Ik zit momenteel thuis met een burn out, dus ja de werkdruk was hoog. Het gekke is dat ik juist iemand ben die goed tegen stress kan en beter presteert onder druk dan zonder druk. En bij mij was de druk uiteindelijk toch te hoog. Twee andere leidinggevenden vielen weg. Eentje met burn out, kon het werk ook niet aan want het was een rommel in dat team. Andere leidinggevende is vervroegd met zwangerschapsverlof gegaan omdat de zwangerschap niet goed liep. Ik heb die teams opgevangen (samen met andere collega), naast mn eigen team. En uiteindelijk is het toen toch mis gegaan ergens.
Herkenbaar, jouw verhaal van na de zwangerschappen! En ik loop er nog eens extra tegenaan nu ik een nieuwe baan heb. Blijkbaar deed ik mijn vorige baan toch meer op de automatische piloot Wat ik ook stressvol(ler) vindt wat sommigen hier noemen is de combi werk en gezin/huishouden! Ook al heb ik echt een superlieve man die zeker zijn verantwoordelijkheid neemt in het huishouden!
Mwah, maar merk dat ik wel de groepsapp steeds storend vind. Ook als ik vrij ben worden daar appjes op gestuurd en ondaks dat die op stil staat ga je ze toch lezen. Dat maakt dus wel dat je constant er mee bezig bent.
Ik heb een paar jaar geleden een lichte burn out gehad. Was een paar maanden uit de running. Het was bij mij een combinatie van ons gezin/de jonge kinderen, het huishouden, mijn werk en zorgen om mijn man (had een hersentumor waarvan ze een deel niet hebben kunnen verwijderen). Ik was op een ochtend compleet ingestort. Daarna kreeg ik er een collega bij zodat niet alles meer op mijn schouders terechtkwam. De betreffende collega is deze week echter op vakantie en jawel, het is uitgerekend nu weer smoordruk. Maar een week is gelukkig te overzien. Hij is er maandag weer (joepie!). Ik heb dus gestemd op: af en toe.
Nee. In verleden wel gehad en uiteindelijk toen ik niet meer volhield ander werk gezocht. Daarnaast door 'schade en schande' veel beter geworden om dingen van werk op werk te laten. Ik kijk bijvoorbeeld nooit mijn mail thuis (terwijl het wel kan), ga nooit thuis werken (terwijl dit soms wel kan), en als ik tijd 'tekort' kom voor zaken dan neem ik een 'short cut' of minimaliseer voorbereiding. In de loop der jaren gemerkt dat dit geen invloed heeft op mijn functioneren (goed genoeg) en dat dit ook mogelijk is bij mijn baan zonder in problemen te raken. Een deel zit dus ook in hoe ik zelf om ga met werk en dit kan loslaten. Wat dat betreft kan er echt een verschil zijn tussen werkdruk en werkstress...
Ik heb ja gestemd. Ik werk dan ook in de zorg haha. De werkdruk word eigenlijk alleen maar hoger dat is wel jammer.
Hier ook zo. Wij staan met minimale bezetting, een normale dag is al druk, laat staan als er zieken zijn. Ik presteer dan ook op mn best. Op mn werk zelf kan ik wel stressen, maar zodra ik de deur uitloop valt dat van mij af. Ik doe mn administratieve taken altijd meteen op maandag zodat ik daar niet de hele week tegenaan loop te hikken en zodat ik dat niet thuis nog ga doen.
Ik heb alle meldingen van de groepsapp en van mn collega’s uitgezet. Ik zie het dus pas als ik zelf mn whatsapp open, en dan open ik het soms gewoon niet. Scheelt bij mij veel irritatie.
Ik werk in het basisonderwijs en daar is vaak sprake van “piekbelasting”. Echt rustig is het nooit, trouwens. Er staan altijd nog wel taken op mijn lijstje. Feitelijk gekeken kan ik nooit eerder naar huis. Maar ik heb geleerd om dat wel gewoon te doen. Dus soms ga ik gewoon om 5 uur al weg en laat ik werk liggen. Als ik om 6 uur weg ga, blijft er ook nog wel werk liggen. Sommige periodes zijn veel drukker. Nu komt er weer zo’n piek aan; naast het gewone werk een hoop extra werk door de cito’s (nakijken, fouten invoeren, opbrengsten analyseren, nieuwe doelen stellen) en in diezelfde periode van twee à drie weken ook de rapporten in orde maken, voorlopige adviezen formuleren voor het VO en dan straks als kers op de taart een week met drie avonden oudergesprekken. Zo’n piek is wel te doen, als het thuis allemaal goed gaat en je lekker in je vel zit. Als er thuis ook iets speelt of als je niet fit bent, dan is zo’n periode echt te heftig. Vaak zie je in die situatie kort na zo’n piekperiode mensen een burn-out in rollen. In mijn hoofd ben ik ook veel met mijn werk bezig. Ook op vrije dagen. Ik lees en studeer veel. Dat geeft steeds weer ideëen over wat ook nog kan of anders kan en misschien beter is. Maar ik vind het ook fijn om daarmee bezig te zijn. Ik ben gek op mijn baan. Daarnaast ben ik een beetje ambitieus. Niet dat ik directeur wil zijn. Maar ik vind het wel een leuke uitdaging om naast mijn gewone taken als juf, ook mensen te inspireren en coachen. Die combinatie van zelf voor de klas staan èn iets kunnen beteken voor andere leerlingen en collega’s geeft me veel energie. Dus vandaar dat ik steeds bezig ben bij te leren. Ik heb wel na enkele bijna-overspannen periodes (of misschien wel helemaal, maar onverstandig doorgebuffeld) geleerd om nee te zeggen en soms ook gewoon de boel de boel te laten. Dan nog zijn er periodes dat je me op kunt vegen. Maar na een paar weken chagrijnig zijn, weet ik mezelf dan ook wel weer te herpakken door meer rust te nemen en juist veel dingen te gaan doen die me wel energie geven. Het blijft toch altijd weer die balans zoeken.
