Mama v Amira Jammer dat je je bericht hebt weggehaald. Aan de titel te zien, zit je niet lekker in je vel. Misschien wil je nog reageren, even stoom afblazen?
bedankt dames voor jullie medeleven.. aghh ik had een heel verhaal getypt, soms denk ik aghh ik ben gek joh of heb ik spijt dat ik heel me verhaal er heb gezet. Ik ben 2 weken met me depressieve en overspannen klachten gegaan naar de huisarts en voel me helemaal niet serieus genomen. Ze sturen me naar STAR om bloed te onderzoeken voor me duizeligheid en vermoeidheid. Maar doen niks aan de andere klachten en dat mens zat me maar dom aan te kijken. btw. Was een invaller. Soms heb k wel een dagje dat het goed gaat maar meestal ... pfff.. zware bevalling gehad + 4 dagen extra in ziekenhuis gebleven en de zwangerschap had ik al steeds last van hematomen en bloedverlies weken lang. Dus heel lang in de onzekerheid gezeten tot de 18e week. Maar alles was gewoon elke keer goed (zoveel spoed echos gehad) en nog een tevroeg geboorte van 4 weken. en ja prive leven en verleden.. dus me hoofd zit gwn vol. en dan huil ik vaak in de nacht en eerst verwaarloosde ik me relatie, dus was ik bijna me manneke kwijt 2 weken geleden. maar dat is gewoon goed, hij dacht gewoon dat ik niet meer om v hem hield omdat ik hem geen liefde meer gaf en me moeder zegt Je leeft gewoon niet meer, ze heeft voorgesteld Ik ga weekend iets leuks voor mezelf doen om ff er uit te zijn... maar soms heb ik gewoon geen zin en ik zorg 24uur voor me kleine. Ondanks ik me niet zo goed voel, gaat alles goed met me prinsesje. ik doe alles voor haar en zet me 200% in zelfs. Ik ben eigenlijk alleen maar met haar bezig maar dat vind ik helemaal niet erg, maar ja.. me hoofd raakt wel vol en ik denk agh aansteller joh.. (negatieve gedachtes) en veel piekeren..
Hee meis, Kijk je uit dat je niet in een postnatale depressie terecht komt?? Helemaal de eerste maanden na de bevalling is die kans erg groot door oa de hormonen die door je lijf gieren. Als je je niet serieus genomen voelt, andere huisarts opzoeken? Soms heb je inderdaad tijd voor jezelf nodig zoals je moeder al zegt. Ik zat in dezelfde spiraal naar beneden waar jij nu in zit. Ik zorgde 24/7 voor Jayden en toen ik weer ging werken kwam het werk er ook nog bij. Op een gegeven moment kon ik bijna niks anders dan uitvallen naar mn man. Die zei toen 'of je gaat naar de dokter om te kijken wat er met je is of ik ben er klaar mee' Dat laatste meende hij niet maar het was het laatste wat nog werkte om me 'wakker' te krijgen. Ik ben blij dat hij dat heeft gedaan want toen de arts zei dat ik tegen de postnatale depressie aan zat toen werd ik serieus genomen door mn man en door mn omgeving. Hij nam een gedeelte van de zorg van Jayden over, het was niet veel maar ik kreeg wel een beetje lucht. Tuurlijk vond/vind ik het heerlijk om voor Jayden te zorgen, maar zn papa is er ook dus die mag ook wel wat doen dan. Ook in het huishouden werd er een gedeelte op zijn schouders getrokken, daar was/ben ik erg blij mee. Ik heb nog een lange weg te gaan om weer de 'oude' te worden maar we zijn goed op weg. Tuurlijk heb ik nog wel eens momenten dat ik om alles wel spontaan kan janken.. dat had ik zondag nog. Je houdt het niet tegen maar ik kan er wel beter mee omgaan nu. Heel veel sterkte meis en durf hulp te vragen, ook aan je familie. Ook al is het maar eventjes dat hun oppassen of iets, dan ben je gewoon even eruit.
wat akelig dat je je niet serieus genomen voelt door je huisarts zeg. Ga er je erheen omdat je je zo rot voelt en dan afgescheept worden met bloedprikken ( dat is trouwens wel erg belangrijk want bv als je schildklier helemaal in de war is kun je je psychisch ook knap beroerd voelen) Zou nog eens een afspreken om de uitslagen te bespreken en van te voren opschrijven waar je het meest mee zit. En toch eens een keer wat voor je zelf gaan doen en je kleine meid bij iemand anders brengen.
laat je idd niet zomaar afschepen door de huisarts, klinkt alsof je eht even hulp en steun nodig hebt. Ik ben na mn eerste ook overspannen/depressief geweest, uiteindelijk ook 8 mnd aan de anti depressiva geweest wat mij geweldig geholpen heeft. Niet dat ik je daar nu naar toe wil praten, juist niet. Maar vraag anders nog een consult bij andere huisarts, of psycholoog oid...... En idd zorg voor wat adempauze voor jezelf. Ook al gaat alles goed met je kleine, tis toch intensief 24 u lang!
heb je je bloed laten prikken!? kan ook je schildklier zijn, daar kan je je ook depressief door voelen, heel slap en moe! sterkte!
