Straffen

mijn zoon is 14 maand en begrijpt nee echt dondersgoed
(qua stekkers,gooien met dingen aan gordijnen trekken, slaan bijten knijpen etc)

maar glazen van de tafel pakken o.i.d. snapt hij dan nog weer niet wanneer wij nee zeggen, dit omdat wij immers het glas ook pakken en hij denkt wat jullie mogen mag ik ook.

ik een hoek zetten zou geen nut hebben, een kind loopt daar zo ver vandaan, die begrijpt ech niet dat hij daar moet blijven zitten,

maar wij hebben zelf wel even een "afkoel"plekje voor hem in een kinderstoel ( een andere stoel als waar hij in eet)
als hij een keer over de rooie gaat, of blijft slaan bijv en wij hem al tig keer gewaarschuwd hebben dan zetten we hem eventjes in die stoel,
en we merken heel goed dat hij die link toch begint te leggen

 

Nee, daar geloof ik op dit moment ook absoluut nog niet in. Ik weet niet wat de deskundigen daar precies over zeggen, maar ik denk eerlijk gezegd dat zij het daar over het algemeen wel mee eens zijn.

 

hier net zo alleen wor dhij hier in een hoek van de kalen op een matje neer gezet.

hij loopt echt niet weg hoor ja de eerste 2 keer wel maar daarna echt niet meer hij weet donders goed dat hij fout zat..
na 30 sec zeg ik kom maar en geeft hij een knuffel en is eht goed gaat hij weer "lief "spelen

 

Echt op de gang zetten doe ik pas vanaf zo'n 2 jaar. Maar rond de 12-18 maanden waarschuwde ik eerst, als hij er dan nog eens aanzat, zette ik hem uit de buurt van dat ding, vertelde duidelijk dat het niet mocht. Meestal hield hij dan wel op. Hij kon sowieso niet zo goed tegen het woord nee. Dus dat hielp vaak al.

Vanaf 18 maanden zette ik hem bij zo'n bui ook even weg, maar dan meestal ergens met zijn rug tegen een muur. Niet perse een vast plekje. Als ik in de keuken was, dan net uit het zicht om het hoekje in de woonkamer. Als ik in de woonkamer was, net om het hoekje in de keuken. Zodat hij even de gezelligheid van mij niet had. Nou heb ik het geluk dat mijn jochie wel bleef (en blijft zitten). En dan na een minuutje weer terughalen..

Vanaf ongeveer 2 jaar gaat hij wel naar de gang. Toen werden de buien ook heftiger, en had hij niet meer genoeg aan een willekeurige muur. Hij loopt nu soms zelf ook naar de gang als het te druk is. Het is voor hem eerder een kalmeerplek, dan een strafplek.
Hij gaat nu 2 minuten op de gang, maar heb het idee dat dit eigenlijk te kort aan het worden is, dus misschien binnenkort maar naar 3 minuten (meestal zegt met zoveel minuten als ze oud zijn)

Ik probeer nu ook vaker om een passende straf te gebruiken. Als hij met zijn auto's gooit, gaan die op de kast. Als hij met zijn eten speelt, gaat het eten weg. Directe nadelen voor hem, en de gang blijft meer voor onmogelijke driftbuien..

 

Ik zet mijn zoontje al vanaf een maand of 10 in de hoek. (Hij loopt ook sindsdien.) Hij blijft daar absoluut niet staan, en dat hoeft ook helemaal niet, maar hij begreep na een paar keer al dat het foute boel was als ik hem daar neerzette. Ik ga dan ook op mijn knieeen, kijk hem recht aan, en zeg duidelijk wat er precies niet mag.

Veel van de dingen die ik hem daarmee probeerde af te leren, doet hij nu niet meer. Dus blijkbaar heeft het wel gewerkt.

 

Tsja, mijn zoontje heeft dingen ook afgeleerd door gewoon consequent 'nee' te zeggen en hem af te leiden van het doel. Daarvoor hoef ik hem echt nog geen straf te geven. Hij doet niet met opzet kwaad, hij moet alleen leren begrijpen wat wel en niet mag. Echt straf vind ik echt een stap te ver.

 

Ja, ik denk ook dat je dat in de hoek zetten op die leeftijd niet als een straf moet zien, maar als afleiden. Mijn zoontje doet bijvoorbeeld constant de lade van het dressoir open. Als ik alleen 'nee' zeg en hem daar laat staan, draait hij zich om en doet het opnieuw (en nog tien keer). Als ik hem even meeneem naar de hoek (niet met zijn gezicht naar de muur overigens) en daar nee zeg duurt het wat langer voordat hij het weer doet. Komt ie ook niet de in de verleiding, zeg maar. Hij hoeft daar ook niet te blijven staan van mij... Dat snapt hij echt nog niet, namelijk.

