Hoi meiden, Wil jullie even mijn verhaal voorleggen. Zal het proberen kort te houden maar het is nogal een verhaal hihi. het begon eigenlijk 2 weken geleden, moest werken in het weekend, werk op een verpleegafdeling met dementerden. Voelde me de hele dag al niet lekker en had ontzettende buikpijn, maar omdat de buikgriep heerste en ik die ook al gehad had dacht ik dat ik er nog een achteraan kreeg. Ben toen toch maar ziek naar huis gegaan omdat de buikpijn erger werd. In overleg met mijn collega uiteraard. Ik heb maandagochtend direct de vk gebeld want ik bleef last houden, mocht 's avonds op het spreekuur even tussendoor en godzijdank was alles goed met de kleine maar ik mocht op mijn werk geen zware bewoners meer helpen. (waarschijnlijk zijn het mijn banden) Nou oké, baalde wel maar het is niet anders, dinsdag mijn manager gebeld en met haar besproken dat mijn collega's de zwaardere bewoners zouden overnemen en ik de lichte werkzaamheden van hun. Zij heeft ook een brief bij mijn collega's in de postvakken gedaan daarover. Maar nu kont het... Ik kom afgelopen zaterdag op mijn werk en ik voelde al dat er iets niet klopte. Mijn collega vroeg of ik in de achterste huiskamer wilde gaan staan, daarop zei ik prima maar ik doe geen zware bewoners. Nou daar wilde zij wel even een gesprek over hebben met een andere collega erbij. Mijn collega heeft dus naar aanleiding van dat briefje een gesprek gehad met onze manager en mijn manager schijnt dus tegen haar gezegd te hebben dat ik dus gewoon overal mee moet helpen. Ik op mijn beurt (heel emo natuurlijk door de hormonen) dat ik dat niet mag en dat ook tegen de manager heb gezegd en zij daarmee ingestemd had. Nou volgens haar moest ik dus gewoon meehelpen want als we met de tillift werken dathet zo zwaar nog niet is. Ik heb voet bij stuk gehouden en gezegd dat ik het gewoon niet mag en aan mezelf en mijn kindje denk want die zijn op dit moment het belangrijkste. Ze leken het maar niet te begrijpen en gaven mij het gevoel dat ik me aanstelde. Heb op een gegeven moment gezegd dat het geen zin meer had en dat ik me per zondag ziekmeld en voorlopig ook niet meer terug kom en eerst een gesprek wil hebben met de arbo-arts. Hierop ben ik huilend het kantoor uitgelopen en ben even naar buiten gegaan. Daarna ben ik gewoon aan het werk gegaan en heb mijn dienst afgemaakt tot 23.00. Wel in de tussentijd een lange brief naar mijn manager geschreven met alles wat er gezegd en voorgevallen is. Ik voel me er zo K*t onder, wil voorlopig ook niet terug, heb er hoofdpijn van. Probeer me niet te druk te maken maar dat lukt niet altijd. Heb net de arbo gebeld en word vandaag door de arts teruggebeld. Ben erg benieuwd wat zij erop te zeggen heeft. Wil heel graag werken maar op zo'n manier niet. Sorry voor het alsnog lange verhaal maar moest het echt ff kwijt... Veel liefs
Hoi, Bij mij op werk werd er ook wel eens moeilijk gedaan over het tillen van bepaalde dingen. Volgens de SZW mag je als zwangere niet meer dan 10 kilo per handeling tillen. En vanaf 20 weken niet meer dan 5 kilo per handeling. Een (mannelijke) collega deed hier wel eens moeilijk over en toen heb ik hem even duidelijk verteld wat de gevolgen konden zijn: een vroeggeboorte, waardoor mijn kindje allerlei problemen kan gaan krijgen of rug- en bekkenklachten, waardoor ik allerlei problemen kon gaan krijgen. En dat IK mijzelf en mijn kindje belangrijker vond. Het zijn landelijke verplichtingen en als hij daar problemen mee had, dan moest hij maar gaan klagen bij de overheid. En hij had een keuze. Of ik zou alles blijven tillen en dan zou ik vrij snel volledig in de ziektewet belanden tot na mijn bevalling. Of ik ging het tilwerk beperken en dat zou ik waarschijnlijk tot aan mijn zwangerschapsverlof kunnen blijven werken. Nu ben ik uiteindelijk alsnog met 30 weken volledig in de ziektewet beland, maar daarvoor heb ik vrijwel geen tilwerk hoeven te doen. Ik zou inderdaad in de ziektwet gaan en een gesprek aanvragen met de bedrijfsarts. Dan krijg je op papier wat jouw mogelijkheden zijn en daar moet je werkgever dan aan houden. En als een collega dan moeilijk gaat doen, op die afspraken wijzen en anders gewoon het tilwerk weigeren. Heel veel succes ermee! Hopelijk draaien je collega's een beetje bij, want anders is geen fijne werksfeer volgens mij. Groetjes Saskia
hey meis, Bah wat een vervelende situatie. Heel goed dat je voet bij stuk houd.. Als je iets niet meer kunt/mag tijdens een zwangerschap sta je volledig in je recht! Ik werk ook in de ouderen zorg en ik had ook mensen die ik dus echt niet meer kon doen. Merkte ook heel duidelijk dat de ene collega het wel goed opvatte en de andere deed dat dus niet. Maar ik heb ook altijd voet bij stuk gehouden, dus ze moesten wel.. ik hielp die clienten gewoon niet! Ze zijn verplicht om het werk na jou kunnen aan te passen. Heel goed dat je je nu dus ook hebt ziekgemeld! En zolang ze het niet willen aanpassen zou ik ook zeker in de ziektewed blijven Jij en je kleintje gaan voor! Ben benieuwd hoe het gesprek is verlopen! Laat je het nog even weten? Groetjes