Ik wil even mijn verhaal kwijt. Ik ben nu zwanger van ons 5e kindje en ik zie nu al op tegen de bevalling. Ik ben 4x eerder bevallen en ik vond het persoonlijk hel. Bij de eerste was ik te laat in het ziekenhuis waardoor ik geen pijnbestrijding meer kon krijgen (binnen 5 uur tijd bevallen). Ik heb werkelijk alles bij elkaar geschreeuwd, het gevoel gehad alsof ik bij elke wee door een trein werd overreden.. (probeer dan maar eens niet te schreeuwen). Daarna best een tijd geen zwangerschap meer aangedurfd. Bij ons 2e, 3e en 4e kindje heb ik een ruggenprik gekregen, maar ondanks dat, voelde ik de pijn er dwars doorheen. Niks geen relaxed afwachten op de persweeën, maar opnieuw helse pijn. Gelukkig niet zo erg als bij de eerste bevalling, maar ik heb 3x het gevoel gehad dat die ruggenprik enkel de scherpe randjes er af nam. Ik snap daar niks van, want van anderen hoor ik altijd dat ze de ruggenprik een verademing vinden en geen of weinig pijn meer voelen.. Ik ben echt geen watje, kan echt wel wat hebben, zeker als het om andere soort pijn gaat. Ik vraag me af waarom ik dit zo ervaar en anderen niet.. werkt mijn lichaam anders, mijn zenuwcellen, mijn baarmoeder? Later hoorde ik dat maar 8% nog iets voelt tijdens de ruggenprik in meer of mindere mate. Ik ben dus een uitzondering. Nu ben ik bezig met een cursus hypnobirthing, maar eerlijk gezegd heb ik door alle ervaring nog steeds het gevoel van 'eerst zien, dan geloven' en ben ik bang daarmee van een koude kermis thuis te komen, dat het een teleurstelling wordt. Binnenkort heb ik een afspraak in het ziekenhuis om er over te praten met een gynaecoloog. Eigenlijk vraag ik me af waarom, omdat ik liever een gesprek zou hebben met een anesthesist gezien ik een aantal vragen heb waarvan ik twijfel of een gynaecoloog daar voldoende antwoord op heeft, maar dat gaat niet direct. Ik wil geen andere middelen dan een ruggenprik, gezien ze het kindje ook aantasten en bedwelmen. (pethidine e.d.). Dus het wordt waarschijnlijk toch weer een ruggenprik. Maar veel vertrouwen heb ik er niet in. Ik vind het echt niet erg om pijn te hebben, maar wil gewoon niet die hele martelgang opnieuw.. ik zou eerlijk gezegd nog liever al mijn tanden zonder verdoving uit mijn mond laten boren. Is dit voor iemand herkenbaar? Ik zoek gewoon wat steun, tips en adviezen zijn ook welkom.
Hier ook een vervelende eerste bevalling gehad.. Ruggenprik werkte voor geen meter. Ik was zo blij dat ik er eentje kreeg.. En heel even voelde ik verlichting waarop alle pijn er na een paar minuten weer dwars doorheen kwamen.. 3 uur op 9 cm.. Uiteindelijk keizersnee. Als ik jouw verhaal zo lees denk ik dat de kans groot is dat een ruggenprik bij deze tweede ook weinig zal uithalen.. Ik ga me sws verdiepen in de geboorte tens..misschien ook iets voor jou?
Fijn te lezen dat ik niet de enige ben. Ik heb me ook wel eens verdiept in geboortetens, maar daar mag je geen ruggenprik bij, terwijl ik van de ruggenprik weet dat het wel de allerergste pijn er af haalt (dat valt met tens nog te bezien). Ik heb over een aantal dagen een gesprek met een gynaecoloog, ik ben erg benieuwd hoe dit nu werkt en waarom het niet bij elke vrouw werkt, en wat ze er eventueel aan kunnen doen.
