Elkaar steunen; extreme zwangerschapsmisselijkheid

Ik wil je in ieder geval veel sterkte wensen, het is geen pretje

Bij mij begon het met 7 weken en heeft geduurd tot en met mijn 15e week van de zwangerschap.
Eén ziekenhuisopname gehad, omdat ik uiteindelijk toch uitdroogde.
Eerst emasefene pillen gehad, toen cyclizine zetpillen, toen primperan zetpillen, later primperan zetpillen en emasefene zetpillen en toen kreeg ik na het ziekenhuis nog maagbeschermers mee in combinatie met de primperan zetpillen.

Bij mij hielp het om zo weinig mogelijk te doen, bewegen was automatisch overgeven. Ik had nergens zin in qua eten of drinken, en als ik al ergens zin in had, dan ging manlief het halen.
Bij mij hielp het om mijn eten goed af te wisselen, omdat ik al snel de negatieve associaties had bij eten wat ik er al eerder had uitgegooid. Ik had geen bepaald eten of drinken dat succesvol was helaas

In de tussentijd jezelf lekker bezig houden, netflix, breien, haken, lezen, gamen, wat jij lekker vind om te doen. Het is even niet anders

 

Ik ben nu 28 weken zwanger. Bij mij begon het braken bij 7 weken, de misselijkheid al wel eerder. Ik had een combinatie van braken en moeite met eten en drinken (wat jij beschrijft). Bij mij ging warm eten ook wat beter dan koud. Qua drinken had ik nog meer moeite dan eten, water ging helemaal niet, drinken met prik ging met kleine slokjes tegelijk, en drinkyoghurt ging redelijk (minder vloeibaar). Ik ben eenmaal opgenomen geweest voor een infuus.
Bij mij ging het vanaf de 16 weken langzaam beter, ik braakte minder en kon iets meer eten en drinken. Ik heb nog tot ongeveer 22 weken elke ochtend gebraakt, maar nu bijna niet meer.
Bij mij werkte emesafene telkens 1 dag, daarna ging ik er doorheen braken. Primperan leek niets te doen behalve enge bijwerkingen. Tegen maagzuur heb ik eerst ranitidine (zantac) gebruikt en nu gebruik ik nog steeds omeprazol, hier kan ik ook echt niet zonder.
Tips qua eten is voornamelijk zodra je denkt dat je ook maar in de verte ergens zin in hebt, probeer het. Ik heb fases gehad dat ik bepaalde dingen wegkreeg, een week geleefd op pitabroodjes met gesmolten kaas bijvoorbeeld, maar de week daarna kreeg ik het weer niet weg. Ook een periode rundvleessalade gegeten. En vaak viel bij mij vet eten beter dan licht verteerbaar. Crackers en biscuitjes ed kreeg ik echt niet weg, veel te droog, dan begon ik meteen te kokhalzen.
Ik heb maanden alleen kunnen liggen want bij elke activiteit moest ik braken, nu heb ik dus vooral last van een zeer slechte conditie.
Eigenlijk niet echt opbeurende woorden dus, zwanger zijn is hier iets waar je doorheen moet voor je einddoel. Bij mijn eerste was ik trouwens minder ziek, maar vond ik het ook geen lolletje.

Bij de verloskundigepraktijk hier waren/zijn ze trouwens zeer behulpzaam en meelevend, hopelijk mag je dat deze zwangerschap ook ervaren. De huisarts schreef me hier voordat ik bij de verloskundige was geweest trouwens ook meteen emesafene en ranitidine voor, dus daar ook niet echt een probleem gehad.
Succes in ieder geval!
Waar ik trouwens ook veel trek in had/heb, maar nog niet heb gehad: milkshakes van de macdonalds, zit hier niet in de buurt, dus vandaar dat ik ze niet heb gehad, maar volgens mij vallen ze bij veel vrouwen goed. Ijsjes zijn ook aanraders, vocht zonder te hoeven drinken... Ik vond toen ik zo misselijk was die citroenijsjes met dropstaafje als stokje ook goed weg te krijgen.
Welk eten kun je wel wegkrijgen? Niet eten maakte bij mij de misselijkheid trouwens erger, dus ik bleef wel actief zoeken naar dingen die ik door kon slikken zonder kokhalzen.

 

Verschrikkelijk he die misselijkheid!

Bij mijn zoontje van een week voor de test tot aan de bevalling toe ongeveer 1 x per dag gespuugd. De hele dag door misselijk geweest en het spugen kwam ook op verschillende momenten van de dag. Geen uitdrogingsverschijnselen gehad. Begonnen met emesefane en geëindigd met omeprazol. Tijdens die zwangerschap kon ik alleen koude dranken verdragen en totaal heen zuivelproducten.

Deze zwangerschap begon de misselijkheid rond de 6 weken en werd bijna gelijk zo hevig dat ik lichte uitdrogingsverschijnselen had. Emesefane sloeg niet aan, primperan gelukkig wel iets, maar mocht niet lang gebruikt worden, uiteindelijk gelukkig ook omeprazol gekregen en daar gaat t nu wat beter mee. Ik spuug alleen nog bijna iedere ochtend, maar na de vroege ochtend en na de omeprazol gelukkig geen last meer de rest van de dag.
Ben nu bijna 26 weken zwanger en heb de moed al opgegeven dat het spugen overgaat voor ik beval.

 

Wat ontzettend rot voor je !
Kan er helaas over meepraten.