Haai dames, Ik was ook naar de huisarts gegaan en heb alles op papier geschreven de avond er voor, omdat ik mezelf al zo moeilijk kan uiten. De dokter kijkt me zo dom aan en met zon domme grijns op haar gezicht.. Ik ben nog niet geweest voor de bloedonderzoek.. of ik heb wat te doen en je moet op een nuchtere maag er heen gaan.. en als ik 9 uur me dochtertje haar eerste flesje geef, de meeste dagen vd week ga ik daarna weer ff liggen omdat ik te moe ben.. En hier heb je heel veel locaties waar je het kunt doen maar op hele rare tijdstippen en 1 dag... en dan precies wanneer ik de kleine flesje moet geven of het is te ver en dan kan ik niet zo snel met de kleine er naar toe, want zij moet ook mee.. ben heel de dag alleen thuis tot 6 uur en heb geen auto. Grrrrr... en dan heb je er 1 die wel heel de dag en elke dag open is, maar als het 1uur is voor de 2e flesje ja dan heb ik allang al honger, zolang kan ik niet zonder eten. dan voel ik me alweer duizelig en zwakjes.. Maar ik ga even kijken hoe ik dit ga oplossen.. En ik weet niet hoe ik bij een andere huisarts terecht kan komen, want de meeste nemen geen patienten aan.. Mijn vorige huisarts was zo TOP!! en omdat ik ben verhuist dacht ik ff langs te gaan bij de huisarts hier in de straat effe informeren etc en had al wel een vragenlijst ingevuld voor gegevens maar ik moest zelf ff zorgen voor mijn dossier en aan hun geven. Maar uiteindelijk wou ik niet dus ik belde me vorige huisarts voor een afspraak een lange tijd geleden krijg ik te horen je bent geen patient meer bij ons :S Ik zeg hoe bedoel je ? ja de assistente van de andere dokter heeft ons gebeld en heeft om jouw dossier gevraagd. en wij zeiden dat mag niet en dat kan niet. Maar ze drongen er op aan en het moest gebeuren hebben ze gewoon mijn dossier naar hun gestuurd en nu heb ik deze dokter al zo lang waar ik maar 1 x ben geweest en gelijk was er een vervangende arts (omdat de echte arts op vakantie is) en dan voel je je ook nog niet eens serieus genomen. Ik zat daar in tranen en huilen, en ze kijkt me zo dom aan.. ik zie die grijns nu nog voor me.. Waardeloos gewoon. Ja gelukkig heb ik me moeder ze past vaak op me kleintje, dan laat ze me ff naar de stad gaan of ff lekker zwemmen.. maar dat blijft ook maar bij 1 of 2 x. Op haar verzoek was ik ook naar de dokter gegaan omdat ik 2 dagen alles zag draaien en duizelig was. Ze vond het ook al heel raar dat ik geen staaltabletten kreeg, want de laatste 2 dagen in het ziekenhuis kreeg ik die wel. In het begin was ik zo onzeker en zo uitgeput dat ik zelfs de extra dagen kreeg van de kraamhulp thuis. Ik had zon druk schema, ik moest aanleggen op de borst, dan bijvoeden en dan nog kolven.. Gewoon vermoeiend, en heb uiteindelijk 3 weken borst gegeven, het liep helemaal terug door al die stress vermoeidheid en onzekerheid. Ik ging gewoon door met proberen en niet opgeven tot bloedende tepels.. pfff... maar het wou echt niet meer, mijn hoogste ml borstmelk 50 en dat was echt een wonder, meer kreeg ik er gewoon niet uit... Daar heb ik ook een hele lange tijd mee gezeten en werd er zo depri van omdat ik zo graag minimaal half jaar borst wou geven. Nou inmiddels krijgt ze gewoon flesvoeding en dat gaat goed en ben er aan gewend.. ik vind het wel heel makkelijk.. en dan lag ik nog in zon rot ziekenhuis, waar alles mis ging, letterlijk half 9 tot kwart over 12 in de weeën, ruggeprik kreeg ik pas 10 uur in de avond en die werkte niet eens, en kreeg nog extra dossering en een andere middel,, kreeg ik er rug en been weeën bij.. infuus voor weeen opwekkers zat er niet goed in, we gaven al aan in het ziekenhuis hij lekt hij lekt !! jaa is wel goed.. ff later zegt me man KIJKKKKK het spuit bloedddd !! overal spoot er bloed uit en dan riep me moeder nog de artsen en het duurde elke keer wel 15 20 min dat ze kwamen en dan zeiden ze ja we hebben het druk. tot 1 x ging me man kijken waar ze waren, zaten ze gewoon op hun gemak kopje koffie te drinken.. :S en ging kapot vd pijn... Gelukkig na de persweeën ging het snel Amira was na 18 min geboren.. en pas in de nacht