zoiets is heel moeilijk denk ik mijn dochter heeft vorig jaar nog wel haar overgrootoma gezien het is eigenlijk geen familie van haar want het is de moeder van de nieuwe man van haar oma maar goed onze dochter had er wel een band mee ze was ook erg verdrietig erom en oma had de sleutel van de kapel en we hebben het onze dochter uitgelegd en zijn voordat het grote bezoek kwam met oma vriend en ik en dochter geweest en op het moment zelf het helemaal aan haar overgelaten en ze had een mooie tekening gemaakt en in het begin bleef ze een beetje in het begin staan en vond ze het wat eng maar uiteindelijk toch de tekening op het voeteneind gelegd en nog even naast haar hoofd gestaan en gezegd dag oma renate en een handkusje gegeven dus ik zou het aan haar zelf overlaten mocht dat mogelijk zijn. Wij zijn niet op de begrafenis zelf geweest omdat dat te ver rijden was voor ons maar het is goed geweest dat ze op haar manier afscheid heeft kunnen nemen
Zelf ben ik juf op een basisschool en zoals iemand al zei vind ik het ook vreemd dat er vanuit school niets geregeld wordt. Het is dan wel vakantie, maar ik zou toch denken dat ze hier iets mee zouden moeten doen. Dit heeft zo'n impact op de kinderen! Ik kan je helaas geen tips geven over wat je zou moeten doen. Hopelijk kun je voor je dochter de juiste beslissing nemen zodat zij hier goed mee om kan gaan. Sterkte!
Mijn kinderen waren 3,5 toen oma overleed. Ze zijn meerdere keren gaan kijken en het gaf ze juist rust. Ze kregen rust in hun hoofdjes toen ze oma de eerste keer hadden gezien. Wanneer je dochter aangeeft te willen kijken zou ik dit dus zeker doen. Is ws voor haar ook een manier van verwerken.
Mijn moeder is overleden toen ik 6 was. En die heb ik op de begrafenis ook nog gezien. En ik wilde dat ik het nooit had gedaan of dat mijn vader had gezegd dat ik dat beter niet kon doen want ik heb nog steeds het beeld van mijn moeder in die kist voor mij. Sindsdien kijk ik ook niet meer bij mensen in een kist. Ik weet alleen niet of ik het als dusdanig heftig heb ervaren omdat het een dode was of omdat het mijn moeder was. Maar tot de dag van vandaag zie ik dat. Overigens wel goed dat ik op de begrafenis was. Heeft wel zware indruk gemaakt want ik weet nog ''scenes'' van die dag (die ook echt zo zijn volgens mijn vader) Ik weet niet of je hier een goede keuze in kan maken. Ik denk dat je het beste naar de begrafenis kan gaan, het er goed over hebben, voor vragen open staan en dan misschien daar besluiten of je haar nog wilt ''zien'' of niet. Het kan ook dat de begrafenis zelf al een dusdanige indruk maakt. Maar om het af te sluiten is het voor je dochter wel goed denk ik om naar de begrafenis te gaan. Sterkte in elk geval!
Dit idd. Ik heb mijn oudste mee genomen naar de begrafenis van haar overgroot oma, ik heb haar heel bewust in de kist laten kijken, ze snapte meteen wat dood was. Ik heb vroeger in de uitvaart gewerkt, sta hier heel nuchter in en ik heb kinderen/ouders mee gemaakt die helemaal panisch over de dood deden, ouders die hun angst (onbewust) op hun kinderen hebben over gebracht.