Oh dat is ook heel rot, zeker als je dan hoopt eindelijk verlichting te krijgen! Ik heb wel eens gehoord dat hij soms verkeerd gezet wordt of niet goed zit.. In mijn geval is dat dan 3x gebeurd door 3 verschillende mensen en in 2 verschillende ziekenhuizen, ik geloof niet dat het 3x toeval is geweest.
Heb ook geen ruggenprik gehad, deed enorm veel pijn, maar zou het liefst terug bevallen zonder verdoving... Dat een bevalling pijn doet, weet je natuurlijk wel op voorhand hé
Nououou, ik denk dat als ik het nog een keer moest doen dat ik dan niet eerst 35 uur eigenwijs zou zijn.
Ja, herkenbaar. Ik heb maar 1 van de 3 keer een ruggeprik gehad (bij mijn eerste), en de weeen loeiden daar dwars doorheen. Ook moest de prik 3 keer bijgezet worden voor ik uberhaupt geen gevoel meer had in de benen (er werd gegrapt dat ik voor zo'n slank persoon wel een echte olifantendosis nodig had, nou ha-ha...). Mijn tweede en derde bevalling gingen te snel voor een prik maar ik wilde ook geen prik meer eigenlijk. Ik had bij de eerste als gevolg van de ruggeprik een retentieblaas en lag nog bijna een week in het ziekenhuis. Dag kraamtijd thuis. Ook heb ik de prik en het infuus nog lang voelen zitten (de naald zeg maar). Raar, naar gevoel. Ik wilde zoveel mogelijk hands-off bevallen. Dat is 2 keer goed gegaan, al was het zeker bij mijn derde bijna ondragelijk, ik heb letterlijk gebruld van de pijn (dat is dan het enige nadeel, ik kan het niet ingehouden opvangen, ik kan het uberhaupt niet opvangen, het is ongelooflijk pijnlijk). Als een ruggeprik je niet helpt, zou je misschien kunnen overwegen om gewoon zonder te gaan en te kijken hoe dat gaat. Yoga heeft mij bij de tweede wel geholpen, maar bij de derde ging het zo snel en heftig dat er niks tegen te beginnen was dan het brullend ondergaan tot ik kon persen Er was geen tijd om uberhaupt te bedenken wat ik zou kunnen toepassen aan technieken om de pijn te verstouwen. Dan maar op zijn oer, brullend als een leeuwin (ik schaam me wel, want ben er op aangesproken door een verpleegkundige die het nodig vond om daar apart voor binnen te vallen net voor ik zou persen - heel onprofessioneel, zij heeft daar van haar meerdere en van mijn vk ook een fikse reprimande voor gehad, maar mijn ego heeft daar wel een redelijke deuk van gekregen ). Ik ben ook bepaald geen watje, maar heb denk ik sowieso een extreem gevoelige baarmoeder, ik hoorde ook tot het kleine percentage vrouwen dat flauwvalt van de pijn bij het plaatsen van een Mirena. Die hoef ik dus ook niet meer Echt advies heb ik niet, wel een hart onder de riem. Dapper dat je toch steeds de zwangerschap aandurft ondanks de angst voor de helse bevallingspijn. Heel cliche... maar blijf denken aan die enorme opluchting als je het klusje weer geklaard hebt straks. Ik heb ondanks mijn wens om hands-off te bevallen bij de derde zelf gevraagd of ze wilde kijken hoever ik was. Bleek ik in een uurtje van 3 naar 10 cm gegaan, ik mocht al persen! De hel was dus van korte duur.
Wat een nare niets toevoegende opmerking.. Je mag mijn lichaam lenen bij je volgende bevalling, dan spreek ik je daarna wel. Dat het pijn doet is niet erg, er is wel meer dat pijn doet (ben ooit gehecht onder mijn voet tussen mijn tenen zonder verdoving, 2,5 cm lang en zeker 0.7 cm diep) toen wist ik ook dat het pijn ging doen, dat was ook niet fijn, maar dat kon ik wel aan. Wil je dat ook eens proberen? Ik denk dat elk lichaam fysiologisch anders werkt, ik denk niet dat je over een ander kunt oordelen.