waren me benen verdoofd en ik wou na de wc gaan en viel gewoon van de wc af.. wat een toestand allemaal.. Maar dat is allemaal geweest.. ik ben heel blij met me Amiraatje.. Het is me allemaal een beetje teveel geweest en dan nog het prive leven en verleden allemaal.. Ik ben vroeger ook tijd depressief geweest, ben ik naar een spycholoog geweest maar dat heeft nooit geholpen... en het is eigenlijk nooit echt over gegaan.. en dan denk ik nu bij mezelf ik mag niet klagen want ik heb wat moois waarvoor ik kan leven en dan voel ik me weer schuldig.. pffff ik hou me altijd hard en sterk en veel zien niet als er wat met me is alleen me moeder.. ze heeft me 3x in de nacht betrapt dat ik zat te huilen in bed.. en ze maakt zich ook zorgen om mij.. lang verhaal .... sorry xx
meid laat je moeder oppassen en laat iig zo snel mogelijk bloed prikken. Je kunt ook een flesje warm water meenemen naar het ziekenhuis zodat ze 'm daar kan krijgen als het nodig heeft. Echt doen hoor en zodra je dat gedaan hebt toch echt een afspraak maken met je eigen huisarts. Het is ontzettend balen dat het bij die invaller zo rot ging. Misschien kan je moeder met je mee bij een volgende afspraak . Het klinkt echt of het je allemaal teveel is. alleen hoe al aan het piekeren bent over hoe je dan bloed moet gaan prikken. Je hebt echt alles niet goed een plekje kunnen geven en dan maar aanblijven tobben daar schiet je helemaal niets mee op. Daar heb jij maar ook je man en meiske niets aan.
beetje late reactie, ik heb nu net ontdekt dat ik ook last heb van aambeien.. zelfs hiervoor durf ik niet meer mee naar de dokter.. pffff.. ik heb dit sinds 2 weken, het is nog klein maar het doet zo pijn bij het naar de wc gaan en het bloed ook.. pffff dat er ook nog bij.. soms denk ik nu al ik heb spijt dat ik een topic heb geopend.. en zat steeds uit te stellen om hier ff te gaan kijken.. Bedankt voor je reactie
Meid, ik herken je situatie... zit er helaas nu middenin... vriend met burnout thuis sinds de pasen, ik bevallen 8 wkn geleden. Ik draai voor alle zorg op van de kids, want hij kijkt er niet naar om. Ben zo moe en down... kan alleen maar huilen. Nu was vanavond de bom gebarsten, en verteld vriend dat hij " de verleiding" met moeite kan weerstaan, en t gevoel voor mij er niet meer is... mijn leven stort nu compleet in..... mijn emmer was al overgelopen, deed al meer dan ik kon hendelen en nu dit erbij...... Wil je in ieder geval even een hart onder de riem steken.... kop op.... en idd ga naar die huisarts. Ga ik morgen ook doen......
Voor jullie heel veel sterkte! Net mama zijn is echt niet makkelijk. Er komt zo veel op je af! Heel herkenbaar, ik heb ook veel huilbuien en voel me soms ook echt niet goed. Ook ik ben wel naar de huisarts gegaan en die schreef me antidepressiva voor. Ben achteraf blij dat ik het niet genomen heb. Ik neem nu Sint janskruid en slik een multi vitamine ernaast en het gaat steeds beter! Sint janskruid kun je bij de etos kopen. @mamavan2snoetjes, wat een ellende meid! Hopelijk komen jullie hier samen uit, heel veel sterkte! @mamavanamira, heel goed van je dat je je verhaal hier neer zet. Waarschijnlijk herkennen heel veel vrouwen dit gevoel.
Haaii, bah wat verschrikkelijk voor je.. hoe bedoel je met de verleiding ? dat hij ergens anders naar toe gaat ?? Wat een rotstreek als je dat bedoeld.. Ik vind het echt rot voor je.. Ik ben inmiddels nog steeds niet naar de huisarts gegaan.. pffff ik zit er echt tegen op.. ook heel veel sterkte.. als er iets is weet je me te vinden.. Xx
Dankje wel !! Ik had vroeger al gehoord over die antidepressiva, ik wou dat nooit aannemen.. Ik ben zelf ook niet echt van de pillen en medicijnen.. Ik zal eens kijken voor de sint janskruid. Nou ik ben blij als er meer meiden en dames wat aan me verhaal hebben en dat ze weten dat ze niet de enige zijn.. Je zou denken dat je super blij en gelukkig moet zijn met je kleine wondertje, dat ben ik ook en dat zullen de andere moeders vast en zeker ook zijn.. Maar raar, dat het veel voorkomt bij vrouwen die net bevallen zijn (of zelfs maanden geleden) xx