 

Heel moeilijk. Charlotte begrijpt dondersgoed wat 'nee' betekent en ging tot kortgeleden nergens aan. Nu zit ze overal aan, lapt ze nee aan haar laars en trekt ze aan gordijnen, vazen, noem maar op. Ik vind het erg moeilijk om haar te blijven corrigeren, gewoon omdat ze me uitlacht als ik haar streng toespreek, ze steekt er gewoon de draak mee zo lijkt het wel! De enige 'straf' die ik toepas, is haar in de box zetten voor een minuut of 5 als ze echt iets doet wat niet mag (zoals waxinelichtjes van tafel smijten). Dan ben ik ook echt streng en kijk ik haar recht aan dat ze dat niet mag. Of het helpt? Vooralsnog niet helaas....

 

Volgens mij kun je hem dan net zo goed op zijn speelkleed zetten. Uit het oog is uit het hart op die leeftijd. Dat is ook de reden waarom ze in de hoek niet nog eens naar dat doel teruggaan op dat moment. Daarom zie ik het nut ook niet van een dergelijke straf. Het is pure afleiding en dat kan ook op andere manieren.

Niet dat ik kwaad zie in jouw aanpak overigens Althans, niet zolang het kind echt straf krijgt waarbij het wordt gedwongen in de hoek te blijven.

 

Wij hebben al heel lang geen speelkleed meer. Hij bleef er namelijk niet op zitten, . Zelfde met de box. De hoek (elke keer een ander trouwens) is dus wel zo handig.
Overigens zet ik hem niet altijd in de hoek hoor. Ik neem hem ook wel eens mee aan zijn hand en zet hem dan drie meter verderop neer. Of ik zet hem bij wat speelgoed neer, of ga zelf met hem spelen.

 

Ik kreeg van het cb de peuterbrief en daar stond het volgende in m.b.t. traffen:




Stout en gehoorzaam
‘Verdorie, nou zit hij wéér aan die plantenbak!”
Net heb je gezegd, dat hij toch echt niet aan die plantenbak mag komen of even later, zodra je niet kijkt, zit hij al weer met zijn vingers in de zwarte aarde te wroeten.
“Wat een stouterik! Hij weet best dat dat niet mag!”
Toch denken kinderen anders.

Hoe denken kinderen nu?
Kinderen tussen 1 en 4 jaar leren met kleine stapjes wat wel en wat niet mag. Het is nu nog veel te moeilijk voor je kind om alles wat niet mag ook steeds te blijven onthouden. Het is dan ook heel begrijpelijk dat een kind telkens opnieuw weer terug te vinden is bij die interessante plantenbak. Dat is spannend. Hij krijgt zwarte vingers en mama wordt boos. Hij merkt dat hij hierdoor alle aandacht krijgt. Deze aandacht daagt hem nog meer uit om het opnieuw te proberen.

Verbieden of straffen?
Straffen heft nu helemaal geen zin. Het beste kun je je kind telkens als hij in de platenbak zit duidelijk maken, dat jij dat niet mag. Hem oppakken en in de speelhoek zetten: ‘Néé Bas, de plantenbak is vies, alles wordt zwart, daar mag je niet aan komen.”
Geleidelijk leert je kind deze regel onthouden. Na een tijdje zul je merken dat je kind de plantenbak met rust laat, als je bij hem in de kamer bent. Heel ondeugend kan je kind je dan aan kijken, terwijl hij ,,néé” roept en met zin vingertje naar de plant wijst. ,,De boef, hij wéét het dus wèl,” denk je dan.
Ja, hij weet nu dat hij niet aan de plantenbak mag komen…als jij erbij bent. Je kind heeft de eerste belangrijke stap geleerd. Maar zodra je de kamer verlaat en hij je niet meer kan zien, dan is het goed mogelijk dat hij toch weer in de plantenbak zit. Als je uit de kamer bent, dan neem je als het ware de regel met je mee. Het verbod’ niet aan de plant komen’ verdwijnt dan samen met jou uit de kamer. Opzettelijk ongehoorzaam is je kind echt nog niet. Het duurt best lang voordat je kind uit zichzelf allerlei regels goed kan onthouden. Zo tussen het 3e en 4e jaar zijn ze zover.