Bij 2e zwangerschap was ik al misselijk voor de test positief werd (ongeveer vanaf 3 wkn zwangerschap). Ik kon wel eten, dus nooit afgevallen, waardoor dokter het niet serieus nam. Terwijl ik toch extreem misselijk en moe was, kon niet functioneren. Vroegtijdig in ziektewet, vanaf 18 wkn volledig en nooit meer terug gekomen tot na bevalling. Door de aanhoudende misselijkheid, het slechte slapen (was in avond en nacht het meest misselijk door vermoeidheid) ook veel last gehad van depressiviteit, paniekaanvallen en angst. Ik was echt mezelf niet meer. Helaas geduurd tot bevalling, maar daarna ook als sneeuw voor de zon vertrokken (hele vreemde gewaarwording).

Bij de 3e zwangerschap was ik misselijk vanaf ongeveer 4 wkn, ging ik spugen met ongeveer 5 wkn. Kon toen ook niet meer functioneren. Omdat ik spiraal had en eigenlijk niet over een zwangerschap nadacht, heb ik pas toen het spugen begon een testje gedaan, die onverwachts positief bleek. Zal maar verder niet hebben over de emotionele achtbaan... Een dikke week later kreeg ik miskraam. Ik heb tot de ochtend van miskraam gespuugd, daarna verdween het als sneeuw voor de zon.

De 4e zwangerschap werd ik van de ene op de andere dag met 5+2 wkn kotsmisselijk en ging ik spugen. Maar vooral idd het niet kunnen eten en drinken, zorgde ervoor dat ik met 5+6 wkn al bij huisarts emasefene ging halen, 3 kilo's afgevallen in 3 dagen tijd, ik plaste nauwelijks nog. Werd niet serieus genomen, ook niet onderzocht op uitdroging of ketonen. Door emasefene kon ik weer een beetje eten en drinken en werd het spugen iets minder. Maar nog steeds vreselijk beroerd, kon niets anders dan op bed/bank liggen. Volledig in ziektewet. Langzaam maar gestaag bleef ik afvallen.

Met 9 wkn werkte emasefene niet meer, ging ik weer veel spugen, weinig plassen en was ik te slap om mezelf te douchen. Op dat moment 8 kilo onder startgewicht. Huisarts nam het wederom niet serieus, weer geen onderzoek naar uitdroging gedaan. Na zeuren wel primperan gekregen, dat hielp tegen het spugen en kon weer wat eten en drinken. Deed helaas niets tegen de extreme misselijkheid, bleef me hondsberoerd voelen.

Met 18 wkn werd het spontaan iets beter, gestopt met primperan. Nog steeds iedere dag misselijk, maar iets minder moe en beroerd, kon kleine dingetjes doen (zoals 2 x2 uurtjes per week therapeutisch op het werk aanwezig zijn). Dat ging een paar weken goed en toen ging ik weer flink spugen en afvallen. Met 26 wkn weer 'terug bij af' en niet meer terug geweest op het werk. Ellendig geweest tot bevalling, en daarna voelde ik me als herboren...

Mijn belangrijkste tip:
- rusten, rusten, rusten (vermoeidheid maakt het erger) Stoppen met werken (als je dat nog zou doen) kan een belangrijke hierin zijn.
- eet/drink alles waar je zin in hebt, ongeacht hoe vreemd, ongezond of... Ik heb weken geleefd op chips, water met een vleugje citroensap en geroosterde boterhammen met kaas. Iets anders ging er niet in. Ook een paar weken gehad dat ik alleen maar yoghurtdrink kon drinken, of juist alleen maar zin had in vlees. Of dat ik met kinderen naar macdonalds ging en dat het binnen bleef, maar ik later diezelfde dag mijn appel finaal uitspuugde...

Heel sterkte en succes!
(en mocht je fb actief zijn, er is een steungroep van hyperemesis gravidarum waar je veel eieren kwijt kunt)

 

Hoe gaat het nu joos? Heb je andere medicatie gekregen?

In mijn vorige zwangerschap begon de misselijkheid in week 5 om vervolgens heel snel heftiger te worden. Ik gaf 10-12 keer per dag over. Al weet ik inmiddels dat dat nog niks voorstelt. Het kan nog veel heftiger zijn. Die nare misselijkheid is inderdaad ook slopend. Met Emesafene is bij mij het overgegeven teruggebracht naar eerst 3-4 keer per dag en tegen het einde 1-2 keer per dag. De laatste 3 weken gaf ik niet eens elke dag meer over. Maar die misselijkheid heeft me 8 maanden geteisterd daar deed de Emesafene helemaal niks voor helaas.

Nu ben ik weer zwanger. Nog heel pril dus maar zien hoe het afloopt met de zwangerschap en hoe de HG zich gaat gedragen kan ik ook nog niet zeggen. Ik werd nu al misselijk op 9/10 dpo en op 14dpo deed de misselijkheid er nog een tandje bij. Tot nu toe nog niet overgegeven, alleen af en toe kokhalzen (ben nu 4+3). Ben gisteren begonnen met acupunctuur. Ik hoop door tijdig te starten de HG in toom te kunnen houden. Als ik weer veel ga spugen neem ik contact op met de huisarts voor medicatie. Maar tot die tijd probeer ik het zonder en met tweewekelijks acupunctuur. Ben benieuwd hoe het gaat zijn. Ik hoop vooralsnog alleen maar dat het goed zal blijven gaan met mijn klompje cellen.

Oh en inderdaad ... Eet dat wat je wel binnenkrijgt. Ik heb de eerste 3 maanden alleen maar geroosterd brood met kaas, cola en sojamelk gehad. Niet heel gezond maar dat ging er het makkelijkst in.