Hallo meiden, Vanaf vorig jaar augustus durf ik niet meer blij te zijn. Ik kreeg toen te maken met doodgeboorte van mijn dochter (23wkn) en zij was toen mijn 4e kind. Na heel veel gedoe raakte ik dit jaar januari opnieuw zwanger maar op de echo van 7 wkn blijk het een leeg vruchtzakje te zijn. Mk kwam zelf niet op gang dus met behulp van cytotec werd het opgewekt met 10 wkn. Afgelopen mei, allerlei kwaaltjes en 4 dgn voor nod een lichte streep op de test. 4 dgn later gewoon mijn ms. Nu weer zwanger (4wkn) maar ik kan gewoon niet blij zijn. Heb daarbij ook amper kwaaltjes dus dat maakt het nog moeilijker voor mij om te hopen dat het nu wel goed zal gaan. Herkent iemand dit? Liefs
Ik heb het nooit meegemaakt maar wat jij hebt meegemaakt maar is natuurlijk vreselijk. Ik snap ook heel goed dat het moeilijk voor je is om blij te zijn. Maar ik had bij allebei mn zwangerschappen nagenoeg geen kwaaltjes en dat gaat allemaal goed. Ik hoop voor je dat het nu wel goed gaat. Gefeliciteerd met je zwangerschap iig.
Pff je hebt ook wel veel meegemaakt, ik weet niet hoe het is maar ik kan mij wel heel goed voorstellen dat je nu niet blij durft te zijn. Ik kan je ook niet geruststellen alleen zeggen dat ik voor je hoop dat deze bij jullie blijft, je hebt wel genoeg ellende gehad.
Heel herkenbaar.. Het meest vreselijke vind ik altijd de mensen die zeggen dat je tóch moet proberen om 'er lekker van te genieten' en dat je je 'voor niet druk moet maken, want stress is niet goed voor de baby'.. Het enige advies wat ik je kan geven; laat zulke 'adviezen' lekker langs je heengaan, deze mensen weten vaak niet waar ze het over hebben.. Ik hoop ontzettend dat je er over een tijdje meer vertrouwen in durft te krijgen, maar als dat niet zo is; voel je niet schuldig! Als je zo bang bent, is een zwangerschap geen feestje, maar ben je meer de tijd aan het uitzitten.. Niet omdat je er de mooie momenten niet van in kunt zien, maar omdat je zo bang bent dat er een einde komt aan die mooie momenten.. En dat mag! Dikke knuffel!
Wat heftig zeg!! Ik hoop dat je snel een goede echo hebt waardoor het vertrouwen mss met beetjes weer terug gaat komen! Gefeliciteerd nog! en ik had ook 0.0 aan kwaaltjes, maar wel goede zwangerschappen
Allereerst wat vreselijk wat jij hebt meegemaakt. Ik begrijp het ook heel goed. Je bent gewoon heel angstig dat dit je weer afgenomen gaat worden. Ik zelf ben heel blij dat ik nu zwanger ben, maar heb continue ook angst. En die angst overheerst nu nog aardig... Ik doe mn best om dat niet te laten gebeuren, maar het is sterker dan ik... Angst dat ik bloedverlies zal krijgen, angst dat het hartje niet zal kloppen, angst dat ik ook dit kindje bijna zal gaan verliezen in de zwangerschap net als toen bij de zwangerschap toen ik uiteindelijk wel mijn dochter kreeg, angst dat dit niet met een sisser af zal lopen als toen met mijn dochter... Allemaal angst. Maar ik hoop dat beetje bij beetje ik het vertrouwen zal krijgen. Ik wil er alles aan doen om meer te genieten van deze zwangerschap dan dat ik toen kon... Maar dat is niet een kwestie van een knop om zetten... Als het lukt om te genieten, dan lukt dat. En anders niet... Voel je alleen niet schuldig om het niet te kunnen genieten. Het is niet anders. Al hoop ik voor je dat je stukje bij beetje straks het vertrouwen zult krijgen... Sterkte in deze onzekere tijd!
Angst is zoiets groots, dat het heel moeilijk is om er mee om te gaan! En in jouw situatie is die angst totaal niet raar of vreemd en is het ook niet iets waar je tegen moet gaan vechten, hoe raar dat ook klinkt! Het is niet fijn, maar je angst mag er zijn in die zin dat het een stukje van jou is die niemand voor je kan weg nemen. Jouw vertrouwen moet gaan groeien en dat kan niet 'gedwongen' groeien. Van harte gefeliciteerd met je zwangerschap! En ik ga heel hard voor je duimen dat je snel wat vertrouwen kan opbouwen dmv bijvoorbeeld een goeie echo! Heel veel liefs.
Ik heb weliswaar niet zo'n vreselijk tweede trimester verlies meegemaakt als jij, maar ik heb wel 4 miskramen achter de rug in het eerste trimester. En ik herken je gevoel dus heel goed. Ik durfde deze zwangerschap pas te genieten toen ik duidelijk voorbij de termijnen was waarop het vorige keren fout was gegaan. En als dat 23 weken was geweest, dan vrees ik dat ik tot die tijd in de spanning zou zitten. En ik weet ook wel dat het zonde is, maar hoe je dat gevoel moet veranderen weet ik ook niet. Ik wil je heel veel sterkte en succes wensen en ik hoop dat alles goed zal blijven gaan.
Wat verschrikkelijk voor je! Ik begrijp je angst heel erg goed, heb zelf iets dergelijks nooit meegemaakt maar kan me die bangheid dan wel heel erg goed voorstellen! Waarschijnlijk kan je pas opgelucht ademhalen als je de 23 weken gepasseerd bent dan maar dat is nog een lange tijd en tot die tijd bang zijn en nergens van kunnen genieten is toch ook een zware opgave! Nu proberen te genieten is waarschijnlijk onmogelijk voor je maar ik hoop echt dat je elke goede echo toch als een kleine mijlpaal kan zien maar ja, die heb je in je vorige zwangerschap ook gehad en toch ging het toen mis. Ik ben er echt een beetje stil van en wens je gewoon heel erg veel sterkte!!
Sterkte! Uit ervaring weet ik dat dit geen makkelijke zwangerschap zal worden, hoe goed alles ook mag gaan. Je bent bang, vertrouwt je lijf niet meer en durft niet te hopen op een wondertje dat gezond en wel ter wereld komt. Ook word je steeds teruggeworpen in herinneringen. Daarnaast zal je die van binnen ook heel blij en dankbaar zijn om dit nieuwe wonder. Nogmaals, veel sterkte en ik hoop dat deze zwangerschap goed mag gaan!
Wil jullie allemaal bedanken voor de lieve woorden. Dacht het even van me af te schrijven en had al deze reacties niet verwacht. Uit de bodem van mijn hart, bedankt meiden. Het geeft mij toch hoop. Vooral door te lezen dat een zwangerschap met 0,0 kwaaltjes ook mogelijk is. Ik hou mijn hart vast voor de eerste echo op 17 september a.s. en laat weten hoe het is gegaan. Nogmaals bedankt xxx