Tip
Elk gezin heeft zijn eigen regels. Voor de één is de plantenbak verboden, voor een ander is dat de telefoon, de computer of juist de boekenkast. Probeer vast te stellen wat echt niet mag en wat niet zo erg is. Door het aantal regels te bepreken help je je kind bij het onthouden van de verschillende regels. Ook kun je voorkomen dat je de hele dag loopt te verbieden en te zeggen:,,Néé, niet aankomen”, ,,néé mag niet!” Je kunt het voor jezelf gemakkelijker maken door tijdelijk die dingen weg te zetten waar je kind niet aan mag komen. Dan hoef je ook niet steeds te verbieden! Als je kind iets uitprobeert wat niet zo erg is , kun je er voor kiezen om dit te negeren. Door net te doen of je het niet ziet, beloon je hem niet met extra aandacht. Wees consequent in wat niet mag en geef je kind tegelijkertijd iets waar hij wel mee mag spelen: dat boek van papa mag niet kapot, maar in dit tijdschrift mag je wel scheuren.

 

kinderen in die leeftijd snappen het woord nee wel
en kunnen ook leren begrijpen dat nee hoort bij iets wat niet mag.
Zelf kunnen ze bij voorbaat ook al nee of oh oh zeggen

echter de kinderen zijn nog niet in staat zichzelf te corrigeren dus moeten de ouders dat op die leeftijd doen
niet door hele verhalen of straffen
maar een kort duidelijk woord (ik gebruik liever klaar of stop dan nee. nee is bij nood als ik iets uit veiligheid direct afkeur) en daarna weghalenn uit de situatie

kinderen snappen op deze leeftijd dat wij als ouders bepaald gedrag niet willen nog echter niet het waarom. dat komt pas later.

 

tip van een deskundige was een minuut per leeftijd. Mijn jongste blijft dus een minuut op ons strafbankje (lees de onderste tree van de trap in de woonkamer) zitten en de oudste 2 minuten.

 

Ik ben daar ook inderdaat mee begonnen toen ze konden lopen.
En vanaf 1.5 gaan ze hier ook op de gang want de dames zeggen ook gewoon stout gang haha. Dus bij 2x waarschuwen en lekker vrolijk doorgaan is het de gang ze gaan er tegenwoordig al zelf bij staan. De ene keer helpt het wel beter als de andere keer.

 

Ik denk dat kinderen meer snappen dan wij denken hoor. Deskundigen kunnen wel zeggen dat zij precies weten wat er in het koppie van een kindje omgaat, maar eigenlijk weet toch niemand dat? Niemand beter in ieder geval dan de ouders. Dus deskundigen kunnen beweren wat ze willen, maar Emma onthoudt een aantal regels heel goed. Ze test me weleens uit, maar kijkt dan al wel naar mij om mijn reactie te peilen.

 

Omdat ze dan misschien de link kan leggen dat er dan een reactie komt?

 

Joleijntje snapt al heel goed wat "Nee" betekent, alleen onthoudt ze het niet zo lang... Ze is nu 14 maanden.

Ze probeert altijd haar voetje op tafle te leggen tijdens het eten en in het begin zei ik dan: "Nee ! Geen voeten op tafel ! Voeten horen onder de tafel !", terwijl ik haar voet van de tafel duwde. We hebben dat een maand lang tot vervelens toe volgehouden en nu hoeven we alleen nog maar naar haar voet te wijzen en "Nee" te zeggen en dan haalt ze haar voetje zelf van tafel en kijkt ons dan vol trots aan en zegt: "Voet onder !" met een vette glimlach

Dus ze vergeet nog wel vaak dat het eigenlijk niet mag, maar als wij haar daarop wijzen, dan weet ze wel weer dat het eigenlijk niet mocht.

 

Tja de meningen zijn nogal verdeeld over dit onderwerp en ik denk dat het net als met de meeste dingen is dat het van je kind afhangt.. wij hebben alles heel consequent, de regels die we belangrijk vonden, volgehouden en we hebben m ook gestraft op de gang en nog.... Bij ons kind hielp dit wel, en hij snapt het ook. Hij bleef ook zo gauw hij kon lopen al van de spullen van tafel af.. als wij op verjaardag zijn kan hij ook gewoon rondlopen zonder dat hij de tafel leeghaalt.. natuurlijk heeft hij zn streken en doet hij dingen die niet mag maar hij weet goed welke consequentie dat heeft. Ik geef ook altijd 2 waarschuwingen waarbij ik bij de 2e keer aangeef dat als ik er nog wat van moet zeggen hij de gang op gaat.. en dit werkt echt prima. Nu is hij zo oud dat hij ook sorry moet zeggen als hij van de gang af komt. Maar andersom werkt het precies hetzelfde, als ik iets doe wat niet mag ofzo dan zeg ik ook sorry...