Beetje flauw dit de ene bevalling is de andere niet, fijn voor jou dat je het zonder ruggeprik kon hoor. Stom van al die vrouwen dat ze van tevoren niet hadden bedacht dat het pijn zou gaan doen Aan TS: hier thuis begonnen, maar ook uiteindelijk op advies van gyn ruggeprik gehad, maar nog alles goed gevoeld en inderdaad nog gevoel in m'n benen, kon ze ook nog gewoon bewegen. Denk ook dat de ene baarmoeder ook gevoeliger is dan de ander waardoor de pijn heftiger is. Toch twijfel ik nu ook voor een volgende keer, wil het toch weer thuis gaan proberen. Als ik je een tip mag geven: ik was helemaal vol van hypnobirthing, en nu nog wel, zou het graag zo ervaren. Maar tegelijkertijd moet je je niet schuldig voelen als het niet lukt zonder medisch ingrijpen. Dat had ik dus wel; zo van ik heb er zelf voor gezorgd dat ik in het ziekenhuis terechtkwam want volgens hypnobirthing kan elk lijf zelf en zonder medisch ingrijpen bevallen. Maar soms werkt dat lijf dus gewoon niet mee en daar kun je met alle wil en ontspanning en de juiste state of mind niks aan veranderen.
Ja precies, ik ben nu elke dag aan het oefenen met de ademhalings technieken en ben ook elke avond aan het luisteren naar de cd's die ik op mp3 heb gezet (regenboog cd en cd van het Engelstalige boek). Ik ga ook proberen straks zoveel mogelijk te ontspannen, endorfine te kweken en mijn buik bol te maken. Me niet verzetten tegen de pijn en het over me heel laten komen. Alles wat helpt is al fijn! Ik hoop ermee zonder pijnstilling te kunnen bevallen, maar ik hou wel alle opties open. Al zou het maar een klein beetje helpen na het zetten van de ruggenprik, dan is het t al waard geweest!
Wat vervelend, herken het heel erg. Mijn eerste bevalling was 26 uur en ellende. De tweede 5 uurtjes in bad dmv hypnobirthing, een echte verademing, voelde geen angst en heb geen moment gedacht dit kan ik niet meer. Dus zou t zeker aanraden ! ( zelf hypnobirthing docent nu dus je mag altijd pben met vragen !)
Ik ben momenteel niet zwanger van de tweede, maar dit is ook mijn angst. Ik ben in september bevallen van mijn eerste kindje en ik vond het een regelrechte hel. De bevalling duurde 32 uur, zoonlief lag als sterrenkijker en de ruggenprik werkte welgeteld 40 minuten. Daarna weer intense weeënpijn, wee-opwekkers op de hoogste stand. Ook had ik heel erg rugweeën, ik kon mij geen houding vinden en lag daarbij vooral op bed vanwege de infusen en de katheter. De ruggenprik is meerdere malen bijgespoten (bolussen), maar dit had geen enkel effect. De anesthesist zei dat de ruggenprik bij 5% van de vrouwen gewoon niet werkt. Dikke pech voor mij dus. Bij een volgende bevalling weet ik ook niet wat ik zou willen. Ik moet sowieso in het ziekenhuis bevallen vanwege fluxus bij mijn vorige bevalling, dus een ontspannen thuisbevalling in een bevalbad zit er niet in. Wel wil ik de volgende bevalling graag douchen of in bad (wat er aanwezig is in het ziekenhuis), omdat ik heb gemerkt dat warmte (hitte eigenlijk) wel een beetje verlichting gaf op de rugpijn. Verder wil ik mij tegen die tijd ook verdiepen in de TENS. En ik ga in ieder geval niet meer voor de ruggenprik, omdat ik bang ben dat hij de volgende keer ook niet werkt en je daarnaast dan wel gebonden bent aan het bed en aan een infuus en catheter. Ik lees mee voor meer tips