Ervaar helaas erg veel werkdruk. Krijgen steeds meer extra taken. Zo nu en dan, ben ik aan het rondkijken voor een andere baan. Maar nadeel is, is dat ik super collega's heb die ik niet wil missen
Dank voor jullie antwoorden allemaal, ‘gelukkig’ wat herkenning. @Luppy klinkt super pittig. Als ik jou was zou ik het proberen om te gooien, voordat je zelf instort..
Tsja. Mijn werk is absoluut druk, en laat zich vaak slecht plannen. Overwerk is dan ook heel gebruikelijk. Maar liever dat, dan dat er dingen alsnog mis gaan, mensen voor verrassingen komen te staan of collega's in de dienst niet genoeg op de hoogte zijn. Ik wil de dag met een goed gevoel afsluiten. En ja ik baal er weleens van dat ik dan laat thuis ben. En het kost irritant veel vrije uren om bijvoorbeeld een nieuwe richtlijn te schrijven, daar kom ik tussen de bedrijven door echt niet aan toe. Maaaaarrrr ik heb een heerlijke baan waar ik veel voldoening uit haal, ook als het druk Is. Echte stress wordt het pas als ik de controle dreig kwijt te raken, bijvoorbeeld als opdrachten niet zijn uitgevoerd of ik vastloop in bureaucratie, of als een acute situatie vertraging oploopt doordat iemand niet bereikbaar is. Of als het zo druk wordt dat de kwaliteit van mijn werk in het geding komt (vooral als ik veel tijd kwijt ben aan onzin telefoontjes en oneigenlijk werk). En ja, inhoudelijk is het vaak heftig, en denk ik er thuis nog vaak aan. Maar ook dat geeft eigenlijk alleen stress als ik er niet zeker van ben dat ik het goed heb ingeschat en geregeld. Gelukkig ben ik nog in de positie dat ik heel laagdrempelig kan overleggen met een senior collega.
Af en toe en ik ben behoorlijk stressbestendig. Inhoudelijk vind ik mijn werk zwaar, maar niet stressvol. Wat het stressvol maakt zijn alle eisen die er gesteld worden aan registreren en declarabel zijn. Het bedrijf waar ik werk, heeft verlies geleden en om dat te compenseren moeten de behandelaars voor een belachelijk percentage declarabel zijn. Declarabel houdt in dat deel van ons werk wat vergoed wordt door de zorgverzekeraar. Ik heb besloten dat ik gewoon mijn werk doe en als ik het niet haal, ontsla ze mij maar. Ik doe mijn best en dat lijkt mij voldoende. Standaard overwerken vertik ik. Afgelopen maandag ouderschapsverlof aangevraagd voor een aantal uur per week en deze tijd ga ik gebruiken om iets voor mijzelf op te zetten. Dan bepaal ik zelf hoe ik mijn tijd indeel en hoeveel minuten ik per dag mag spenderen aan toiletbezoek.
Dit was precies 1 van de redenen waarom ik afknapte op mijn werk. Ik wilde met mensen bezig zijn, niet met zo efficiënt mogelijk geld binnenharken. Succes met je eigen toko’tje opzetten!
Oh man, de klikjeskunde is een wetenschap op zich geworden. Diagnose, dbc (en nee, de administratieve vakjes staan niet correct voor-ingevuld), verrichtingen, complicatieregistratie (meestal dus "geen complicatie"), eindeloos veel vinkjes om aan te tonen dat je gewoon je werk doet, beleid in twee- of drievoud noteren en mondeling terugkoppelen... En als iets niet met precies de goede klikjes is aangevraagd, verdwijnt je aanvraag in het grote niets.
Wat ontzettend herkenbaar . Het aanvinken van de juiste hoeveelheid vinkjes en het invullen van de ellenlange vragenlijsten en checklists is een doel op zich geworden en heeft werkelijk niks met het verbeteren van de kwaliteit van zorg te maken. Ik vraag mij af wie dat zichzelf nog probeert wijs te maken? Compleet doorgeschoten allemaal. Laat de professioneel weer doen waar die goed is en vertrouw daar ook op!
Klinkt heftig zeg, ik vind een baan opzeggen altijd al een moeilijke stap, maar met een eigen bedrijf stop je al helemaal niet zomaar. Wat voor werk doe je? of in welke branche zit jullie bedrijf? Lijkt me tijd dat jullie als 3 eigenaren eens een paar goeie gesprekken gaan voeren samen. Je verhaal klinkt alsof het bij jullie echt niet lekker loopt en dat niet alleen jij daar last van hebt