Hoi. Ik vroeg me af of hier iemand is die ervaring heeft met een depressieve hond. Was het officieel vastgesteld door de dierenarts? Kreeg hij/zij medicatie en wat voor Wat deden jullie er verder aan ?
Onze hond werd depressief toen zijn maatje (onze oude hond) is overleden. Hij wilde niet meer eten en drinken, had nergens geen zin meer in, kreeg een doffe vacht en kwam z'n mand niet uit. Wij hebben toen de keus gemaakt een ander maatje voor hem te zoeken. Dat is gelukt, en vanaf dat hondje bij ons kwam wonen fleurde ons hummer weer op. Binnen 3 weken was ie weer zijn blije, glanzende en lompe zelf.
Ja maar dat gaat hier geen oplossing bieden. Er moet juist meer rust komen in huis. Wat natuurlijk onmogelijk is met 2 kleine kinderen. Een honden maatje is er ook al. Ze zijn ook al oud. En we hebben al wat aanpassingen gedaan voor hun rust op hun oude dag . Ze bijt dwangmatig haar poten kapot. We zijn nu bezig met hoge dosis zylkene
Is het zeker een stress reactie? Je kan nog adaptil verstuiver nemen. Dat helpt bij stress wel. Hier was het poten stukbijten een allergische reactie.
Heb slechte ervaring met adaptil in het stopcontact. Dat werkte voor geen meter (bij vuurwerkangst toen ) Ze krabt verder nergens aan de huid. Als het allergie zou zijn zou ze ook kale plekken hebben
Dit is dus helaas niet helemaal waar. Het klopt dat een groot deel dit heeft maar ik heb honden genoeg gezien die dus geen kale plekken hadden en dus wel degelijk een allergie hadden. Kenmerkend voor een voedselallergie bv is een rode huid tussen de tenen, onder de oren en in de liezen. Maar niet iedere hond heeft dit. Om een voorbeeld te geven. Waarom denk je dat de hond depressief is? Hoe lang is dit al? Wat is er veranderd in de situatie thuis? Wat heb je gedaan om de hond te helpen? Vragen die wat meer inzicht geven en je wat meer tips kunnen geven.
Mijn hond was niet depressief, maar dementerend. Het medicijn dat zij kreeg was hetzelfde medicijn dat honden krijgen voor depressieve klachten. Dit kreeg ze en het hielp goed. Ze werd er ook echt weer een blijer en actiever hondje van. https://www.kathond.nl/zylkene+75+mg+30+capsules/?gclid=EAIaIQobChMI2ce0nKG26gIVLCB7Ch1JVQ-wEAQYBiABEgIikfD_BwE
We hebben een poos een middel gegeven tegen allergische klachten. Dit hielp niet. De dierenarts is het met ons eens dat het geen allergie is en dat het van de stress moet komen. Ze heeft het nu een jaar. Dacht eerst dat het van de rupsen kwam. Maar dat is dus niet. Sinds de lockdown (En dus altijd kinderen thuis) is het veel erger. De kinderen hebben duidelijke regels omtrent de honden. Die vallen ze niet lastig. De honden hebben een eigen bench die open staat. Als er een kindje komt spelen gaat de deur dicht zodat ze in alle rust kunnen slapen. En niet de stress mbt andere kind hebben. Het is altijd al een gevoelig hondje geweest maar uitte dat altijd vol zelfvertrouwen. Dus sneppen. Er zit nu geen vreugde meer in het hondje. Gisteren nieuw speeltje gekocht maar ze reageert er helemaal niet op. De ander vrolijk kwispelend. We geven nu sinds gisteren middag dubbele dosis zylkene en vandaag gaat het goed. We durven de kap nu af te laten als we in de buurt zijn. Gisteren was het nog dat ze stiekem had gebeten. In 2 tellen bijt ze tot bloedens toe haar kussentje kapot. Ik doe mn best maar ik kan het huis met een ondeugende 2 jarige en een mondige 5 jarige niet minder stressvol maken.