Bedankt voor jullie reacties. Tweekids, wat fijn dat jij daar zo'n goede ervaring mee hebt. Ik ben er nu mee bezig maar ik vind de ademoefeningen heel erg lastig gezien ik het gevoel heb dan te weinig lucht te krijgen ofzo. Normaal adem ik heel oppervlakkig. Wordt dat met de tijd van oefenen beter? Poema, wat vervelend dat het voor jou niets geholpen heeft. 5% dus, misschien hoor ik daar ook wel bij, hoewel ik wel wat verlichting heb ervaren na het zetten ervan. Ik heb geen idee wat ik anders zou hebben gevoeld, mijn eerste bevalling was zonder enige vorm van pijnbestrijding en dat wil ik nooit meer meemaken. Gelukkig heb ik geen lange bevallingen, ze duurden allemaal 5 uur. Maar ik ben wel alle keren in korte tijd veel cm opening vooruit gegaan waardoor het misschien ook heftiger is dan gemiddeld. Morgen heb ik het gesprek met de gynaecoloog, ik zal alvast een lijstje maken met een paar vragen zodat ik niets vergeet. Ik ben heel benieuwd naar zijn/haar antwoorden. Om eerlijk te zijn ga ik er niet vanuit dat ze werkelijk wat kunnen doen, maar ik ben wel benieuwd hoe dit fysiologisch gezien in elkaar zit waarom de ene vrouw amper pijn ervaart en de ander het als ware hel doormaakt.. ik ben er van overtuigd dat het fysiek per persoon anders werkt, niet mentaal.
Jazeker alleen uit t boek oefenen haalt echt niet hetzelfde resultaat als een complete cursus. Hierin begeleid de docent je en corrigeert waar nodig. Zeker het geld waard! !
Ik kan zeggen dat het idd fysiek per persoon anders werkt, ik voel namelijk de ontluitinsgweeën niet als weeën, maar als harde buiken. In twee verschillende ziekenhuizen stonden ze verbaasd dat ik gewoon kon doorpraten tijdens wat blijkens de ctg toch flinke weeën moesten zijn. Dus dat er mensen zijn bij wie het extreem pijnlijk is en bij wie pijnstilling maar weinig doet, geloof ik zo. Geen tips dus, maar wel bijval voor je overtuiging. Sterkte!
Echt??? Ik had gedacht dat mijn kindje er gewoon uit zou ploppen zonder enige pijn... Anyway, ik vond het ook zeer pijnlijk. Lag bij mij ook aan het soort weeen (rug en been). Kreeg wel een ruggenprik die even wat deed, maar was heel snel uit gewerkt. Ik snap ook nooit dat vrouwen zo lyrisch zijn over een ruggeprik...
Hihi, Gitta, mag ik jouw lijf even lenen over een aantal maanden? Klinkt fantastisch !! Dank voor je bijdrage, past inderdaad mijn idee erover. Had je wel last van persweeën? Die vind ik zelf namelijk helemaal niet zo vervelend (echt waar niet). Tweekids, helaas is er hier in de omgeving geen cursus aanbod, anders had ik het heel graag gedaan! Ook de kosten passen niet binnen ons budget. Weet jij toevallig of er ook workshops ofzo gegeven worden die minder prijzig zijn, of wat je naast een cursus nog meer kunt doen dan boek lezen en cd fragmenten beluisteren? Ik woon overigens niet echt in Drenthe, maar gezien een gezinssamenstelling als die van ons vrij zeldzaam is, en ik graag anoniem wil blijven heb ik dit zo ingevuld Ik ben benieuwd wat er nog meer mogelijk is, sta er heel erg voor open.
Ja, heel herkenbaar. Ook al ben ik maar 1 keer bevallen. Maar ik vond het ook een regelrechte hel. De ruggenprik is 2x bij me gezet, en de dosering is ook steeds opgehoogd tot de max, maar ik voelde er helemaal niks van. Ik vraag me nog steeds af hoe dat kan! Ik zou graag voor een 2e kindje gaan, maar de gedachte weer te moeten bevallen houdt me tegen. Vind het dan ook enorm dapper dat jij het nu voor de 5e keer aandurft!! Echt super knap!