijf heeft en komt vaak alleen thuis voor het avond eten en gaat dan weer terug om werk af te maken (hij heeft namelijk een eigen autogarage). Dit is zozeer niet echt een probleem want hij doet het om financieel meer ruimte te geven. Hierdoor zit ik dus erg vaak alleen en zelfs nu ik dit schrijf is hij niet thuis. Ik doe alles in huis en zorg dat hij alles heeft wat hij wil en nodig heeft. Als ik probeer te praten over dat ik het fijn zou vinden om meer tijd samen te besteden en ook omdat ik elk moment zou kunnen bevallen dan luisterd hij wel, maar het dringt niet door. Het kwetst me en ik ben door alle bezigheden ook erg uitgeput en kom aan rusten niet tot weinig toe. Het maakt me boos omdat we wel erg blij zijn met de komst van de kleine en ik weet dat hij een goede vader zal zijn voor mijn kind. Maar door de hele zwangerschap heeft hij weinig meegeholpen. Zo heb ik de hele babykamer zelf in elkaar gezet en ook de box en alle andere dingen. Is dit gewoon man eigen, zijn het de hormonen en kan ik gewoon niet veel hebben op het moment? stel ik mezelf aan of is het werkelijk niet normaal dat alles op mijn schouders leunt. Ik zou graag jullie mening willen hierover want ik ben bang dat ik straks te hard voor hem ben terwijl het gewoon de hormonen zijn die overuren maken zo voor de bevalling. Ik dank jullie alvast voor de tijd en de reacties.
Meid wat naar, ik zou toch nog is proberen te praten met hem en je hart volledig te luchtte.Voor hem is het natuurlijk ook spannend en misschien ziet hij alleen de financiele kant van een baby op dit moment omdat het voor hem nog allemaal niet heel tastbaar is los van misschien de baby met zijn hand voelen..Mannen denken anders dan vrouwen maar vaak bedoelen ze het niet verkeerd maar moet je het ze gewoon een paar kee. Voorkauwen..Het ligt niet aan jou of je hormonen het is gewoon niet leuk en goed dat je dat niet opkropt maar uit spreekt onbesproken zaken kunnen ook niet opgelost worden.Heel veel succes meid en laat even weten hoe het verloopt
Nee dat hoeft zeker niet man eigen te zijn! Ik zit in het begin van onze zwangerschap en ik zeg bewust ONZE zwangerschap omdat mijn man overal bij wil zijn me nu al al het werk uit handen wil nemen wat ik zelf nogal irritant vindt want ben net pas 9 weken zwanger Maar hij verdiept zich er helemaal in en is onderhand meer met de zwangerschap bezig dan ikzelf dus er zijn ook genoeg mannen die wel overal mee helpen. Ik zou het toch echt nog eens goed met hem bespreken want als de kleine er is kun je anders ook alles zelf gaan doen, dat lijkt me niet de bedoeling?
Oei wat lastig voor jou! M'n man doet nu al alles voor mij (voel IJmeer weer bezwaard) dus herken het totaal niet. In ieder geval sterkte, want ik zou jouw situatie niet trekken. Heb je er al over gepraat? Ik zou echt uitbarsten in jouw geval...
Ik denk dat het een combinatie is. Ik merk ook dat ik nu meer behoefte eraan heb dat mijn man in de buurt is en me met dingen helpt. Nu helpt hij al de hele zwangerschap met dingen tillen enzo, en we doen eigenlijk altijd al de huishoudelijke dingen samen. Maar ik heb wel het idee dat ik door de hormonen er meer behoefte aan heb dat hij thuis is. We hebben samen een eigen bedrijf en momenteel draait hij de zaak zonder mij. Hij maakt daardoor meer uren. Ook zitten we nu aan het einde van ons hoofdseizoen, dus is het de afgelopen tijd ook erg druk geweest. Ik merk dus dat hij meer moe is, maar dat maakt niet dat hij minder wil doen thuis. Nu het iets rustiger wordt, probeert hij af en toe een halve middag vrij te nemen voor zijn eigen rust en voor mij. Ik merk wel dat hoe dichter we bij de uitgerekende datum komen, hoe meer de zwangerschap voor hem leeft, en hoe meer hij uitkijkt naar de komst van ons kindje. Hij vindt het ook leuk om samen de laatste dingetjes te kopen voor de baby en volgens mij wordt ons personeel constant over alles bijgepraat Financieel is alles toch een beetje anders met een eigen zaak, misschien maakt hij zich daar zorgen over en kijkt hij er daarom anders tegen aan? De zaak en thuis zijn dan erg verweven met elkaar en als het op de zaak slecht gaat, zul je thuis ook moeten inleveren. Misschien stort hij zich op het werk om een buffer te hebben voor als het straks nodig is? Misschien werkt hij nu juist veel, zodat hij het wat rustiger aan kan doen als de kleine er is? Mannen kunnen soms iets minder open zijn en vinden het soms lastiger om over gevoelens te praten. Ik denk dat het wel goed is om eens met hem te praten over jouw gevoelens en hoe hij erin staat. Ik kondig soms aan dat ik wil praten, is hij een beetje voorbereid en valt het niet zo rauw op z'n dak.