Kan je geen tijdelijk plekje vinden bij vrienden / familie om te kijken wat dit doet voor de hond? Kan je daarna kijken wat uitkomt is en vervolg stappen nemen? Medicatie? Nieuw baasje? Ect
Kunnen ze in een andere ruimte verblijven? Lekker buiten lopen of in de bijkeuken liggen? Wat doen de kinderen dat de honden daar zo'n stress van krijgen? Hoe duidelijk zijn de regels voor de kinderen m.b.t. de honden?
1 ding staat vast als een huis: no way dat ze herplaatst wordt ! Daar wordt ze ook echt niet gelukkiger van. We hebben wel meer obstakels overwonnen (vechtende puberende teven) en deze overwinnen we ook wel weer. We zijn in de loop der jaren bijna partners van cesar Milan geworden zoveel dat we hebben geleerd. En bovendien hebben we niet eens een adres waar ze naartoe kan. Om die reden is onze vakantie ook altijd hond proof. Er gebeurd hier heus niks anders dan anders met de kinderen in huis. Die laten de honden gewoon met rust. Maar er heerst wel mee NEE in huis en ruzie en mopperen. We hebben 2 vocale meiden. Dat is onrustig. Hoewel ze dan niet liggen te bibberen zullen ze misschien wel soms denken dat we boos op hun zijn. Ze trekken zich meer aan dan de bedoeling is misschien. Dat is het enige wat ik kan bedenken. We hebben ook geen bijkeuken en als ze buiten zijn staan ze continue bij de deur dat ze naar binnen willen. Maar: die andere hond heeft nergens last van he
Ik heb geen oplossing maar wat sneu zeg. Is zo’n kluifje geen optie waar ze op kunnen sabbelen zodat ze een beetje kan ontprikkele?
Dit zou ik dus ook overwegen, zodat je kunt zien of het een medisch of psychisch probleem is. Dan heb je wat meer zekerheid in welke hoek je het moet zoeken. Misschien een week of drie vrienden of familie. Oh, mijn zus had een kat die nogal eens neerslachtig werd. Zij haalde bij zo’n Chinees geneeskundig winkeltje vitamine B als het diertje weer wat lusteloos werd en dan ging het weer maanden goed. Even gezocht, blijkbaar is het ook gewoon voor dieren te koop, zoals dit. https://www.medpets.nl/beaphar+vitamine+b/?channable=e1226.MjE2NQ&gclid=EAIaIQobChMI9qe1muy26gIVKiB7Ch1wWwFDEAQYASABEgJyIvD_BwE
Wij geven onze hond telizen. Dat is een voedingssupplement, wordt ook gebruikt bij vuurwerkangst. Maar onze hond is zo veel blijer en rustiger sinds ze dit krijgt, (we hadden haar al 7 jaar en ze had nog nooit gespeeld, en nu wel!) dat we het nu het hele jaar geven. Duurt paar weken voordat het echt optimaal werkt.
Mijn hond, alweer drie jaar geleden met pijn in mijn hart moeten laten gaan, was een hypersensitieve hond. Een lang verhaal kort; aan het einde van de rit was het een brok overprikkeling. Hij beet zijn kont en rug stuk van de stress. Het werd erger na de scheiding en nog erger toen de kat overleed. Hij kwijlde de gang zeiknat als ik tien minuten weg was, ging steeds harder knagen en zat slecht in zijn vel. Werd ook ineens anstig. Een gedragstherapeut ingeschakeld, en al snel bleken mijn vermoedens juist. Zijn gedrag werd versterkt door dementie. Hij was altijd wel zo, maar het was hanteerbaar. Het was altijd een zekere, maar wel gevoelige hond. Ik kon medicatie krijgen voor zijn rust. Fysiek was hij in topvorm. Maar ik besefte dat hij geen hondenleven meer had. Hij beet zichzelf zo kapot.. wist niet meer wat hij buiten moest , maar wel dat hij binnen zindelijk was en hij was down. Ik heb hem los gelaten en rust gegeven. Ik zeg niet dat jouw hond dat ook heeft, maar misschien is het iets om wel mee te nemen. Sterkte!
Wat sneu !! Dank je voor het delen Gelukkig lijkt het niet al te veel op jou verhaal. Wel het bijten natuurlijk. Maar ik heb niet het idee dat het dementie is ik zal het wel in de gaten en in mijn achterhoofd houden