Nicholle21, als ik jouw verhaal lees, is het alsof ik mijn eigen verhaal van het begin van mijn zwangerschap lees. Voor mijn vriend leefde alles toen nog niet zo erg, en hij zag alleen maar dat ik erg moe was, en wat kwaaltjes had. Mijn vriend maakt ook vaak erg lange dagen door een familiebedrijf waar hij in werkt. Maar er heeft zich bij hem wel een omslag in gedrag naar mij toe voorgedaan. Hoe verder ik in de zwangerschap ben, hoe meer het voor hem gaat leven, maar hoe meer hij zich ook realiseert hoe zwaar alles fysiek voor mij begint te worden. Hij biedt nu dus geregeld aan om iets te doen in huis, zelfs als hij pas om 10 uur 's avonds thuis is. Het zijn dan maar kleine dingetjes, maar het is zo fijn om te voelen dat hij zich realiseert wat de zwangerschap met mij doet! Het geeft me echt het gevoel dat ik er niet alleen voor sta. Is het niet mogelijk om te vragen of je vriend binnenkort een keer meegaat naar een controle bij vk of gyn, zodat die nog eens kunnen benadrukken welke dingen jij niet meer kan/mag doen? Misschien wordt hij zich er dan 'bewust' van dat hij jou en jullie gezinnetje niet alleen financieel hoeft te ondersteunen, maar dat hij een balans moet vinden tussen materiële zorg en mentale/fysieke zorg voor jou? Overigens, als ik je verhaal lees, klinkt het alsof hij wel echt heel bewust bezig is met een mooie toekomst voor jullie en jullie kindje veilig te stellen. Denk dus niet dat het onwil is bij hem (al ken ik hem natuurlijk niet) dat hij in huis weinig doet, maar dat hij zich niet realiseert dat steun ook op een andere manier kan... Sterkte in ieder geval!
Herkenbaar. Ik begrijp je gevoel wel, alleen denk ik dat het bij bepaalde mannen inderdaad wel gewoon zo hoort/gaat. Tuurlijk zijn er vast ook mannen die hun vrouw op de wenken bedienen, of heel gevoelig en meelevend de zwangerschap mee in gaan. Maar ook ik heb niet zo een exemplaar thuis zitten. Om de situatie te schetsen: Mijn man werkt ook voor zichzelf, en is vaak lange dagen aan het werk, even kort thuis voor het eten of soms ook niet, en daarna vaak weer weg om dingen af te maken. Ik heb al een peuter van bijna twee rond lopen, 22 weken zwanger van de tweede en studeer, het hele huishouden komt op mij aan en zo ook het uitlaten en verzorgen van de hond Ik ben er nu na al een eerste zwangerschap te hebben meegemaakt, wel achter dat mijn man gewoon niet zo van het zorgzame type is. Ook ik stoor me daar wel eens aan. Maar ik weet deze zwangerschap al gewoon dat dat zo is. Ik zou ook graag zien dat hij meer vraagt hoe het gaat met me, aangezien ik bekkeninstabiliteit heb en heel misselijk ben geweest en nog steeds lichtelijk, en erg moe ben elke dag van het leren, kind verzorgen, huis doen etc etc. Of dat hij uit zichzelf met namen komt, of ideeën voor het kamertje. Maar ik moet hem gewoon aan die dingen herinneren. Ik zeg ook wel regelmatig tegen hem dat hij wat meer met mij en de zwangerschap bezig moet zijn, en moet beseffen hoe het voor mij is. En soms komt hij ook uit zichzelf wel met een lieve opmerking over hoe hij me waardeert, wat ik allemaal doe en hoe flexibel ik met hem omga. Dus ergens beseft hij het wel. Maar veranderen? Hmm na 7,5 jaar heb ik dat opgegeven Hij kan heel lief zijn, knuffelig, verdient het geld, maar aan de andere kant is hij veel de deur uit, graag bezig en kan niet thuis zitten en vergeet mij daardoor een beetje af en toe. It is what it is ookal zie ik het soms ook graag anders, ik hou wel van hem! Kijk of je er met hem over kan praten in ieder geval. Dat kan vaak al opluchten en hem wat besef geven.
Kan het niet zo zijn dat zijn 'nesteldrang' schuilt in alles zo goed mogelijk op orde hebben qua financiën en werksituatie? Want dan sta je er dus niet alleen in, hij uit het alleen anders. Aan jou om dan hem aan te geven dat je graag wil dat hij bijvoorbeeld 3 avonden p/w thuis is zodat je samen eea kan aanpakken qua huishouden. Het ligt dus m.i. een beetje aan de oorzaak, als hij zo hard werkt om het allemaal tiptop in orde te hebben voor de baby er is dan is dat natuurlijk ook heel goed bedoelt!
Ik herken je verhaal wel. Wij hebben samen een bedrijf (2 eigenlijk, waarvan 1 nog in de opstartfase) en het is heel hard werken voor hem. Hij is weinig thuis, heeft weinig tijd, en ook ik ben er veel mee bezig. Vandaag een dagje thuis omdat ik echt even rust moest, maar dan moet hij gelijk 2 keer zo hard werken, en voel ik me daar weer schuldig over. Soms baal ik echt omdat we maar zo weinig tijd samen hebben op het moment, en met zn 2-tjes iets leuks doen komt er al helemaal niet van. En ik heb soms ook het idee dat alles momenteel in het teken van het bedrijf staat, en dat ons meisje-op-komst helemaal vergeten word. Maar aan de andere kant besef ik ook dat hij het juist doet voor ons. Hij wil alles juist in orde hebben en ervoor zorgen dat als de baby er straks is, we wat meer vrijheid hebben, zowel financieel als qua tijd. En ik merk dat er soms ook best wat een last op zijn schouders ligt, omdat het een dure periode is en ik dus straks ook een paar maanden helemaal niet meer werk. Ik kan ook niet heel veel hebben momenteel, zeker niet als ik ook nog moe ben, en dan weet ik dat ik onredelijk word. Want hoe ik er ook van baal dat we zo weinig tijd hebben voor elkaar, dat ik alles mbt de baby alleen moet regelen, hij doet het juist omdat ie ons het beste wil geven straks. Dan kan bij jullie natuurlijk ook heel goed het geval zijn! Er komt toch een extra verantwoordelijkheid op hem neer...